Malditang Cinderella (Completed)

MC 20 (Part 2)

MC 20: His POV

Unang mulat ng mga mata ko ay napabangon ako mula sa pagkakahiga ko. Habol ko ang hininga ko at bigla din sumakit ang ulo ko dahil siguro sa biglang pagbangon. Nasapo ko tuloy ito at doon ko napansin ang swero na nakakabit sa kaliwang kamay ko. Swero? Nasa hospital ako? Inilibot ko na din sa paligid ang tingin ko.

White color is the one which dominate the whole place. The ceiling, the walls and even my sheets and curtains. Other that one, there are also brown and green colors. Brown for some furniture and green for the plants. Ang nakita ko lang na may iba't ibang kulay ay ang mga prutas at flowers na nasa side table ko. Sanay ako sa marangyang lugar pero nanibago ako sa modern designs ng kwarto.

Then I know, whatever that fairy ordered me to do, happened. I woke up and little by little, the memories that were deprived from me in my dreams, came back to me. Unti-unti ay naalala kong ako nga pala si Cecarios Clyde Berzelius, not Ceros Trueblood. That I'm a son of a business tycoon, not by a mere farmer. That I'm not the only child, but I have siblings. Lahat ng hindi ko naalala sa loob ng panaginip ko ay naalala ko pagkagising kong 'yon. Naalala ko din ang huling ginawa ko bago ako napunta sa mundong 'yon, iyon ay ang natulog.

Then yeah, little by little I realized, it's all but a dream.

Minutes passed, someone came in. Pareho kaming nagulat pero mas gulat nga lang siya.

"Kuya...," hindi makapaniwalang sambit ni Alison Berzelius sa akin.

Hindi na ako nakaprotesta nang salubungin niya ako ng yakap. The warmth made me comfortable that's why I hugged her back. Later on, I heard her cry. She's crying so much.

Nagulat ako doon. Kilala ko kasi si Alison na matatag, na kahit binu-bully siya noon ng kambal na kapatid pa namin ay ni minsan ay hindi siya umiyak. Ngayon lang. Ngayon ko lang siya narinig na umiyak ng ganito kalala.

"Sshh, Alison," I tried to calm her down.

Mas humigpit ang ganap niya sa akin.

"I-I thought...we thought you'll never wake up.  Na katulad ka rin ni Grandma Aurora na natulog lang pero hindi na nagising ulit."

I chuckled at what she said. "Grandma Aurora was already 92 when she slept and never wake up. I'm not that old, Ally."

"B-but Kuya..." Kumalas siya sa yakap namin. "You slept for almost a week now! S-sabi ng doctor hindi daw iyon normal."

A week?! I slept for almost a week?! Are you kidding me?! Is that why I'm in a hospital now? Is that it?

Mukhang nabasa din ni Alison ang ekspresyon ko at ilang ulit siyang tumango.

"Then kumusta ang kompanya? Si Dad? He managed it, did he? How about Mom? The twins? And…and…"

Shet! One week lang iyon pero siguradong marami akong na-missed.

"Everything's okay, Kuya. We had it all under control."

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa sinabi niya. Good. Mabuti na lang.

"Okay. Now, call the doctors, Ally. They need to check me as soon as possible, so that I can go out here and go back to—"

"Ceros…"

Natigilan ako bigla dahil sa isang boses na iyon.

Aesha...

"Kuya? Okay ka lang?"

"Y-Yeah." I tried to smile but…my dream, all of the emotions from it is slowly crawling into my heart. Then ang walang maramdaman kong puso ay unti-unti nang nagkaramdam.