Kapımızdaki Kız / Seungmin {Tamamlandı}

...25...

Birlikte bir işte çalışıyorduk. Çok geliri olmayan bir garsonluk işinde ben, o da bulaşıkçılık yapıyordu. Benden küçük olduğu aşikardı. Küçükte gösteriyordu zaten. 20 yaşındaydım o  zamanlar. Yani tam 3 yıl önce. O korkunç olaydan tam 10 yıl sonra. O da pek mutlu çok gözükmüyordu. Bunu ilk gün anlamıştım.

Ama daha sonraki günler aslında hiç gülmediğini gördüm. Aynı benim gibi...

Kimseyle muhattap olmuyordu. Olmak da istemiyordu. Aynı benim gibi....

Kısa ve öz sözlüydü. Aynı benim gibi...

İşte bu yüzden ona yardım etmeye başlamıştım. Aynı benim gibiydi ve belki beni anlardı diye. Anladı da. Ta ki ipin ucunu kaçırana kadar. Ona onu sevdiğimi söylediğimde beni sadece reddetmedi. İşten ayrılıp Busan'ı terk etmişti.

Hemde hiç düşünmeden

Arkasındaki  paramparça olmuş genci hiç düşünmeden

Arkasına bile bakmadan gitmişti!

İşte bu sırada başladı

İçimdeki aşk nefrete dönüşmeye...

Bunun olmasını ben istemedim.

O istedi.

Onu bulup bir daha bırakmayacaktım.

Uzunca bir süre aradım.

Yaklaşık 2 yıl.

Buldum.

Ama hemen almadım onu yanıma.

Takip ettim.

Öğrendim.

Neyi mi?

Herşeyi.

Neyi sevdiğini, neyi en çok yediğini , hangi kıyafeti daha çok giydiğini...

Hepsini öğrendim.

Sonuç ne mi?

Beni sapık yapmıştı.

Evet çünkü onu sevmek suçtu ve ben delicesine seviyordum.

Ama bu benim suçum değil

Onun suçuydu.

Ruh halimi ve sinirimi kontrol edemez hale gelmiş ve ilaçlar almaya başlamıştım.

Tabi bu yüzden psikolojim de bozulmuştu.

Beni tamamen bozmuştu.

Onu bulup yanıma almazsam eğer daha da kötü olacağımı düşünüyordum. Hayır birine zarar vermek asla tarzım değildi.
Sadece onu almak için her şeyi yapmaya hazırdım.

Tüm arzularım ondan yanaydı.

Ben onu bu kadar isterken onu başkasının yanında görmek beni daha da delirtmişti. Ama deliydim ya ben artık. Çok sakinmiş gibi gitmiştim oraya. Beni görünce çok korkmuştu. Haklıydı da. Eve gittiğimizde sinirlenecektim çünkü. Ve o bunu hak etmese bile ona vuracaktım. Çünkü beni delirtmişti.

Ya o bir yıl uyanmadığı zaman?

Her gün gitmiştim oraya. İçeride malum sevgilisi olduğu için camdan bakabilmiştim sadece.

Ona attığım her tokat

Her bir vuruş

Ettiğim her bir hakaret

İçin binpişmandım.

Onu öyle ruhsuz bir şekilde hastane yatağında gördükten sonra gelmişti biraz aklım başıma.

Ah bir dakika bir dakika!

Belkide daha çok gitmişti...

Ki bence de ikinci seçenek daha mantıklıydı çünkü ben onun sevgilisini kaçırmıştım.

Hayır onu ben dövmedim.

Çünkü hayatımda zarar verdiğim tek kişi Hwa Young'tu ve öyle de kalmasını yeğlerdim.

O benim ilklerim di.

İlk kez ona aşık olmuştum.

İlk kez ona yardım etmiştim.

İlk kez onunla samimiyet kurmuştum.

Masumluğu ondan öğrenmiştim.

İlk kez ona zarar vermiştim.

İlk kez onunla film izleyip eğlenmiştim...

Ve daha nicesi...

Ehm şimdi telefonumu değiştirdim bu yüzden pek yazamadım kusura bakmayın hadi öptüm sizi bye!
o((*^▽^*))o♡(˃͈ દ ˂͈ ༶ )