THE LAST VIRGIN

Chapter 9: Comeback of the Unwanted

Chapter 9 #TLV

(Celfiè ni Alexandria sa shopping nung kahapon. See photo above^ )

Alexandria Vladimir's POV

Do you ever felt that certain feeling in which the person you loved before comes back and they told you they love you, but you dont feel the same anymore? That's exactly how I feel with Lucas.

He was my first love. WAS.

Pero ngayon wala na. Sa panahong di pa kasi ako maganda, tinataboy nya ako. Pero ngayon may pabawi'bawi pa syang nalalaman.

flashback

"Lucas, eto oh. assignment mong pinagawa sakin tapos na" sabi ko sabay ngiti sa kanya.

"Okay. Leave it there. you may now go" Sabi nya saakin na hindi man lang ako tinitignan. Kasalukuyan syang nag tetext.

"Ahh, di mo ba ako tha-thankyou han? Pinaghirapan ko yan Lucas" Sabi ko habang ngiting-ngiti parin. Naiiyak ako. Kasi akala ko magiging sweet sya kasi ginawa ko assignment niya. Halos di na ako nakatulog dun.

"Hindi ako nagmaka'awa sayo na gawin mo to. Um-oo ka ng kusa kaya hindi ako magpapasalamat" Sabi nya na umirap pa saakin

"Naku naman Lucas, pa hard to get ka pa eh! Hahaha! Niloloko mo ba ako?" Natatawa ako. Marunong pala syang mag joke?

"Do you really think Im joking? Im not. Hindi naman kita pinilit. You volunteered yourself sa pananaw ko. Siguro nga baka pati sarili mo maibigay mo narin pag sinabi ko eh. Thats how obssessed you are with me. Face it." Panggagalaiti nya sakin. Kitang kita sa mukha nya na he look disgusted.

"Ay grabe lucas di naman sa ganun. Simpleng thankyou lang ba di mo magawa?" Naiiyak kong puna.

"Thankyou. You happy?" He stared at me.

"Sobrang mahal ba ng pag thankyou at nahihirapan ka ng sobra? Ang sama mo!" Reklamo ko habang tinutulak ko yung dibdib nya.

"What the hell? Ano bang gusto mong mangyari? ha!! Tell me! gusto mo maging girlfriend ko? Wag na oy! Bumalik ka na lang pag maganda ka na." Sabi nya at tuluyan nang bumagsak ang luha na kanina pa nagbabadyang lumabas.

"Umiiyak ka? Iyak mo lang yan! Wala akong pake! Kung yung pag effort mo yung issue mo dito, hala sige sayo na!" Sabi nyang pagalit sa akin. Pinunit nya ang ginawa kong assignment. Report yun 10 pages. muntik na akong di mkatulog nun tas pinunit nya lang?

Sinampal ko sya. Yung palad kong kanina pa nag-iinit na sampalin sya. Sa wakas, dumampil na ang kamay ko sa mukha nya. At sabay pag tulo ng luha ko.

Lumakad na ako. Ayoko nang makita sya. for the past months yun lang ginagawa ko para sa kanya. gustong gusto ko sya. Ginagawa ko lahat ng utos at sabi nya. Yung tipong pagkuha ng ballpen sa bag nya na nasa tabi lang nya ako gumagawa nun. kahit pag thankyou ba ayaw nya? Akala ko gusto nya rin ako kasi sinasabi nyang mabait ako at masarap pakisamahan. Isang araw nga, nung umuulan pinahiram ko sya ng nag-iisang payong ko. Sya yung inuna ko, umuwi akong basang basa at nilalagnat. Akala ko mag-aalala sya pero walang kahit isang text. Nung muntikan syang masagasaan kasi lagi syang nag tetext, hinawi ko sya sa tabi ko kaya ako yung nabanga. Nung masakit ulo nya nandun ako para alagaan sya. Nung lumayas sya kasi nag-away sila ng papa nya eh pinatira ko sya sa bahay ampunan kahit di nalalaman ng mga tagapamahala. Tiniis kong di kumain non para sa kaniya kasi bilang lang ang binibigay na mga pagkain. Alam ko masamang umasa. Pero umaasa parin ba tawag dun kapag inaakbayan ka nya tas binubulungan ng matatamis na salita na gusto nya ko kasi mabait ako at masipag? o baka naman kaya ang tawag dun paasa?

Winakasan ko na ang pagbabalik tanaw ko. Wala na. Wala na talaga.

Siniko ako ni Aa,

"Babe? you fine?" Tanong nya na bakas sa mukha nya ang pag-aalala.