Gevlucht (Flikken Maastricht)

11

Marion en ik hadden nog wat gepraat en zijn toen naar bed gegaan. Ik had gelukkig nog een kamer over zodat ze daar kon slapen. Eerst was ze van plan om in een hotel te gaan slapen, maar dat kon ik niet toelaten. Vandaar dat ze nu in de logeerkamer slaapt.

Ik was opzoek naar mijn oude dagboekje vanuit mijn jeugd. Ik schreef daar alles in wat er met me gebeurde. Ik had bedacht om het weer te gaan lezen. Ik weet niet precies waarom ik het heb bewaard, maar ik wou het graag lezen. Niet dat het me vrolijker maakt, maar ik moet het lezen. Ik moet precies weten wat er toen is gebeurd. Het is van groot belang en ik wil weten of het iets te maken heeft met waarom Floris nu weer weg is gegaan. Het zal lang gaan duren, maar ik krijg mijn antwoord op mijn vraag. Al duurt het maanden, ik zou antwoord krijgen.

Ik had het dagboekje eindelijk gevonden en begon te lezen. Het boekje was super dik, dus ik kon nog even doorlezen. Ik begon op bladzijde 1.

12 mei 1990
Papa heeft me weer pijn gedaan. Hij slaat me elke keer en daarna verkracht hij me. Het doet me heel veel pijn, maar ik raak aan de pijn gewend. Hij doet het al vanaf mijn 12e, ik ben nu 15. Toen ik 12 was overleed mijn moeder. Hij is toen steeds meer gaan drinken en is daardoor veel agresiever geworden. Maurice is al uit huis geplaats, 2 jaar geleden. Ik heb nooit meer wat van hem gehoord. Daar baal ik best wel van want ik mis hem ontzettend erg. Vandaag ben ik op school zó'n leuke jongen tegen gekomen. Hij heet Floris en is 16, bijna 17. Ik denk dat ik hem leuk vind, maar hij mij vast niet. Wie wil er nou met zo'n slons als ik? Ieder meisje heeft make-up op en ik helemaal niks. Ik voel me net een kale kip. Ik ga maar slapen want anders word papa weer boos. Ik wil hier weg, maar ik kan naar niemand toe. Slaaplekker.

Ik dacht na toen ik dit had gelezen. Ik kon me de ontmoeting met Floris nog exact herinneren. Het was op school en ik lette even niet op waarna ik tegen hem opbotste. Hij was altijd 1 van de populairste jongens van school, daarom schaamde ik me ook diep. 'Oh, sorry' zei ik tegen hem. Hij begon toen te lachen. Eerst dacht ik dat hij me uitlachte maar dat bleek niet zo te zijn. 'Ik ook sorry, ik had beter moeten uitkijken'. Hij glimlachte toen naar me. Op de 1 of andere manier was ik verlegen geworden, Eva van Dongen die verlegen was. 'Wat is je naam?' vroeg hij toen opeens. 'Eva' antwoorde ik kil. 'Mooie naam' zei hij toen hij met me mee liep. 'Ik heet Floris' vervolgde hij. 'Weet ik' antwoorde ik. Hij keek me toen verbaast aan. 'Je bent hartstikke populair man' legde ik het uit. 'Ik moet hier zijn' zei ik wijzend naar het lokaal. 'Doei Floris' en ik liep bij hem weg. Ik had nog 1 keer achterom gekeken en hij keek me verbaast aan en begon toen lachend met zijn hoofd te schudden. Tja, dat was Floris en mijn eerste moment dat we elkaar spraken. Het was eigenlijk nog helemaal niks, maar het was toch een beginnetje van onze liefde voor elkaar.