DEAR MISS AUTHOR (Against The Universe Series#2)

chapter 18

Matthew

"Saan natin sya pwedeng makita?"

Tanong ni ko kay vanilla at kia.

"Sa Isla De Marco, she's staying there, at makikita lang natin sya tuwing pasikat na ang araw"

Saad ni vanilla.l

"Puntahan na natin sya, let's not waste time, "

Saad naman ni kia, binihisan sya ni vanilla kanina, at kung nakikita lang nya ang sarili nya ngayon, tiyak ko na  sobrang saya nya, dahil suot lang naman nya ang damit na regalo sakanya ng mommy nya noon.

Inayusan din sya si vanilla, and she look, very perfect!

Inalalayan ko naman sya papasok sa kotse ko, we're going to find rona today. At sana ay makita namin sya.

"You ready kia?" Malumanay na tanong ni vanilla sa kaibigan

"Oo naman, I hope she will listen to my explanation"

Tanging saad lang nito, at muli nanamang tumahimik.

Buong byahe ay, binabasahan ni vanilla si kia ng mga librong gawa nito, hanggang sa mapansin ko na may roong dalawang libro mana naroon at ayaw basahin ni vanilla.

Napakunot noo nalang ako at itinuton ang atensyon sa pag mamaneho, hanggang sa makarating kami sa isla De marco.

Maganda dito, halos ang mga nadaraanan naming bahay ay gawa lamang sa kawayan, hindi naman ito kalayuan sa syudad, pero parang may kakaiba sa lugar na ito.

Siguro ay dahil sa amoy rosas ang hangin dito.

"Come on, let's ask here kung kilala ba nila si rona"

Saad ni vanilla, bago inakay si kia na bumaba sa kotse.

I put her black shades on her eyes, she looks very stunning!

Hindi mo aakalain na bulag ito.

"Good morning po, mag tatanong po sana kami"

Mahinhin na saad ni vanilla.

"Ano yun neng? Taga maynila kayo ano? Ano ang pakay nyo dito?'

"Opo, may hinahanap po kasi kami, rona po ang pangalan, matangkad na mestiza, at walang emosyon kung tumingin ang kulay ginto nyang mga mata"

"Ah! Yung Babaeng manghuhula ba?! Nakatira yun sa dulo nitong isla, agaw pansin naman ang bahay nya dahil iyon lang ang bahay dito na gawa sa bato"

Saad ng ale saamin.

"Maraming salamat po"

She said at nag patulog na kami sa pag lalakad, dahil hindi na kasya ang kotse dito.

Nakita naman agad namin ang bahay na tinutukoy ng matanda kanina, tama nga sya, ito nga lang ang bahay dito na gawa sa bato.

"Rona?!"

"Rona? Andyan kaba?! Rona! This is vanilla! Please let us in!"

"Rona please, gusto ka lang namin maka usap, ka-kasama ko si kia"

Saad ni vanilla saka tumingin kay kia.

Ilang minuto pa ay bumukas din ang pinto at bumungad samin ang walang emosyon na babae.

She's creepy!

"Anong kailangan nyo?"

"Rona please, bring back my eyesight!"

"Tsk! Bakit ko naman gagawin yun?! Hindi moko pinaniwalaan kia, sinabi ko naman sayo, ang anak mo ang ikababagsak mo!"

"Rona please! I will do everything! Basta ba tulungan mo lang akong maibalik ang paningin ko!"

"Bakit pa? Ang mga sinungaling at mag nanakaw na katulad mo, ay hindi na dapat binibigyan ng pag kakataon na maka kita!"

"Nag bago nako!"

"Hindi ka nag bago kia, alam ko yun! Mag nanakaw ka parin!"

"Hindi totoo yan!"

"Truth hurts right?! "

"Rona please! Gagawin ko lahat ng gusto mo, just please! Tulungan mokong maibalik ang paningin ko!"

"Fine, madali lang naman akong kausap. Umamin ka sa lahat, na ang dalawa sa pinaka sikat mong aklat ay ninakaw mo lang!"

"Hindi! Hindi ko iyon ninakaw! Wala akong ninakaw!"

"Liar! You steal my work kia! Kinuha mo ang nobela na pinag hirapan ko!  Ano ka nga lang ba noon? Isa ka lang underrated na writer noon! Bakit ka nga ba sumikat?! Dahil kinuha mo ang akda ko! Ako dapat ang nasa posisyon mo ngayon! Pero anong ginawa mo?! Minanipula mo ang lahat!ako ang  Pinag mukha mo na sinungaling! Ako ang pinag mukha mo na mag nanakaw! Pero alam mo ang masakit? Pinatay mo ang kapatid ko! Hinayaan mo syang malunod! Bakit mo nga ba hinayang malunod ang kapatid ko? Na syang best friend mo?! Dahil akala mo ako sya diba?!  Wala kang kwentang tao kia! Nakakainis nga dahil hindi kapa namatay! Bakit nabulag ka lang!  Pero naisip ko! Tama nga lang yan sayo! Dahil habang buhay ka ng mag durusa! Mamatay ka na hindi nakikita ang mga mahal mo ! Kagaya ng pag patay mo kay roma! Namatay sya ng hindi man lang kami nakikita! At ganon din ang mangyayari sayo! "

"Rona!"

"ALIS NA! AT WAG NA WAG NA KAYONG BABALIK DITO! PINAPATAWAD NA KITA KIA! PERO HINDING HINDI KO IBIBIGAY ANG KASIYAHAN MO!"

the girl named rona said, as she pushed all of us away.

"Kia come on! Hindi natin kailangan ang tulong ni rona, may mga doctor, sila ang tutulong satin!"

"Vanilla is right babe, we will do everything para maka kita ka ulit"

Saad ko at inakay na sya pabalik sa sasakyan.

Kung ano ang naka raan mo, tatanggapin ko.

Dahil inaamin ko, nagustuhan kita hindi dahil sa taglay mong ganda. Kundi dahil sa unang dalawang akda na naisulat mo.

Makabuluhan, at tagos sa puso ang bawat linya dito.  At kahit na nalaman ko na hindi ikaw ang tunay na may akda. Pangako. Ikaw parin ang iibigin ko kia.
Because there's always a second chance, for everyone.

Alas dose na ng tanghali ng maka balik kami sa manila.

Dinala ko naman si kia, sa condo ko, I want her to be just right beside me.

"Matty?"

"Hhmm?"

"I'm sorry"

Saad nito at nag simulang umiyak.

"Why are you crying huh? Stop crying babe please"

"Matty I'm sorry, dahil nag sinungaling ako, tama sila. I am a liar at mag nanakaw! At mamamatay tao narin!"

"No! Babe you're not! Hindi ka sinungaling, hindi ka mag nanakaw at mas lalong hindi ka criminal!"

"But I am matty! Ninakaw ko ang gawa ni rona, dahil naiingit ako sakanya! Hinayaan kong malunod si roma dahil akala ko sya si rona! Pinatay ko ang best friend ko! I- i killed her!"

"You didn't! Babe you didn't kill anyone! Hindi mo gusto ang nangyari! That was an accident okay?!"

"Shh! Pinatawad kana ni rona, at ang pag papa patawad ay hindi pinipeke! Ang dapat mong gawin ngayon ay patawarin mo rin ang sarili mo, pakawalan mona ang sarili mo sa nakaraan. "

"Thank you, and I love you"

Tanging saad nito, na syang ikina ngiti ko.

"I love you too babe"

Saad ko saka sya marahang hinalikan sa noo.