MIZRAK

6.BÖLÜM MIZRAK

"Ey yalnızlık!
Herkezin koynuna girip çıkarsında,
Bir tek benimlemi düzenli ilişkin var.

6.Bölüm Mızrak:
Kimsem kalmadı yalnızlığımdan başka.Halini derdini,anladığım ve onu mutlu edebilecekmiydim.Babam bu gün iş aramaya gitmişti beni mutlu eden bu oldu hala bitkindim yorgunum kırıldım parçalarımı topladım ama eskisi gibi olmadı bunu biliyordum.

[Zil çalar,ders başlar.]

"Akça bu gün iyimisin başın sağolsun"

Yeni geldiğimde tarih dersi vardı.Ve çok sevimli ve güzel reyan hocam vardı.ilk günden,onu sevmiştim iyidi bana karşı aslında bu okul tahmin ettiğim gibi değildi hocaları müdürü öğrencilerde öyle 1 kişi ve onun kuyrukları hariç durumu biliyorsunuz zaten.

Ellerimle gözlerimdeki sessiz yaşlarımı gerileyerek ayağı kalktım ve başımla  onaylayarak gülmsedim.

"İstersen akça tahtaya geç gerilediğin dersleri sana anlatıyım yap tamamı."

Onayladıktan sonra atıldım tahtaya hoca anlatırken sorular soruyordu ama dilim mızrak gibi lal olduğunu bilmediği için tahta kalemi masasından alıp diğer köşeye yazarak cevap verdim.

Reyan hoca şaşırsada durumumu anlayıp beni oturtu ve özel olarak boş dersinde anlatacağını söyledi,bu duruma sinirlenen elif ve kuyrukları öfkeyle önlerindeki A4 kağıtları parçalıyordu.

Bu duruma gülmek elde diğildi ama sadece eve gitmek istiyordum.Ve zil çaldı.

Çantamı alıp çıktığımda kolumdan sert bir ağırlıkla başka yöne çevrildim elif ve yanlarındaki kızlar beni kolumdan tutuyorlardı.Çekilirken içimden bir çığlık koptu ama bu kısa süredeydi beni merdivenlerin orada kıstırmış olmaları muamaydı ve çok sinir bozucuydu, açıkçası.

"Bak seni dilsiz benim olduğum ortamda yükselemezsin anladınmı sana öyle bir çerme takarımki ayğımın altında bitersin."

Dolan gözlerim kendini sessiz bir bir sürükleyişe uğratıyordu bu olaylar umrumdışıydı.Ben böyle ezik bir kız değildim.Herkez beni sert mizacım olarak tanırdı,kendini ezdirmeyen olarak yerine göre,küfür ederdim ama hak edene.

Şimidiyse dışlanan küçük düşürülen tek hamlede yere serilen akça oldum ben bu değildim kelimeler boğazımda düğümleniyordu ama elif ona söylemek istediklerimi bana söylüyordu.

"İlk gün çok havan vardı ezik ama şuan fos oldun bakıyorum."

"Elif yazık kıza baksana ne halde daha yeni annesin kaybetti."

"Evet şuan zalim olmayalım valla günahı boynumuza girecek akşam uyuyamam vallahi ya"

Beni bırakmaları için eliften emir alan kızlar bana acıyarak bırakmasını söylemişti,ama tek kelimesi beni daha çok yıkmıştı.(Annesini kaybetti.)

Acı dolu bir inlemeyle beni yerden kaldırıp merdivenlere doğru itiklerinde oğuz karşımda bitti ve beni tutması hastanelik olmamama yetti daha çok ağlıyordum içimden elife sert bir bakış atıktan  sonra beni kucağına alan oğuz beni düşündüğünün,kanıtıydı....

Başımı sert göğsüne dayadım ve olup bitmesi için sadece bekledim.

"Bırak onu"