MIZRAK

7.BÖLÜM:KABULLEN

"Edep aklın
Tercümanıdır.
Herkes
Edebi kadar akıllı,
Aklı kadar şerefli,
Şerefi kadar değerlidir..."

Hz.mevlana

Annemin ölümünden tam bir ay geçmişti.Babamla mutlu olmaya çalışıyorduk,babam işe başladığından beri eve doğru düzgün çekidüzen verebiliyordum.Annemin ölümünü ikimizde kabullenmiştik gündüzleri üzüntümüzü yansıtmıyor,ama bir o kadar daha geceleri hüngür hüngür ağlıyorduk.

Bir akşam su içmeye kalkmıştım, garip sesler duyuyordum, kapının ardından.Babamın odasından geliyordu,yavaşça kapıyı dinlediğimde babamın ağlayışlarını duyabiliyordum annemden bahsediyordu,onu kırdığını ona bakmadığını dile getiriyordu.

Dayanamadım,odanın kapısını açtığımda babamın kahverengi gözlerinin etrafı kırmızıdan ne kadarda göz yaşı döktüğünü anlayabiliyordum.Elinde ve birkaç tane daha yatağın üzerinde,annemin gençlik fotoğraflarına bakıyordu.Beni fark ettiğinde.

Elleriyle göz yaşlarını silip bana gelmemi, yanında oturmamı söylemişti.Dediğini yaptıktan sonra başımı babamın omzuna dayayıp,onun söylediklerini dinliyordum.

"Bak kızım bu fotoğraf anneni istediğimiz zaman çekilmiş bir fotoğraf ."

Babamın gösterdiği fotoğrafa baktığımda siyah beyaz fotoğraftı annem o zaman da kapalıymış ve çok güzelmiş yanındakide babam olması gerek çok yakışıklıydı.

"Annen'i ilk gördüğüm zaman tutulmuştum ona çeşme başında su dolduruyordu bense o zamanlar serseriydim,hırsızlık yapardım,biliyormusun tahmin edemiceğin şeyler yaptım ama kimseye zarar vermeden birkere çok iyi hatırlıyorum camiye namaz kılmak için gitmiştim ama babam öyle sanıyordu,abdest alırken caminin girişinde bağış için toplanan paraları çalmıştım,sonra vicdan azabından ne kadar varsa para içinde toplayıp geri yerine koymuştum allahım beni affet diye dua ediyordum."

Babamın söylediklerine çok şaşırmıştım ama bi andanda gülmemek için kendimi zor tutuyordum.Sonra noldu demek istedim.

"Peki baba sonra noldu"

Önce gülüp sonra soruma cevap verdi.

"Tabi babam durumu öğrenince eşşek sudan gelinceye kadar dövdü o zaman biz amcaların ve halaların babamızdan çok korkardık,çünkü aniden sinirlenen tipti işte sonra anneni gördüğüm zaman eski ben kalmamıştı annenin aşkı bütün kötü benliğimi silmişti."

Sormadan geçmek istemedim.

"Baba, annemi gördüğünde ona nasıl söyledin sevdiğini peki nasıl evlendiniz."

"Annenin benden haberi yoktu her gün çeşmenin oraya gelip suyu alıp götürürdü bende hergün aynı saate onu görebilmek için koşarak oraya gelirdim."

"Beki annem seni hiç fark etmedimi"

"Fark etmez olurmu,bi gün tekrar çeşme başının oraya gidicekti çok mutluydum onu görebilmek için çekinirdim sevdiğimi hiç söyleyemezdim.Ya hayır der diye korkuyordum,çünkü annen köyün en güzel kızıydı,bide tahmin edermisin parayı çaldığım camideki imamın kızıydı o yüzden korkardım.Bir gün cesaretimi toplayıp annenin gelmesini bekledim gelmedi üzülmüştüm,dedim yarın söylerim yarında gelmemişti."

"Peki neden gelmedi senin onu izlediğini fark ettiği için olabirimi."

"İşte bende aynen bunu düşünmüştüm,bende koyuldum yürümeye onun evine birde ne göreyim,taşınmışlar babasının tahini çıkmış, kayseriye gitmişler tabi ben bunu ögrenince yemek yemez oldum ağaldım evden hiç çıkmadım dedim ya! orda başkasıyla evlenir diye."