MC 19

112 14 21
                                    

MC 19: Come True

Tama nga talaga ang sabi nila. Life is a constant change. Life have so many twisted part.

Minsan magugulat ka na lang sa mga nangyayari. Minsan maeestatwa ka na lang sa sobrang gulat. Minsan mapapa-wow ka na lang and ask the world,

This is my reality, right? Or am I still dreaming?

"What's the meaning of this?"

Gigil na gigil ang boses ni Catherine nang lumapit siya sa amin. Akmang kakalas na ako sa yakap ni Ceros nang mas higpitan niya ang yakap niya sa akin.

"No, baby. Don't let go. Don't leave me again," he whispered directly in my ears making my heart melt because of happiness.

It only means one thing, he knew and he remembered me! He knew our own world. He knew me and our love story!

"Sh*t! Clane! Cane! Inaatake na naman si Kuya ng kaabnormalan niya! Hilain niyo na siya paalis bago pa magkagulo dito!" I heard a sweet but demanding lady voice behind Ceros.

"Daddy..." I heard Cloven's voice.

"Ceros, she's not the girl in your dreams. Let go of her." And I heard Catherine's voice. Her tone is almost begging.

Pero animo'y nawala ang lahat ng iyon nang bumulong ulit sa akin si Ceros.

"In the count of three, we will run." His voice is husky, kinda happy but tired. It's gentle and rough.

"One," he started.

"Two," I continued and also giving him a confirmation that I agreed in what he is planning to do.

Then... "Three!"

Have you ever seen a bride being stolen by other guy in a supposed to be wedding day? Gano'n ang itsura namin. With our hands holding each other, we run off passed them.

Nilagpasan namin ang madaming tao. My heart is pounding very hard on my chest but I felt awesome. I like the feeling of running away with him. Kahit masakit sa paa dahil naka-heels ako. Kahit malamig sa balat dahil sa malakas na hangin. Kahit marami ang mapanghusgang mga mata ang nakatingin sa amin.

We ran off together.

Sa labas ay pinapasok niya ako sa isang puting kotse, ang mahal ngang tignan pero hindi iyon ang pinansin ko kundi ang pag-upo sa passenger seat at pagkabit ng safe belt. Agad din naman siyang naupo sa driver seat, ikinabit ang safe belt at tsaka pinaandar ang kotse.

He drove fast.

Nang makalayo na talaga kami ay doon humina ang takbo ng kotse at tsaka kami nakahinga ng maluwag. Sabay pa kaming napabuntong hininga at parehong nagulat dahil sa nagawa naming sabay.

Then we burst out laughing at each other. Nang naubos na ang tawa namin ay biglang walang kumibo. Namalagi ang malawak na katahimikan sa pagitan namin.

"A-ano / Aesha---"

Halos sabay pa naming sabi. Nang  magtagpo ang mga mata namin ay sabay din kaming umiwas ng tingin. Sheyt! I felt my face heating up.

"I-ikaw na ang unang magsalita. Mukhang importante ang sasabihin mo eh." I gain all my courage to say that to him. With my malfunctioning system, I'm amazed that I said it casually.

"I-ikaw ba talaga si Aesha ko?"

Ginulat niya ako sa tanong niya. Aesha ko... I feel heaven!

"Oo," simpleng sagot ko.

"Ang Aesha Cinderella? Ang ikakasal sana kay Prince Henry? Are you really that girl who held me tight and the girl I kissed before disappearing to the thin air?"

Malditang Cinderella (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon