MIZRAK

4.BÖLÜM İLK ÖPÜCÜK

Bu bölüm annelerimiz için:

"Anılarıma kazıdığım geçmişim şimdi beni geleceğimdeki sürgüne yolluyor!"

Yazar'dan:

Geçmişten gelen geleceği acımasızca yıkan geçmişi, miraçı yıkıyordu annesinin sözünden.Çıkmayan bir çocukukluk geçirdiği için hep yalan dolanla büyüyen bir çocuk oldu anlam veremediği kini ve öfkesi istemsizce onun başkalarına zarar vermesini istediği içinmi yoksa kendi çıkarları içinmi katil olmuştu evet,katil.

23 yaşında ve hayalini gerçekleştirmek için çabalayan ama ailesinin dolduruşuşuyla hayatı kararan ve bundan 2 sene önce evden öfkeyle çıkmış,
Geçmişini ve kendini unutana kadar içki içmişti.Ama en önemlisi aile baskısı yüzünden içmişti nedeni okulun bitmesine rağmen neden okuyorsun babanın yanında çalış diye.Saat geceyi 10 gösterirken arabayı son süratle süren kendini bile tanımayan sarhoş bir gençti 21 yaşına girmişti yani doğum gününde katil olmuştu masum küçük bir çocukluğun katili o gece.Annesiyle karşıdan karşıya geçerken çarpmış korkudan ne yapacağını bilemeden oradan hızla ayrılmıştı.

🎗

Akça zil sesini duyunca sınıfına gitmek için yol alınca ayra yanından çoktan ayrılmış sınıfa gitmişti bile derse geç kalmamak için asansöre binen akçanın kötü bir his girdi ciğerlerine.Çıkıcağı katın düğmesine basarken derin bir iç çekip çabuk bitmesi için dua ediyordu asansöre daha önce hiç binmemiş ve cam olan asansörüde ilk defa görmüştü.

Bismillah

Gözlerini bir mühür gibi kapamış sakin olmaya çalışıyordu.Ama sorun hissetiği şey olmamalıydı geniş bir ses duyan akça gözlerini araladı gördüğü kişi miraçtı ama üstünde forma olmayan miraçı görünce anlam veremedi ne zaman çıkardığını. Sessiz kalmaya devam etti nefesini boşa harcamak ve asansörün neden yukarı çıkmadığını anlayamıyodu.

Yoksa anladımı.

Akça

Henüz dün tanıştığım çocuk ve hala öfke beslediğim kişi tam yanımda duruyordu.Asansörün sadece ön yüzeyini kaplayan cam kapı kapanmış yukarı çıkmasını beklerken durdu çalışmadı böyle bir kolejde nasıl olurda asansör bozuk olabilir.

Korkum artmış ve kapalı alanda olmam nefesimi kesmesine yardımcı oluyordu ne kadarda züppenin yanında sakin kalmaya çalışsamda,olmuyordu kat düğmelerine basarken hiç birşey olmuyordu ne çıkıyordu ne iniyordu binanın ortasında asılı kalmıştık.

Ellerimi cebime doğru götürdüğümde ilacım yoktu,daralmalarım devam etti miraçsa şaşkın bir o kadarda tuhaf bakarken gözlerim bağımsız hale gelmiş cama yumruklarımı geçiriyordum.

"Yardım edin yardım yar-"

Sözlerimi yarıda kesmiş vücüdüm yere kapaklanmıştı durumu fark eden miraç korkuyla diz çöküp başımı dizlerine koymuş soğuk parmaklarıysa saçlarımı yüzümden çekiyorken endişeli bir o kadarda sertliğini ön plana koyan sesiyle konuşmuştu.

"İyimisin hey kendine gel"

Elleriyle yanaklarımı nazikçe sarsarken nefesim git gide bitiyordu ciğerlerimde.Aşağıda bir sürü karışık ses kullaklarıma yankılanırken bir yandanda yardım edin diye sesleniyordu erkeksi sesiyle.