Küçük ve eski dükkanların olduğu bir sokağa girdiğimizde kahve makinelerinin şıngırtıları güzel melodiler olarak kulağımıza geliyordu. Yeni kavrulmuş kahve kokusu burnumuza gelirken Faith'e belli etmemeye çalışarak gözümün ucuyla ona baktım. Otobüse binmek için ne kadar ısrar etsemde o yürümek istemişti.
"Burayı seviyorum. Önceden her hafta gelip gezerdik. Birkaç sokak ileride bir park olduğunu hatırlıyorum." dedi.
"Belki, eğer istersen, seninle bir gün gelebiliriz." diyip küçük bir adım attım. "Neden şimdi gitmiyoruz" dedi "Her an her şey için geç olabilir çünkü."
Derin bir nefes alıp kahve kokusunu hissettikten sonra başımı salladım. Bazı şeyleri yapabilmek için geç kalmaktan korkuyordum.
Yanlış bir şey söylemekten korkarak konuşmaya çalıştım "Buraya önceden babanla mı gelirdin?" dediğimde yüz ifadesinden tamamen yanlış birşey söylediğimi anladım.
"Hayır." dedi. Kalbimi sızlatan o buruk gülüşünü takındı "annemle gelirdik."
O an kendimi tekmelemek istedim. Evet. Tek isteğim buydu.
Ne yaptığımı anlamayarak elini tutmaya yeltendiğim an başka bir şeye mi yoksa bana mı olduğunu anlayamadığım bir çığlık attı. Korkulu gözlerle ona baktım.
"Ashton!Dinle! Bu benim en sevdiğim şarkılardan biri! 'Oh!Pretty Woman'!" diye cıvıldadığında eski gramafondan gelen sese kulak verdim.
Bu şarkı hayatımızın fon müziği olabilirdi.
------------------------------------
Okuyan herkesten bir ricam var. Okunma sayısı çok fakat vote ve yorum az. En azından yorum yapıp düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim. Teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FAITH // ashton irwin
Fanfic"İmkansız diye birşey yoktur Faith" "Beni avutmaya çalışma. Ben alıştım. İmkansızımla yaşayabiliyorum artık." "Faith. Eğer bu imkansızsa biz imkansızı başaracağız. Birlikte."
