MEVAL(ara verildi)

4.Bölüm(Gözler)

    Gözlerimi açtığımda gördüğüm şey beyaz bir tavan ve floresan lambardı. Gözlerimin içine nüfus eden lambanın parlaklığıyla gözlerim acıdı, biraz daha durduktan sonra güzlerim ışığa alıştı. Nerdeydim ben ?
   
   Başımı sağa çevirip hemen çaprazımda duran yeşil renkli kadife koltukta uyuyan Damla'yı gördüm. Iki büklüm olmuş başını koltuğun sırtına yaslamış uyuyordu.Ona tam seslenecekken yatagimin sol tarafinda bulunan kapının acılmasıyla içeri hemşire girdi. "Meva hanım uyanmışsınız " hemşire küt siyah saçlı genç bir kadındı. "Evet de neden buradayım?"
"Neden mi buradasın" sesin geldiği yöne bakıp, ayağa kalkıp yanıma doğru gelen Damla'ya baktım. "Dün bi kaza geçirdin canım ondan buradasın. Beni ne kadar korkuttun haberin var mı?"diyip eğilip elimi öptü."kaza mı?"yatağının üstüne oturup tuttuğu elimi dizinin üstüne koyup okşamaya  başladı. "Evet canım dün akşam işten çıktıktan sonra seni aradığımda beş dakika sonra evde olacağını söylemiştin bende uyumayıp seni bekledim eve sağ salim girdiğini görmek için ,sonra tam 15 dakika seni bekledim telefonunu aradım ama açmadın bende kesin kötü bir şey oldu dedim ve hemen sokağa çıkıp seni aramaya başladım." Gözleri dolmuştu anlaşılan çok endişelenmişti."sonra şemsiyeni gördüm o an bayılacakmışım gibi hissetim, kaçırıldığını düşündüm "gözlerinden damlalar akmaya başladı "sonra bütün ara sokalar bakmaya başladım sokağın en sonuda bulunan çıkmaz sokağa girdim yerde savunmasız bir şekilde yüz üstü  yatıyordun ,hemen yanına koşup yavaşça yüzünü çevirdim başının kanadığını gördüm  ."
Onu dikkatli bir şekilde dinlerken dün ne yaşadığımı hatırlamıştım. "Daha sonra ambulansı arayıp  hastaneye geldik işte "yavaşça üstüme eğilip anlıma düşen saçlarımı yavaşça geriye doğru atıp "çok şükür bir şey olmadı sana" diyip yanağımdan öptü. Hemen yanıbaşımda duran hemşire "çok şükür iyisiniz ama Meva hanım sabaha taburcu olursunuz"diyip başımda duran serumu değiştirdi. Tebessüm edip bir ihtiyacınız olursa hemen sağınızda bulunan kırmızı renkli tuşa bastığınızda gelirim"diyip odadan ayrıldı.

   Damla'ya bakıp kaç saatir uyuyorum ."20 saat oldu nerdeyse ,doktor müşade altında kalman gerektiğini söyledi dün başını çok kötü çarpmışsın biraz daha geç kalsaymışım.."sustu önüne bakıp elleriyle oynamaya başladı."hepsi benim yüzünden keşke ben kalsaydım ne diye gönderdin ki beni eve ?"zorda olsa tebessüm edip "ama bir şey olmadı değil mi üzülme artık geçti iyiyim ben"
   Yatağımın başını biraz kaldırıp oturur pozisyona geldim.yatağımın üstünde oturan  arkadaşımla göz göze gelip "Dün sokakta siyah bir araba gördün mü ?"
Gözlerime bakıp dün gece neolduğunu sana sormak istiyordum ama tam toparlanmadığın için açmayacaktım madem sen soruyorsun anlat bakalım dün ne oldu?"üstümde duran beyaz çarşafa bakıp zihnimi toparlamaya çalıştım. "Dün seni aradıktan hemen sonra birinin bağırdığını duydum ama sesin nereden geldiğini anlamdım yanlış duyduğumu düşünüp tam yürümeye başladım ki tekrar duydum  bende hemen sesin geldiği yere doğru koşmaya başladım. Bi ara sokakta iki adamın bir kadını arabaya koyduklarını gördüm kaçırdıklarını düşünüp yanlarına koştum. "Sözümü bölüp "afferin Meva ,gerçekten inanamıyorum sana gecenin bir yarısı böyle bir olay görüyorsun oradan kaçıp gitmen gerekirken sen tam tersini yapıp adamlara gözüküyorsun "gözlerine bakıp "gercekten mi?oradaki sen de olabilrdin öylece bırakamazdım o kadını ."susup mahcup bir şekilde dudaklarını büzdü. "Neyse sonrasında koşup adamlara vurmaya başladım ve tabikide hiç bir işe yaramadı.vurduğum adam beni itti ama ben pes etmeyip tekrar üstüne gittim. Sonra tokat attı ve yere düştüm ondan sonrasını da hatırlamıyorum ."peki adamların yüzünü görebildin mi?polise ihbar ettiğimizde robot resmi çizerler boylelikle daha kısa sürede bulunur o şerefsizler .kaşlarımı çatıp düşünmeye başladım.Dün gece çok karanlık olduğu için pek bir şey görememiştim ama gözlerini çok iyi hatırlıyordum keskin bakışları vardı ve kaşları çatıktı. Tek hatırladığım buydu ."Evet göz kısmi aklımda ""Tamam o zaman yarın çizdiririz remi"ona bakıp "tamam"dedim ,20 saatir uyuyordum ama hala uykum var esneyip geriye doğru başımı yasladim. "Uykun olmalı sen dinlen "çarşafının uçarından tutup iyice üstümü örtü arkasını dönüp koltuğa giderken bileğinden tuttum. "Orada yatamazsin gel burada beraber uyuyalım " bana bakıp gözlerini şaşırmış bir şekilde büyüttü "sen ve yatağını paylaşmak ,doktoru çağırmami ister misin "Ona bakıp "ne oldu,çok uykum var varlığı dan rahatsız olmam "
Damla beni en iyi tanıyan insandı  kimseyle yatamazdım bunu biliyordu."tamam diyip yanıma uzandı ."ikimizde kendimizi uykunun kollarına teslim edip derin rüyalara daldık .

 

  Sabah erkenden uyanıp hastaneden taburcu olup çıktık. Dışarıda duran taksilerden birini çevirip en yakın karakola ifade vermeye gittik.ifadeyi verdikten sonra robot resminin çizilmesi için başka bir polis çağrıldı ona sadece gözleri anlatabildim .Resmî bitirip elime verdikten sonra gördüğüm gözlerin aynısı olduğunu onayladım daha sonra bunu amirine verdi.Adamın tepkisi biraz garipti affalamış gibiydi elindeki kağıdı  masaya bırakıp, Dama'yla bana döndü "tamamdır, teşekkür ederiz hanımlar bir haber alırsak size bilgi vereceğiz." Diyip ayağa kalktı kapıya kadar eşlik edip yanımızdan ayrıldı.
  Damla'ya karakoldan çıkıp eve doğru yürümeye başladık "komiserin tepkisini gördün mü? Meva"ona bakıp "Evet ve çok garip geldi."diyip yolumuza devam ettik evimizin yakınlarında olan bir süper markete girip eksiklerimizi almaya başladık .Damla marekt arabasını sürüyordu bende içine eşyaları yerleştiriyordum .ekmek rayonuna gidip tost ekmeğine tam uzanmıştım ki başımın dönmesiyle yanımda bulunan reyona tutundum. Damla hemen yanıma koşup kolumu tuttu. "Meva iyi misin?" Başımı kaldırıp ona baktım" evet sadece başım döndü o kadar""doktor baş dönmen olabilir demişti eve varmadan ilaçlarında almalıyız."tamam diyip  alışverişe devam ettik tabi Damla' nın gözü hep üstümdeydi. Marketten çıktıktan sonra eczaneye uğradık ilaçlarımı da alıp eve gittik .

Bölüm ile ilgili yorumunu yaparsan çok sevinirim ve eğer beğendiysen oy vermeyi ihmal etme.