< 6 >

1.2K 103 73
                                    

Eve sonunda vardım. Aslında buradan kaçıp gitmek daha mantıklıydı dışarı çıkmışken. Ama uçurumdaki o çoçuğun beni bulabilmesi için benim bu evde ızdırap çekmem lazım.

Kapıdayken yan villanın eşaylarının birer birer gittiğini gördüm. Galiba taşınıyorlar. Aman banane şimdi tek temmenim içeride hizmetlilerden başka kimsenin olmaması.

Dış kapıyı açtım. İçeri adımladım...
Şükür kimseyi görme-
Abim vardı aish o herkese söyler ve ayrıca yanında o yılışık arkadaşlarıda var.

- Vay rosé hanım sen dışarıyamı çıktın!?

- H-hayır a-bi b-ben çıkmadım.

- Sız bana burada aptal muamelesi yapma!

Başka çarem olmadığı için ayağına kapandım.

- Abi onlara söyleme ne olursun her şeyi yaparım senin için ama sen onlara söyleme nolur.

- Her şeyi yapacak mısın sürtük!

- E-Evet yapıcam a-abi

- O zaman önce bahçeye gidelim hizmetliler duymasın dimi çocuklar.

Arkadaşlarına bakıp sırıttı. Bu da ne şimdi?

- Bahçeye çıktığımızda göre seç bakalım annecim ve babacığıma söylememek karşılığında hangi güzel dostumun altında inlemeyi tercih edersin.

Ne! N-ne diyor bu yanındaki 3 arkadaşını gösterdi her biride bana yılışık bir şekilde bakıyordu. Bir yandanda bedenimi süzüp kafalarında tartım yapıyorlardı.

- SEN SÜRTÜK DERHAL SEÇ DİYORUM YOKSA OLACAKLARDAN BEN SORUMLU DEĞİLİM!!

O bunu dedğinde arkadan..

- Hangi OLACAKLARDAN LAN! 

Diye bir ses yükseldi ben daha arkama bakamadan önümden bir yumruk sesi duyuldu bu bu...

Uçurumdaki çoçuk!

Bir anda abimin üstünde yerini alıp bir o kadar ser yumruklar atmaya başladı.

Hayır eğer böyle dövmeye devam ederse abim beni onlara şikayet eder ve  çok kötü olurum.

- Hey dur yapma n-nolur yapma!

- Niye yapmayayım rosé! Bu herif sana neler dedi ve ben sessizce dinlicekmiyim ASLA!

- B-benim için yapma..

Bunu dememle bıraktı. Sonra bana dönüp eğilip beni bekle dedi ve gitti. Abimin yüzüne baktığım o çocuk baya iyi benzetmişti.

Aslında biraz sevinmiştim. Sonuçta şuanki çektiği beden acısını ben akşam hen 15 dk da bir çekiyorum. En azından bu şımarık abim güzel dayak yedi velakin akşam beni daha da kötüsü bekliyor eminim..

♤♤♤♤♤♤♤

Sizce bir insan ne kadar değerlidir? Paha biçilemez bir mücevher ve ya hiç bir yerde bulunamayan bir antika. Hayır bir insan bu hayata gelmiş en değerli canlı. Ama bu değeri bilmeyip davranan kişiler sizce de biraz fazla zalim değil mi?

Bazen düşünüyorum ben iyi bir insan değil miyim? Çünkü tanrı hep iyileri yanına almaz mı? Beni niye hiç bir zaman yanına almadı ve ya ben gitmeye çalıştığımda beni engelledi?

Şu söze hep inanmışımdır:

Sen toprakta büyüyen bir çiçeğin yaprakları yeni açmış mis gibi kokanı mı yoksa yaprakları yenmiş boynu bükülmüş olanını mı ?

Belki de beni bu yüzden almıyor...

Abim tabi ki beni şikayet etti ve akşam bolca hatta uzun zamandır bu kadar fazla işkence yapmamıştı. Birde üstüne o kadın abim yaralandı diye gece boyu başından ayrılmadı.

Sabah oldu. Hepsi evden gitti bende inip bahçeye çıkıp ağlayabilirdim. Her zaman ki gibi...

Bahçeye çıkıp çimenlere yavaşça oturdum. Etrafa bakındım yan villanın boş olduğunu gördüm. Sahi taşınıyorlarmış.

Beni ilgilendiren tarafı bulmaya çalıştım ama yok. Sonra uçurumdaki çocuk geldi acaba burayı nereden buldu beni mi takip etti? Sanmıyorum o benden önce gitmişti.

Aslında tatlı , yakışıklı ve en önemlisi insana değer veren bir çocuktu. Tek yapmam gereken (saçlarıma dokunup) uçurumdaki çocuğu beklemeliyim..

 Tek yapmam gereken (saçlarıma dokunup) uçurumdaki çocuğu beklemeliyim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

{ Her seçiş bir vazgeçiştir... }

Sınır
Oy:18
Yorum:21

I KNOW /// ~JIROSE~ ( Tamamlandı )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin