Yavaş yavaş dışarıya çıktım. "Dışarı" benim için sadece bu hastanenin bahçesinden ibaretti. Burdaki tek güzel şey bahçenin köşesindeki beyaz güllerdi. Yaklaştıkça kokuları etrafı sarıyordu.
"Bana selam dedin. O günden beri iyi değilim. Işte bu yüzden gülümsüyorum."
Arkama baktığımda sevimli çocuk gelmişti.
"Ne saçmalıyorsun sen?"
"Bu bir şarkı Faith"
"Biliyorum, ama neden söylüyorsun?"
"Çünkü bu gerçek. Bana selam dediğin günden beri DELİ gibi gülümsüyorum."
"Sana ilk defa bugün selam dedim. Yaklaşık 10 dakika önce."
"Hayır 8 gün önce. Ben buraya gelmiştim. Sen kafeteryadaydın. Boş yer olmadığı için yanına oturdum ve sen 'selam' dedin. Hatta elinde çikolatalı süt vardı. Hatırlamadın mı?"
"Hatırlamak mı? Bunların hiçbirini yaşamadık. Söylediklerinden doğru olan tek şey benim çikolatalı süt içmem. Bunu hep yaparım."
Yutkundu. Dudaklarını birbirine bastırdı ve konuşmaya devam etti.
"Sanırım şaka yapıyorsun."
"Ah, cidden neden bahsettiğini bilmiyorum." Bir süre sessizce oturduk. Sevimli çocuğun ne dediğini anlamaya çalışıyordum. Bu dedikleri gerçek olabilirdi. Ama hafızamda böyle bir şey yoktu. Sessizliği bozmam gerekiyor diye düşündüm.
"Sana söylemem gereken birşey var."
Meraklı bakışlarını gözlerime çevirdi. "Dinliyorum Faith" dedi. Sesi bu sefer çok masum çıkmıştı. "Ben" dedim. "Burada olma sebeplerimden biri bu. Yaşadığım şeyleri çok sık unutuyorum. Nedenini bilmiyorum. O çok bilen doktorlarda bilmiyor. Sadece geçicek diyorlar ve bu imkansız."
"İmkansız diye birşey yoktur Faith"
"Beni avutmaya çalışma. Ben alıştım. İmkansızımla yaşayabiliyorum artık."
"Faith. Eğer bu imkansızsa biz imkansızı başaracağız. Birlikte."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FAITH // ashton irwin
Fanfiction"İmkansız diye birşey yoktur Faith" "Beni avutmaya çalışma. Ben alıştım. İmkansızımla yaşayabiliyorum artık." "Faith. Eğer bu imkansızsa biz imkansızı başaracağız. Birlikte."
