Gevlucht (Flikken Maastricht)

14

Ik was rond half 6 weer aangekomen in Rotterdam en ging meteen door om Floor op te halen. Ik ben een stuk of 10 keer door Vera gebeld maar ik heb telkens niet opgenomen. Niet zo zeer omdat ik haar ongerust wou maken, maar omdat ik geen zin had om te praten. Ik wou gewoon even een knuffel van mijn kleine meisje. Niet meer en niet minder. Ik stapte uit de auto en ik zag de voordeur meteen open gaan. 'Mama' kwam Floor op me af lopen. 'Bedankt' zei ik tegen de moeder terwijl ik Floor een knuffel gaf. 'Heb je het leuk gehad?' vroeg ik haar. Ze knikte. 'Mooi meisje. Dan gaan we nu weer naar huisje toe.' ze knikte weer. Ik zette haar in de auto en reed naar huis toe. 'Heb je al gegeten?' vroeg ik mijn dochter. Ze schudde haar hoofd. 'Chinees?' keek in mijn dochter vragend aan. Ze knikte heftig. Floor was al net zo dol op Chinees als ik. Ik nam een afslag eerder om naar de dichtsbijzijnde chinees te gaan. Ik weet zo langzamerhand precies waar alle Chinezen hier zitten in Rotterdam. Eerst was het zoeken masr nu kan ik er meteen heen rijden. Ik stopte op de parkeerplaats en stapte uit. Ik haalde Floor uit haar zitje en samen liepen we de Chinees in. We liepen meteen door naar de balie om een tafel te vragen. Het vrouwtje achter de balie leidde ons naar een tweepersoons tafel. Ik kreeg de schrik van mijn leven toen ik Floris weer zag zitten. 'Flolis!' rende Floor vrolijk op hem af. Ik had een gezicht dat naar onweer stond en ik kon elk moment uit elkaar barsten. 'Sinds wanneer eet jij Chinees?' vroeg ik rustig en verbaast. 'Sinds dat ik er een keer weer zin in had. Mara houd niet van Chinees.' antwoorde hij. Mara zal zijn vrouw wel zijn. Een steek van jaloezie schoot door me heen, maar ik liet niks merken. 'Ga zitten.' wees Floris naar de twee stoelen voor hem. Hij zat aan een vierpersoons tafel. Floor ging al voor hem zitten en ik ging naast haar zitten. Ik moest het hem vragen, maar niet nu. Vanmiddag gaf hij geen antwoord terug, dus eigenlijk had ik niet zo'n zin meer om hier te eten, maar toch deed ik het, voor Floor. Zij vond Floris nou eenmaal super aardig. 

Floor had een heel gesprek met Floris gevoerd en Floris zat mij de hele tijd stiekem aan te kijken. We waren nu klaar met eten en ik stond op om te gaan betalen. 'Ik betaal wel' zei Floris en hij liep naar de balie toe. 'Vinde jij Flolis leuk?' vroeg Floor uit het niets. 'Hoezo?' vroeg ik verbaast. 'Jullie kijken veliefd.' 'Nee lieverd, mama vind hem niet leuk.' ze keek me sip aan. 'Vroeger wel.' Ik keek haar verbaast aan. 'Hoe weet je dat?' vroeg ik. 'Ikke jou en Malion holen platen.' grinnikte ze. Ik tilde haar op. 'Jij kleine boef.' ze schoot in de lach. 'Flolis, gaate jij nog even mee?' vroeg Floor aan Floris. 'Als mama dat goed vind.' keek hij me vragend aan. Nu had ik twee gezichten die me smekend aankeken en nu kon ik al helemaal geen nee meer zeggen. 'Ja, is goed' was dan ook mijn antwoord. 'Rij maar achter me aan.' zei ik tegen Floris. 

We waren binnen en Floris had wat met Floor gespeeld, zodat ik even kon stofzuigen. 'Jij gaat wel Flolis kusje geven.' zei Floor toen ik haar in bed had gestopt. 'Zou jij dat willen dan?' vroeg ik haar. 'Ze knikte heftig. 'Mama heeft nog ruzie met Floris.' ze keek me verbaast aan. 'Toen jij er nog niet was, zijn er een aantal dingen gebeurd, die niet gebeurd hadden mogen worden. Ze keek me vragend aan. 'Floris heeft mama pijn gedaan, heel erg veel pijn. Hij heeft iets gedaan wat mama hem niet snel zou vergeven. Snap je dat?' ze knikte voorzichtig. 'Goedzo, dan ga je nu lekker slapen.' ik gaf haar een kus en liep de kamer uit. Ik wou naar beneden lopen, maar ik zag Floris op de overloop staan. 'Heb jij staan afluisteren?' vroeg ik verbaast. Hij knikte betrapt. 'Lul' liep ik lachen naar beneden toe. Floris liep achter me aan de woonkamer in en ik draaide me om. 'Iets te drinken?' vroeg ik hem. Hij knikte. 'Whiskey?' vroeg ik hem. Dat nam hij vroeger altijd. 'Doe maar water.' Ik keek hem verbaast aan. Dit had ik dus niet verwacht. 'Sinds wanneer drink jij water?' vroeg ik verbaast. 'De laatste jaren drink ik niet meer.' mijn mond viel open van verbazing. Floris die niet drinkt, dat had ik nooit voor elkaar gekregen. Weer voelde ik een steek van jaloezie door me heen gaan. 'Een water voor meneer dus.' praatte ik in mezelf. Ik zette het glas water voor hem neer en ging naast hem op de bank zitten. Op dat moment kwam ik er achter dat ik vergeten was voor mezelf drinken te pakken. Ik stond op, maar Floris ook. Precies op dat moment voelde ik zijn goddelijke lippen op die van mij. Niet lang, want hij keek me verschrikt aan. 'Sorry.' verondschuldigde hij zichzelf. 'Het geeft niet.' zei ik terug. Hij keek me verward aan, waarna hij weer ging zitten op de bank en ik water voor mezelf pakte. Dit keer ging ik niet naast hem zitten, maar op een stoel bij de bank. 'Waarom ben je niet gebleven, voor mijn herstel?' vroeg ik hem maar meteen. Hij keek op. 'Het spijt me Eef, ik had een domme fout gemaakt en ik wist dat ik het nooit had mogen doen, maar ik kon mezelf niet beheersen en ik wist dat je me niet zou vergeven. Daarom zocht ik Mara op. Ze was zo lief voor me en we hadden dezelfde passie voor koken en cullinair eten. Ik kon mezelf niet vergeven voor wat ik jou had aangedaan..' ratelde hij maar door. Ik kwam naast en zitten en gaf hem een kus om hem te stoppen. 'Natuurlijk had ik je vergeven..' zei ik zacht. 'Het spijt me zo.' begon hij te huilen. Ik trooste hem, zo goed als ik kon. 

maarja, wat heeft hij nou gedaan he? Voor mij een weet en voor jullie een vraag. Xx