"Gökyüzü gibidir sevgi asla yere düşmez..."
Şiirlere yazmak seni
Bulutlara resmetmek ne zor
Ama zorlukları severim bilirsin
Seni sevdiğim gibi zor kadın
Kapılar vardır ardında bir yığın bilinmez Yorgun kilidin anahtarı döner
Yavaşça aralanır girersin içeri Omuzlarında ağır bir yük Üzerinde bir hüzün yorganı
Kelebeğin ömrü kadar sürer Sevincin ya da mutluluğun Şaşkındır açılan kapıları yüreğinin Yaşamın umarsızlığına
Hafifçe ıslanmıştır omuzların Saçların biraz da ayakların Yorgun adımların sürüklenir Peşi sıra yorgun gölgen
Ağır aksak yol alırsın Ve birden kapanır kapı üzerine Yaşamla ölüm arasında sıkışıp kalırsın
Boğulur gibisindir Göremediğin bir el boğazında Soğuk mu soğuk üstelik acımasız
Yaşama bakan bir pencere bulmak kalır sana Belki süslü püslü perdeleri olan Belki de çırılçıplak
Nasıl geldiysek dünyaya En azından öyle gitmiyoruz Bir kaç metre kefen var üzerimizde Giderken öbür dünyaya Sanki günahlarımızı örtmek ister gibi Bedenimizi sarmış usulca
Şanslı isen pencereler çoğalır Hepsinden farklı bir bakış atarsın Yorgun dünyanın eskimiş sayfalarına Sonra pencereler kapanır peşi sıra
Bir umut bir sonraki pencereye koşarsın Buluşmak için yeni bir başlangıçla
23/08/2020- İstanbul
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
