İşte ben bunları seviyorum. Gecenin karanlığını, çekirgelerin ötüşünü, dalgaları. - o acımasız bazen de yok olmaya yakın - Sevgilimin saçları gibi uzun ve sarı ışıklarıyla, karanlığa Cervantes'in Don Kişot'u gibi tek başına meydan okuyan limanın ucundaki feneri. - Don Kişot'u okuduğumda ne kadar da gençtim. Daha saçlarıma kırlar düşmemiş, göz kenarlarım bile kırışmamıştı- Şimdi Don Kişot'un yalnızlığını ben yaşıyordum. Don Kişot, fener ve ben.
Ortak yazgımız yalnızlık.
Öldürücü, kahredici yalnızlık.
Dalga sesleri yalnızlığımın sırdaşı, fenerin sarı ışıkları ise kollarıydı.
Sarın beni n'olur.
Sıkı, daha sıkı.
Sıkıca.
Ama bende Don Kişot'un cesareti ve kararlılığı yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiirlere Yazmak Seni
Poesía"Gökyüzü gibidir sevgi asla yere düşmez..." Şiirlere yazmak seni Bulutlara resmetmek ne zor Ama zorlukları severim bilirsin Seni sevdiğim gibi zor kadın
