Rosé seni kurtaramadım. Seni o iğrenç insanların yanından alamadım. Ama... ama artık bende babam gibi güçlüyüm. Biliyorum çok acı çektin, ama artık geldim kızılım. Sana artık kimse dokunamayacak!
~Jimin
#jirose ~2
Duyduklarıma ne inanmak istiyorum ne de inanıyorum. Benin sadece bir günde 15 yılda hissetmediğim duyguları hissettiğim insan her gün farklı acılara maruz kalıyor. En önemlisi benim elimden hiç bir şey gelmiyor.
Annemler aşağıda bunu konuşurken ben merdivenin en üstünde duvara bakıyorum. Konuşmaları dinlemeye devam ettim.
+Hayatım hiç bir şey yapaz mısın?
Bende bir ümitle yerimden doğroldum. Evet belki babam bir şeyler yapabilirdi. Nasıl olsa o mafya. Yüzümde ufak bir gülğmseme oldu ve tam inmeye yeltendim.
+Üzgünüm canım benim elimden hiç bir şey gelmez.
+İyi de neden?!
+Çünki karşı komşumuz ülkenin en iyi mafyası. Eğer ben ona hele ki ailesne bulaşırsam. Aşkım size bir şeyler yapabilir ben bunu göze alamam..
Şuan ayaktayım ama ruhsal olarak oldüm.. ilk defa bu kadar canımdan sevdiğim biri bunları yaşıyor. Şimdi anlıyorum sabah ki göz altları, üzgün oluşu ve az önce bahçede sanki hiç ağlayamayacak gibi ağlaması.
Hemen indim ve bir hışımla ailem görmeden kapıdan çıkarken..
+Kızın ismi neydi?
+Rose.
Kapıdan çıktım ve koşmaya başladım. Hem ağlıyrdum hemde aklımdan sadece bir şey yüzlerce defa geçiyor.
Rose Rose Rose Rose
Bu onun ismi çok güzel kendisi gibi hayatı gibi değil.
ROSE
Yine odama kilitlenmiş ağlıyordum niye mi sırf komşunun oğlu bana baktığı için çünki ailem olduğunu idda eden o kişiler beni kimseye göstermezlerdi benim hiç arkadaşım yoktu olmadı ve yok. Ben okula da gidemezdim. Hergün eve bir özel öğretmen gelirdi bana her şeyi öğretirdi. Ama bana her zaman tek iyi davranan kişi o. Bana derki sen eğer okula gitseydin kesinlikle okulu bırak seul 1. si olurdun diyor. Çünkü ben bu evde sadece özel ihtiyaçlar işkence ve ders için burdayım. Başka yapıcak bir şeyim yok.
Aşağı abimin geldiğine dair sesler duydum ve hizmetliler fark etmesin diye aynanın karşısına geçip morluk ve kızarıkları kapatmaya başladım. Kafamı doğrulttum ve aynada kendime baktım. Güzel miydim?
Hayır ne ben güzelim ne de hayatım. Ben o iğrenç insanların yanında olduğum sürece ikiside asla olmayacak. Ben niye bu hayattaydım ki neyim var hiç bir şey ben öldükten sonra arkamdan ağlayacak hiç kimsem yok. Bu hayatta kalacak bir nedene sahip değilim. aynada bir kez daha kendime baktım. Bu canı taşımak istemiyorum. Yarın yapıcam bu beni ortadan kaldırıcam. Bence çok bile dayandım. Yarın herkesi bu evden bir şekilde gönderdiğimde yapıcam. Şuan çok mutluyum artık bu hayatın sadece bana olan zulmünü ortadan kaldırıcam.
Kapım sert bir şekilde açıldı. Gelen o kadın başladık.
+Sen roseanne hala neden burdasın birde süsleniyor musun? Artık sürtüklüğemi başlicaksın!
Hiç bir şey demedim saçımdan tuttu ve sürüklemeye başladı. Galiba hizmetlileri göndermişler. Yoksa salonda bana bunu yapamazdı. Merdivenlerden inmeye başladıl o kadın yürüyordu bende sürükleniyordum. Her zaman ki gibi beni masanın yanına attı. Ben onlarla masada yemek yemem yasaktı. Yine annem olacak o kadın önüme aynı yemeği attı ve geri masasına oturdu. Şimdi de o şımarık abim olacak kişi konuştu.
+Ya anne bu çirkin yine mi geldi. Bu gelince benim iştahım kaçıyor.
+Ne yapalım oğlum beklicez bu fahişeyi 18 oldu mu satarız.
+Ama bu daha 14 yaşında.
+Beklicez oğlum.
Bir anda bana döndü.
+SENİ KÜÇÜK FAHİŞE HEMEN ÖNÜNE KOYDUĞUM ZIKKIMI YE!!!
Yine hiçbir şey demeden yemeye başladım. Cidden önüme koyduğu şeyin başkalarına göre tadi berbat iğrençti ama ben alıştım. Babam olan adam yine sessizdi. Çünkü o beklerdi bana karşı bütün sesini işkencelerde harcardı. Bir anda babam denen adam bana döndü , başlıyoruz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
