What The Hell(system)

arc-1.8(တိမ္မူးယံ ဘဝ)

  လႊမ္း.... မိမိရိွေရာက္လာတဲ့ ဓာတ္ပုံေတြေၾကာင့္ လန္႔သြားရသည္။ ဒီလူေတြက ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အခုလို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနရတာလဲ။ အဲ့ အမိႈက္ေကာင္ကို ဘယ္သူက ကာကြယ္ေပးေနတာလဲ၊ လႊမ္း ေဒါသေတြ ထြက္လာၿပီး အခန္းထဲမွာရိွတဲ့ ပစၥည္း ေတြကို ဖ်က္စီးပစ္ၿပီး ေပါက္ကြဲလိုက္သည္။
      "အား.....ဘာလို႔...အဲ့ေကာင္က ဘာမွမျဖစ္ရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ....."
စိတ္လြတ္ေနတဲ့ လူလိုေတြ႔ကရာပစၥည္း အကုန္ ဖ်က္စီးေနမိသည္။အဲ့ေကာင္ ကံေကာင္းလို႔ လြတ္သြားတာျဖစ္မယ္။ဒီတခါလြတ္လဲ ေနာက္တခါမလြတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ႏိုင္တုံး ေပ်ာ္ထားေပါ့ ။မၾကာခင္..မင္းရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေန႔ေတြကုန္ဆံုးေတာ့မွာပါ။
လင္းေရာင္ကို တေယာက္ လႊမ္းကိုေျပာစရာရိွလို႔ လႊမ္းတိုက္ခန္းကို လာရင္း တံခါးေခါက္မလို႔ ရိွေသးတယ္ အထဲကေန ပစၥည္းေတြ ျပဳတ္က်သံနဲ႔အတူ လႊမ္းရဲ႕ေပါက္ကြဲသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ တစ္စံုတေယာက္ကို တခုခုၾကံထားၿပီး မေအာင္ျမင္လို႔ စိတ္တိုေနတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ မိမိလႊမ္းအေၾကာင္းေတြစံုစမ္းဖို႔ လိုလာၿပီထင္တယ္။ သူလႊမ္းကိုခ်စ္တာက ျဖဴစင္ၿပီး ႐ိုသားတဲ့စိတ္ကေလးေၾကာင့္ပင္၊ အခုပံုစံက အရင္မိမိေ႐ွ႕က ျဖဴစင္တဲ့ လႊမ္းပံုစံမဟုတ္ေပ။ သူရင္ေမာစြာ သက္ျပင္းခ်ၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
ရိွန္ေရာင္ အမိႈက္႐ွင္းစရာ႐ွိတာ ႐ွင္းၿပီး အခန္းျပန္လာေတာ့ ခေလးငယ္က ႏိုးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သူခေလးငယ္နားေလ်ွာက္သြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တခ်က္နမ္းၿပီး...
         "ကေလး...... ဗိုက္ဆာေနၿပီလား....."
         "omm.....ဆာၿပီ..ဘယ္သြားေနတာလဲ. "
          "ကိုယ္ကေလး ႏိုးလာရင္ စားဖို႔ျပင္ဆင္ေနတာေလ"
         "ခ်ီ..လမ္းမေလ်ွာက္ခ်င္ဘူး.."
          "ဟုပါပီဗ်ာ.. "
ရိွန္ေရာင္ ကေလးကိုခ်ီၿပီး ေအာက္ထပ္ကိုေခၚလာခဲ့လိုက္တယ္။ အစားအေသာက္ေတြ ျမင္တာနဲ႔ မိမိရင္ခြင္ထဲက ထြက္သြားမလို႔ျပင္ေနတဲ့ ခေလးငယ္ေၾကာင့္ အလိုမက်စြာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ခေလးရဲ ့ခါးေလးကို တင္းၾကပ္စြာ ဖတ္ထားလိုက္သည္။
           "ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန.... "
တိမ္မူးယံတစ္ေယာက္ လူႀကီးရဲ႕ မဲေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ လူႀကီးရင္ခြင္ထဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။
ရိွန္ေရာင္ မိမိေျပာလိုက္တာနဲ႔ ၿငိမ္သြားတဲ့ ကေလးေၾကာင့္ ႏုွတ္ခမ္းက အလိုလိုျပံဳးမိသြားတယ္။ အစားအေသာက္ မိမိအေ႐ွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားေနတဲ့ ကေလးေၾကာင့္သူလဲ ခနခနျပံဳးေနမိသည္။ blackကေတာ့ သခင္ႀကီးရဲ႕ အျပံဳးေတြေၾကာင့္ အံ့ျသေနမိသည္။ တခါမွမျပံဳးရယ္ဘူးတဲ့ သူတို႔သခင္ႀကီးက ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ မွ ခနခနျပံဳးေနတာေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးကို ေသခ်ာေစာင့္ေ႐ွာက္ရမယ္လို ့ေတြးထားလိုက္သည္။
      "အား....အခုမွဘဲ ဗိုက္ျပည့္သြားေတာ့တယ္.."
ဗိုက္ေလးပြတ္ၿပီး ဇိမ္ခံေနတဲ့ ကေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္း လြန္းတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီကေလးကို ဘယ္သူမွ မေတြ ့ႏိုင္ေအာင္ဖြက္ထားခ်င္သည္။ ကေလးကမိမိဘဝရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာေလးပင္ ဒီကေလးသာ မရိွေတာ့ရင္မိမိ အသက္႐ွင္ေနႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ 
         "ကေလး..ကိုယ္အေရးႀကီးလုပ္စရာရိွလို႔ အျပင္သြားအံုးမယ္။..လိမ္လိမ္မာမာေန ခဲ့ေနာ္ " ေျပာၿပီးပါးေလးကိုနစ္ဝင္သြားသည္အထိ နမ္းလိုက္တယ္။
          "အြန္း....ျမန္ျမန္ေလး ျပန္လာခဲ့ေနာ္။"
           "ဟုကဲ့ပါ... ကိုယ့္ရဲ႕ မိန္းမေလးရယ္..."
တိမ္မူးယံ မိမိကို မိန္းမလို႔ေခၚတဲ့လူႀကီးကို မ်က္ေစာင္းထိုးကာ  မ်က္ႏွာတစ္ဖက္ကို လြဲလိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကို လူႀကီးက ဘာေတြသေဘာက်သြားလဲ မသိဘူး ။သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကို လိုက္နမ္းေနေတာ့တယ္။ တကယ္ဘဲ သူ႔လူႀကီးက အသားတအားယူတတ္လြန္းသည္။ လူႀကီးက သြားခဲ့ၿပီမို႔ ပ်င္းတာနဲ႔ system အမဲလံုး ေလးကိုေခၚလိုက္တယ္။
            ^system...^
            ^သတိရလို ့ ေတာ္ေသးတယ္ ^
            ^သတိရလို ့...ေခၚတာေပါ့ကြ^
             ^ဟြန္း....^
             ^ဇာတ္လိုက္နဲ႔ ဇာတ္လိုက္မ ဘယ္လိုျဖစ္ေနၿပီလဲ^
     [ငလူးမ...host.. အလိုရိွမွေခၚတယ္..မလိုရင္ျပစ္ထားတယ္ ]
           ^ဇာတ္လိုက္မက သူၾကံစည္ထားတာ မေအာင္ျမင္လို႔ ေဒါသထြက္ေနပါတယ္၊ ဇာတ္လိုက္ကေတာ့ ဇာတ္လိုက္မ အေၾကာင္းေတြ စံုစမ္းေနပါတယ္။ ^
            ^အရင္ဘဝတုန္းက ဇာတ္လိုက္က ဇာတ္လိုက္မအေၾကာင္းေတြ မစံုစမ္းဘူးလား^
            ^မစံုစမ္းပါဘူး... ဇာတ္လိုက္မအေပၚ မြန္ေနတာ ေၾကာင့္ ေျပာသမွ် အကုန္လုံးကို ယံုေနခဲ့တာပါ။^
            ^aww...  ငါေလးဘာမွေတာင္မလုပ္လိုက္ရဘူး
mission ကၿပီးေတာ့မယ္။^
             ^ပထမဆံုးကမာၻမို႔ လြယ္ေနတာပါ ေနာက္ကမာၻေတြဆို ခက္ခဲလာေတာ့မွာပါ..host^
             ^omm....ငါပင္ပန္းေနၿပီ.... အိပ္ေတာ့မယ္ ^
             ^ အမ္...hostကဘာလုပ္ရလို႔ ပင္ပန္းတာလဲ mission လုပ္ရလို႔ဆိုေတာ္ေသးတယ္။ အခုကဘာမွမလုပ္ဘဲ ပင္ပန္းတယ္ေအာ္ေနတာ အ႐ွက္ရိွသင့္တယ္ host ^
             ^ငလူးsystemစုတ္... အိပ္ရတာလဲ..ပင္ပန္းတယ္ကြ..မင္းမသိဘဲမေျပာနဲ႔.. mission ကအခ်ိန္တန္ရင္သူ႔ဟာသူၿပီးသြားလိမ့္မယ္။ ^
[ငါဘယ္လိုေတာင္ပ်င္းတဲ့ hostကို ရထားတာပါလိမ့္ ပ်င္းတာမွ တဖက္ကမ္းကိုလြန္ေနတာဘဲ။]
systemေလးကေတာ့ မိမိႂကြက္ေခါင္းေလးကို ခါရမ္းေနၿပီး line out လိုက္ေတာ့သည္။ စီနီယာ systemေတြဆီ hostရဲ႕ HDေလး  သြားေရာင္းရမယ္ေလ။