Kapımızdaki Kız / Seungmin {Tamamlandı}

...29...

Eve geldiğimizde hemen duşa girdim. Cidden yorulmuştum. Duştan çıktığımda üstüme ilk gün giydiğim pijamalarımı giydim. Artık banyoda giyiniyordum eheheh. Odama geçtiğimde bir fazlalık gördüm.

Seungmin!

Elimdeki havlu ile saçlarımı kurularken ona sen ne ayak bakışları attım.

Seungmin : Hadi ama bir kerecik seninle uyusam olmaz mı lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen-

-Ah tamam peki.

Seungmin : Yeeyyy!!

Saçlarımı tarayıp kurutma makinesini almak için çekmeceyi açtım. Ama yoktu. Seungmin hafifçe öksürünce ona döndüm. Elinde saç kurutma makinesiyle bana muzipçe gülümseyerek bakıyordu. Birazda utanıyordu. Şapşal sevgilim~

Onay beklediğini anladığım için gülümsedim ve makyaj masamın puf sandalyesine oturdum. Gelip saçlarımı kurutmaya başladı. O kadar hoşuma gitmişti ki. Yavaş yavaş kurutuyordu ama ne o sıkılıyordu ne ben. Halimizden memnunduk. Sevmiştim bunu. Sanırım artık ona yaptıracaktım. Aklıma gelen bu biraz haince fikir ile kıkırdadım. Seungmin biraz eğilmişti bana doğru. Arkamı dönüp dudaklarına minik bir buse kondurup tekrar önüme dönmüştüm. Çok utanmıştım bu yüzden yanaklarım al al olmuştu. Başımı eğip kıkırdadım. Göz ucu ile Seungmin'e baktığımda aynı pozisyonda ultra şaşkın donmuş bir şekilde olduğunu gördüm. Hafifçe öksürdüğümde beni omuzlarımdan tutup kendine çevirdi. Ve o küçük masum busenin aksini yaptı.

Bir süre sonra alnını alnıma yasladı ve ellerini yanaklarıma koydu. Bende ellerimi ellerinin üstüne...

Seungmin : Ben-

Seungmin kafasına terlik yediğinde ne olduğunu anlamam biraz uzun sürdü.

Annem : Ulan sen ne yapıyordun öyle!?!? Ben ne ben ne!?!?

Seungmin : Ah sanırım ben ölüyorum.

-Uhh iyi misin?

Annem : Ama iyi yaptım yoksa bu iş varya ohoo nerelerde biter.

Annem böyle deyince utanmıştım. Ellerimi birleştirmiş ve başımı eğmiştim. Seungmin ölü taklidi yapmayı bırakıp ellerimi tutmuştu. Annem ise çoktan odadan çıkmıştı.

Seungmin : Annem haklı.

Başımı bir anda kaldırdım ve ultra şaşkın halimle ona baktım.

-N-n-ne?

Seungmin : Ne ne annem haklı.

-Hemen odayı terket!

Seungmin : Ama-

-Çabuk!

Seungmin : Ama istemez misin şöyle çocu-

-Sen hala burda mısın!?

Seungmin : Ama ama-

Elime Seungmin'in kafasına yediği terliği aldım ve Seungmin'i kovalamaya başladım.

Kapıyı açıp elimdeki terlikle tehdit edip odasına gitmesini bekledim. Tam odama dönecekken koridorda Min Joo'yu gördüm.

Kahkaha atıyordu.

-Ehehe şey bir şey mi isteyecektin?

Min Joo : Ah aslında sadece konuşmak istiyorum biraz müsait misin?

-Tabiki gel istersen salona geçelim.

Min Joo : Olur.

Salona geçtik hemen iki tane kahve yaptım.

Min Joo : Şey ben size böyle yük oluyorum bu yüzden doktor araştırdım ve randevu aldım.

-Ah öncelikle hayır asla yük olmuyorsun. İkinci olarak da bu harika birşey biz de sana yardım ederdik ama bir uzman kadar değil. Kendini düşünmene ve doğru yolu bulmana sevindim.

Min Joo : Yarın erkenden gideceğim.

-Ah o kadar çabuk mu...

Min Joo : Biliyorsun vedaları sevmem.

-Evet biliyorum.

Min Joo : Seni veda etmek için çağırmadım. Sadece herşey için teşekkür ederim.

-Ah ne yaptım ki. Keşke bir şeyler yapabilseydim.

Min Joo : Beni kaldığın eve çağırdın bana inandın Young. Herşeyi geçtim bana inandın. Bunun benim için ne kadar önemli olduğunu bilemezsin. Gerçekten çok teşekkür ederim.

-Ah ne demek. Rica ederim. Ama keşke gitmeseydin. Tam tam herşey rayına oturmaya başlamışken.

Min Joo : Emin ol tam da bu zaman da gitmem gerekiyordu. Şimdi gidip eşyalarımı toplamam lazım.

İkimizde ayağa kalktık. Tam arkasını döndü ve gidecekti ki tekrar bana döndü.

Min Joo : Ah unutmadan! Seungmin ile iyi şanslar boy boy çocuk yapın.

Hızlıca söyledi ve kaçtı.

Dediği şeyle yerin dibine girerken omzuma dokunan elle yerimde sıçradım.

Seungmin : Ehehe bak herkes benden yana.

-Ah sen burada mıydın?

Seungmin : Tabiki Min Joo benim sevgilim ile konuşacak ve ben eksik kalacağım. Ahahahah duymamış olayım!

Kolunu omzuma atmıştı.

-Gidecekmiş...

Seungmin : Evet ya tamda alışmıştım.

-Bende üzüldüm. Umarım iyi bir hayatı olur.

Seungmin : Aynen bizim gibi çocuklarıda olsun.

Onu sertçe ittiğimde yeri öpmüştü.

-SEN HALA ORDA MISIN!?!?

Seungmin : Ne yapayım be kızım etkinden çıkamıyorum. Sen benim yerimde olsan hiç dayanamazdın. Hayır birde hem bana kızıyorsun hemde giydiğin şeye bak!

Beni baştan aşağı süzdüğünde ona kızdım.

-Terbiyesiz!

Ve içeriden gelen ses.

Min Joo : Hadi ama başka yerde edin kavganızı erken kalkacağım!

-Uhh özür dileriz!

Seungmin : Benim haklı olduğumu da söylemek Joo!

Min Joo : Hakikaten Young senin çocukların da güzel olur he!

-Geberin!

Odama koştum. Hemen uyumak istiyordum. Öyle de yaptım. Yanımdaki kocaman ayıcığa sarılıp uyudum...

Seungmin'den...

Biraz vakit geçtikten sonra odasına girdim sessizce. Ona aldığım ayıcığa sarılmış uyuyordu. Ha ben ha ayıcık ne fark eder diyerek ayıcığı alıp kendim yattım oraya. Biraz hareket etmiş rahatsız olmuştu. Sonra ise bana yaklaşıp sarılmıştı sıkıca.  Öğk boğulmak üzereydim. Ayıcığı da mı böyle sıkıyordu.
Sessiz sessiz öksürmeye çalıştığımda uykulu ama güzel bir tını ile konuştu.

-Sen olduğunu biliyorum sevgilim~

Ellerini gevşetmişti. Bende ona sarıldım ve böyle uykuya daldım. Şuana kadar sadece bir kere böyle rahat uyumuştum o da ablamla uyuduğum zamandı...

Ama bu çelişki ile ne yapacağımı bilemedim. Ablam annem fln. Her neyse. Oylarınıza yorumlarınız için teşekkürler~~