What The Hell(system)

arc_1.9(တိမ္မူးယံ ဘဝ)

     လင္းေရာင္ကို မိမိရိွေရာက္လာတဲ့ လႊမ္းအေၾကာင္းေတြကို ဖတ္ၿပီး အ့ံျသေနမိသည္။ ျဖဴစင္ၿပီး႐ိုသားတယ္လို႔ မိမိထင္ထားတဲ့ လူက ေနာက္ကြယ္မွာ ယုတ္မာေနလိမ့္လို ့ မထင္မိတာအမွန္ပင္။  သူေမာက္မာတယ္ဆိုပင္မဲ့ လူတစ္ေယာက္နစ္နာေအာင္ေတာ့ မယုတ္မာဘူးေပ ၊ လႊမ္းမင္း အသိတရားရရင္ေကာင္းမယ္။
      ရိွန္ေရာင္ ကေလးငယ္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ကေလးငယ္က မိမိအပိုင္ဆိုတာ တစ္ေလာကလံုးသိေအာင္ ခ်ျပခ်င္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မနက္ခင္းတိုင္းကို ကေလးငယ္နဲ႔အတူႏိုးထခ်င္တယ္ ၊ မိမိရဲ႕ အရာအားလံုးကို ကေလးနဲ႔အတူ ေဝမွ်ခ်င္တယ္ ၊ အေတြးတို႔နဲ႔ အတူေပ်ာ္ရြြင္ေနမိသည္။
     တိမ္မူးယံ စံအိမ္မွာပ်င္းလာတာနဲ႔ လူႀကီးရဲ႕ ကုမၼဏီကို လိုက္လာခဲ့သည္။ လူႀကီးကို အ့ံျသေအာင္လို ့ဖုန္းႀကိဳမဆက္ဘဲ လာခဲ့ၿပီး ကုမၼဏီထဲဝင္လာေတာ့ အကုန္လံုးက သူ႔ကိုဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ သူလဲမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေကာင္တာက အမိ်ဳးသမီးကို.........
         "ဟို...မင္းတို႔ bossရဲ  ့နားေနခန္းက ဘယ္နားမွာလဲ"
ဝန္ထမ္းမေလးက သူ႔ကို အထင္ေသးစြာၾကည့္ၿပီး
         "ႀကိဳၿပီးေတာ့.. ခ်ိန္းထားတာ ရိွလို႔လား.."
         "ခ်ိန္းေတာ့..မခ်ိန္းထားပါဘူး.."
          "အဲ့ဒါဆို....... ေစာင့္ရပါ့မယ္"
          "ဟုၿပီေလ.."
သူလဲ အေ႐ွ႕နားက ခံုတခံုေပၚ ထိုင္ေနၿပီး ဖုန္းကလိေနလိုက္သည္။
ရံုးခန္းထဲတြင္ေတာ့...ရိွန္ေရာင္ ေ႐ွ႕ကအမ်ိဳးသမီးကို စိတ္ပ်က္စြာ ၾကည့္ေနရင္း......
            "မင္း.....သြားလို႔ရၿပီ..."
            "ကိုဆက္ကလဲ.....သရဖီက ေန႔လည္စာ လိုေကြၽးခ်င္လို႔ပါဆို.. "
              "ငါ..မအားဘူး "
              "ကိုဆက္....မလိုက္မခ်င္း သရဖီမျပန္ဘူး.."
သူ႔စိတ္ပ်က္စြာ"က်စ္..."သတ္လိုက္ၿပီး...ဒီမိန္းမ သူ႔ကိုျမဴစြယ္ေနတာ သိလဲ ႐ွယ္ယာ႐ွင္တစ္ဦးရဲ႕ သမီးမို႔အလိုက္သင့္ တုန္႔ျပန္ ေနတာကို အကန္းတတ္လြန္းတယ္။
              "သြားႏွင့္လိုက္  ...ငါၿပီးရင္ လိုက္ခဲ့မယ္"
ထိုအခါမွ သူမက ျပံဳးျပၿပီး ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေလပူတခ်က္မုွတ္ထုတ္လိုက္ရင္း....
               "ဟူး......လြမ္းလိုက္တာ ကေလးငယ္ရယ္"
သရဖီ အျပင္ကိုထြက္လာရင္း ဧည့္သည္ ခံုမွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုမနာလို ျဖစ္လာသည္။ လွလြန္းတယ္  မိန္းခေလးျဖစ္တဲ့ သူ႔ထက္ေတာင္လွတယ္၊ ထိုေကာင္ေလးက ေအာက္ကို တခုခုကုန္းေကာက္ေနတုန္း အနားကိုသြားၿပီး သူမရဲ႕ေဒါက္ဖိနပ္နဲ ့တက္နင္းပစ္လိုက္တယ္။
      "အ့..." တိမ္မူးယံ မိမိလက္ထဲက ဖုန္းျပဳတ္က်သြားလို႔ ေကာက္ေနတုန္း မိမိလက္ကို တက္နင္းတာခံလိုက္ရသည္၊ ေဒါက္ဖိနပ့္နဲ ့နင္းခံရတာမို႔ လက္ကေပါက္သြားၿပီး အသားေဖြးသူမို႔ တခါထဲအနီေရာင္သန္းသြားတယ္။နာက်င္လို႔ မ်က္ရည္ေတာင္ဝဲသြားသည္။
             "oh..Sorry.. မျမင္လိုက္လို႔.."
              "ဟုကဲ့... ရပါတယ္ဗ်."
ထိုအခ်ိန္ ေကာ္ဖီလာပို႔တဲ့ ဝန္ထမ္းေၾကာင့္ လွမ္းယူမလိုလုပ္လိုက္ပင္မဲ့ ထိုဝန္ထမ္းက လႊတ္ခ်လိုက္တာမို ့ေကာ္ဖီေတြက ေပါင္ေပၚေလာင္းမိသြားသည္၊ အျခားသူေတြ ကလဲမိမိကိုေလွာင္ရယ္ေနၾကတယ္။ တိမ္မူးယံ နာက်င္တာေၾကာင့္ မ်က္ရည္က်ေနမိသည္။ မိမိေျခေထာက္ကို တက္နင္းတဲ့ မိန္မက...
                  "မင္းလိုအမိႈက္က.. ကုမၼဏီကို  ဘာလာလုပ္တာလဲ......."
                   "ကြၽန္ေတာ္က ကိုကို႔ကိုလာေတြ႔တာပါ.."
                    "ဘယ္က ကိုကိုလဲ.."
                     "ဆက္႐ွိန္ေရာင္ ပါ."
                      "မင္းလို အမိႈက္ေကာင္က ကိုဆက္နာမည္ကိုေခၚရဲတယ္ဟုလား"
"ျဖန္း.."မိမိပါးေပၚလက္ဝါးတစ္ခ်က္ေရာက္လာရသည္၊ အားျပင္းတာေၾကာင့္ ေနာက္ကိုလဲသြားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကေနေသြးေတာင္ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္အေနာက္ကေန
                         "အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ..."
ရိွန္ေရာင္ ထြက္လာေတာ့ ဝန္ထမ္းေတြက တခုခုကိုေလွာင္ၿပီးရယ္ေနၾကတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္ရင္း အနားသြားလိုက္ေတာ့ လဲက်ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ အရိပ္ကေလးေၾကာင့္ စိုရိမ္စြာ အနားကိုေျပးၿပီး...
                          "ကေလးငယ္..ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ... ဘယ္ခ်ိန္ထဲကေရာက္ေနတာလဲ.. "
ရိွန္ေရာင္ မိမိကိုေမာ့ၾကည့္မလာတဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ သူ႔လက္နဲ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ေစလိုက္ေတာ့ ပါးမွာ လက္၅ေခ်ာင္းရာထင္းေနၿပီး လက္မွာလဲေသြးေတြထြက္ေနတယ္၊ ဝတ္လာတဲ့ အျဖဴရာင္ေဘာင္းဘီေပၚတြင္လဲ ေကာ္ဖီေတြေပေနတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ ကေဒါသထြက္လာတာေၾကာင့္ နီရဲလာေတာ့တယ္။ ေအးစက္စက္ေလသံနဲ႔....
                          "ဘယ္သူလုပ္တာလဲ  ..ငါေမးေနတယ္ေလ"
မိမိေလသံေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲက ကေလးငယ္က ထငိုေတာ့သည္။
                       "အူးဝါး...နာတယ္.. အီး.ဟီး.ဟီး..ဘာလို ့....ဘာလို႔အခုမွေရာက္လာတာလဲ "
မ်က္ရည္ေတြက်ၿပီး ဝမ္းနည္းစြာငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ မိမိရင္ဘတ္ေတြနာက်င္လာရသည္။
                        "ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..မငိုပါနဲ႔.. တိတ္ပါေတာ့ကြာ"
                         "လူယုတ္မာႀကီး..ခင္ဗ်ား ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာ.. နာတယ္လို႔..."
    ရိွန္ေရာင္  မိမိကိုထု႐ိုက္ၿပီးငိုေနတဲ့ကေလးငယ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ထု႐ိုက္ေစလိုက္တယ္။ဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ အခုအေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေနၾကသည္။ မိမိတို႔bossအခုေလာက္ေဒါသထြက္တာ မျမင္ဖူးေခ်။ မိမိတို႔ေတာ့ မထိသင့္တဲ့သူကို ထိမိခဲ့ၿပီမလား။ ေကာ္ဖီ လာပို႔တဲ့ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးကေတာ့ ေၾကာက္လန္႔လို႔ တုန္ေတာင္တုန္ေနသည္။ ကေလးငယ္က ငိုလို႔ဝမွ.... မိမိရင္ခြင္ထဲက ေခါင္းထြက္ၿပီး
               "ကိုကို...တိမ္ေလးနာတယ္.ဒီနား၊ၿပီးေတာ့ ဒီနားေကာ ၊ေနာက္ ဒီနားေလးေကာဘဲ အရမ္းနာတယ္။"
ရိွန္ေရာင္ သူနာေနတဲ့ ေနရာေတြတခုၿပီးတခုျပေနတဲ့ ကေလငယ္ကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းနာက်င္ရတယ္ ။ကေလးငယ္ေ႐ွ႕မွာ မိမိရဲ႕ dark side ကိုမျပခ်င္တာေၾကာင့္ ေဒါသေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္ ။ ကေလးငယ္ကို မိမိနားေနခန္းထဲေခၚသြားၿပီး black ကို မ်က္စျပစ္ျပလိုက္သည္။ နားေနခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကေလးငယ္ရဲ႕ လက္ကို ပတ္တီးစည္းေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပါးကလက္ဝါးရာကိုၾကည့္ၿပီး ထိုမိန္းမကိုသတ္ပစ္ခ်င္လာတယ္။ မိမိေတာင္ မထိရက္မကိုင္ရက္တဲ့ ကေလးငယ္ကို အနာတရျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ အဲ့မိန္းမက အသက္႐ွင္ရတာ ပင္းပန္ေနၿပီထင္တယ္။ ေပါင္နားမွာလဲ အပူေလာင္ထားလို ့နီရဲေနၿပီး အေရၾကည္ဖုမထေအာင္ေဆးလူးေပးလိုက္တယ္။  ကေလးငယ္က ငိုရတာပင္ပန္းလို ့အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ခေလးငယ္ကို သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေနရာျပင္ေပးၿပီး အျပင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္တာနဲ႔ ခုနကႏူးညံမူေတြေပ်ာက္သြားၿပီး နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္လို ့ ရက္စက္တဲ့အရိွန္အဝါေတြ ထုတ္လႊတ္ေနၿပီး မ်က္ႏွာထက္တြင္ မဲ့ျပဳံးတစ္ပြင့္ကို ေဆာင္ထားလိုက္သည္။ [ငါ့ကေလးငယ္ ခံစားရတာထက္ ပိုၿပီးခံစားရေစရမယ္၊]