Kapımızdaki Kız / Seungmin {Tamamlandı}

...30...

(Medya ile okuyun please!)

Ah o koku ile bütün bir geceyi geçirmek çok güzeldi. Seungmin cidden çok güzel kokuyordu. Bu yüzden ona sarılmıştım. Yoksa naz yapıp onun sarılmasını beklerdim.  Utansam da çekinsem de onu sevmekten beni hiçbir şey alıkoyamazdı. Ne zaman olmuştu ki bu? Ne zaman kapılmıştım ona?

Onun bu şirin yüzüne bakarken bir yandan da düşünüyordum. Gözlerini hafifçe araladı ve uykulu bir şekilde konuştu.

Seungmin : Young'um~

-Minmin'im~

Seungmin : Uhh sabah mı oldu?

-Evet.

Seungmin : Ama ben uyanmak istemiyorum. Böyle sonsuza dek uyurum~

-Hadi ama annem seni burda görürse ne yapar sence?

Bir anda kalktı. Dağınık saçları ve uykulu bakışlarıyla çok tatlı ve çekiciydi.

Seungmin : Terlik!

-Ahaha evet.

Tekrar geri yatıp bana sarıldı.

Seungmin : Olsun yinede kalkmak istemiyorum. Banane banane banane.

-Ahhah çocuk gibisin.

Seungmin : Ah çocuk demişken-

-Kes sesini yoksa o terliği benden yersin. Tamam mı sevgilim~

Seungmin : T-tamam anne.

Kahkaha attım ve kalktım. Saat 11 olmuştu. Uhh Min Joo!

Koşa koşa onun odasına gittim. Gitmişti...

Biraz üzüldüm biraz sevindim. Kendi yolunu bulması doğru kararlar vermesi güzeldi ama daha fazla burada kalmasını isterdim.

Seungmin : Gitmiş mi?

-Evet...

Geldi ve bana sarıldı.

Seungmin : Hadi ama tatlım doğru olanı seçti böyle daha mutlu olacak üzülme lütfen~

-Tamam.

Annem : Kızım oğlum! Hadi kalkın artık yemek hazır!

-Yarış!

Seungmin : Yah ama bu haksızlık!

Koşa koşa mutfağa gittiğimde arkada kalan Seungmin'e gülümsedim. Zafer bende gülümsemesiydi bu. Sandalyemi çekip oturdum. Annem yine döktürmüştü.

Yemeğimiz bittikten sonra sofrayı yine ben topladım. Annem o kadar uğraşırken en azından bunu yapayım diyerek annemin yardım etmesine de izin vermiyordum. Toplama işini bitirip içeri gittim. Seungmin odasına gitmişti sanırsam çünkü salonda yoktu. Annem ise televizyon izliyordu. Yanına oturup kocaman sarıldım ona.

-Annem~

Annem : Kızım~

-Anne Minmin nerede?

Annem : Odama gideceğim demişti en son.

-Tamam sağol anne.

Yanağından öptüm ve Seungmin'in odasına gittim. Kapıyı çaldım. Ses yok. Bilerek yapıyordu kesin. Onun yaptığı gibi yapıp gözlerimi kapatıp içeri girdim.

Seungmin : Hey seni terbiyesiz üstümü giyinmeden neden odaya dalıyorsun!?

-Uhh ben özür dilerim.

Deyip odadan yine gözlerim kapalı çıkacağım sırada beni tutmuş ve kendine çekmişti. Bunu asla ama asla beklemeyen ben direk ona doğru giderken dengesini kaybedip yere düşmüştü. Düşmenin etkisiyle gözlerimi açtım. Oyun yapıyormuş meğersem. Üstü giyinikti -_-

Ama şuan takılacağım şey o değildi. Benim onun üstüne düşmüş olmam ve çok yakın olmamız. Elim kalbinin olduğu yerdeydi ve hissedebiliyordum ne kadar hızlı attığını...

Seungmin : Young~

Hayır konuşamıyordum. Anın büyüsüne kapılmıştım sadece.

Seungmin : Young.

Benim için zaman durmuştu.

Seungmin : Young!

Seni seviyorum Seungmin~

Seungmin : YOUNG BİRAZ DAHA BÖYLE DURURSAN ASLA SENİ DİNLEMEYECEĞİM!!!!!!!!!

-Huh ne?

Seungmin : Sen beni duymuyor musun?

-Uhh duyuyorum.

Seungmin : Young.

-Efendim.

Seungmin : Evlenelim.

-N-ne?

Seungmin : Evlen benimle. Benim ol.

-Uhh~

Seungmin : Seni seviyorum herşeyim...

Ehm ahey ahey ahey final yakındır ve bir duyuru daha bakın bu cidden öbemli!!!!!

Ben normal ajandama bir kitap yazıyorum ve bunun basılmasını çok istiyorum. Polisiye romanı. Ama bu tamamen sizin desteğinize bağlı. Karantina kitabı var. Çoğu kişi bilir. O da burada yayımlanmış daha sonra çok beğenildiği için kitap olmuş. Benim hayalim bu lütfen yardım ederseniz gerçekten çok ama çok minnettar olurum.  Ve bu kitap kpop değil Seungmin'i final yaptığımda yayınlayacağım. Lütfen destek olun buna gerçekten ihtiyacım var...