Son Ateşin Kıvılcımı

Bölüm 1: Başlangıç

Kendimi bildim bileli,insanları hep uzak tuttum kendimden. Orta okulda,lisede,üniversitede bu tavrımı görenler benden iyice uzaklaştılar. Aslında aralarında bana yaklaşıp,benimle arkadaş olmak isteyenler de oluyordu. Ama ben etrafıma bariyerler kurup,annemden başka kimsenin bu duvarları geçmesine izin vermiyordum.

Babamın ölümünden sonra böyle davranmaya başlamıştım etrafımdakilere ve kendime karşı. Eğer birini sevipte ona bağlanırsam,onun bir şekilde hayatımdan çıkacağını ve beni üzeceğini düşünürdüm hep.

Ama bu yaz farklı düşünmeye başlamıştım. Ya ben hatalıysam?!Ya yanlış düşünüyorsam?! gibi sorular beynimi kemiriyordu. O yüzden bu yıl hayatımda yeni bir sayfa açmaya karar vermiştim. Sonuçta denemeden neler olacağını bilemezdimki...

***

Bu gün yaz tatilinin son günü. Artık üniversite 3.sınıf öğrencisiydim. Yarın yeni bir başlangıçdı benim için. Yine her şeyi planlarıma göre ayarlamış,ders için lazım olan defterlerimi çantama yerleştirmiş,giyilecek kıyafetlerimi ütüleyip garderobuma yerleştirmiştim önceden. Bütün bunları bitirdikten sonra banyoya girip,güzel bir duş almıştım rahatlamak için. Saçlarımı kuruluyordum ki,aşağıdan annemin bana seslendiğini duydum.

"Tatlım,yemek zamanı! Aşağı in lütfen..."

"Geliyorum, anne!"

Üzerime rahat bir şeyler giyindikten sonra,aşağı indim akşam yemeği için.

"Anne ne yaptın sen?! Mis gibi kokuyor burası!"

"Patates ve tavuk kızartması!" diye cevapladı annem gülümseyerek.

Annemin yanağından öpüb,sofraya oturdum aceleyle bu lezzetlerden mahrum kalmamak için.

"Çok leziz görünüyor!"

"Hadi tatlım,soğutmadan ye! Yarın için heyecanlı mısın?"

"Evet anne,bu sömestr beyin cerrahisi ve sinirler dersini öğreneceğiz. Bu temel derslerden biri bizim için ve benim de öğrenmeyi çok istediğim bir ders."

"Tatlı...m,derslere karşı olan bu sevgin beni çok mutlu ediyor,ama endişeleniyorumda...Bir az sosyalleşsen diyorum. 20 yaşın var ve bir tane arkadaşın bile yok..." dedi annem endişeyle bana bakarak.

"Kim söylemiş?! Sen dünyanın en iyi arkadaşısın!" dedim ona göz kırparak.

"Canım,ne demek istediğimi çok iyi anladın!"

"Tamam anne...Aslında ben de bu yıl değişiklik yapmaya karar verdim. İnsanlara bir şans tanıyacağım..."

"Bunu duyduğuma çok mutlu oldum canım,her şey çok güzel olacak!Merak etme!"

Yemeğimi bitirdikten sonra,sofranı toplamak için anneme yardım ettim. Bulaşıkları yıkadıktan sonra,bir bardak su alıp yukarıya,odama çıktım. Yarın yeni bir başlangıç yapacağım için çok heyecanlıydım.

Peki ya benimle arkadaş olmak ,bana yakın durmak isteyen biri var mıydı hâlâ? Bu konuda şübhelerim vardı... Düşünmenin bir mânâsı yoktu. Evrene pozitiv enerji yollamalıydım.

"Her şey çok güzel olacak!"

***

Sabah alarmın sesi kulaklarıma dolunca, kirpiklerimi araladım oflayarak. 1 saat içinde derse yetişmem lazımdı. Geç kalmamak için hemen kalkıp,banyoya geçtim. Elimi,yüzümü yıkayıp,dişlerimi fırçaladıkran sonra,ayna karşısına geçip,saçımı tarayıp,hafif makyaj yaptım.