BUGÜNÜN TARİHİ | YARI TEXTİNG

0.9

Seviliyorsunuz.
Bir önce ki bıraktığım yerden nasıl devam edicem hiçbir fikrim yok

9.bölüm şarkısı:
Hemsaye~Bir Zambak Kokusunda İlk Defa Kaybolmak

🕸

9. BÖLÜM

Gözlerimi açtığımda bizim evde değildim. Bir bir yaşananlar zihnime düşerken hemen yattığım yerden kalktım. Telefonumu bulmak için etrafa baktım ama burada yoktu.

Kapıdan sesler duyduğumda geri yatağa oturdum.

"Rahatsız etmedim dimi?"

Çocuk kapıyı kapatmadan önünde durdu.

"Hayır. Eğer ben rahatsızlık verdiysem özür dilerim ve beni o halde yalnız bırakmadığınız için teşekkür ederim."

"Teşekkür edecek bir şey yok yerinizde kim olsa yalnız bırakmazdım."

"Neyse ben artık gidim."

"Gitme."

Gitme mi dedi o Giz? Neden ki?

"Neden?"

"Annengil gelmicek. Aradı annem anneni, kendini kaybettiğini ve bayıldığını söyledi. Ama gelemeyeceklermiş. Annem seni bu halde bırakmaz."

"Gerçekten hiç gerek yok."

"Telefonda ne gördün de bir anda o hale geldin?"

"Sen o anda bizim evde ne arıyordun?"

"Seni eve taşırken neden birçok erkek ismi sayıkladın?"

"Neden? Neden bizim evdeydin o an?"

"Çok dalgındın ve kapıyı hile kapatmadan içeri girmiştin. Kapını kilitlemeni söylicektim."

"Pekala. Teşekkürler ama bu hala izinsiz evime girmenin nedeni olacak bir şey değil."

"Kusura bakmayın." diyerek gitti. Giderken kapıyı birazcık sert bir şey şekilde kapatmış olabilir. Sinir oldu galiba bize Giz? Bokunu yesin o, boşver sen onu.

Geri yatağa yattım ve gözlerimi kapattım. Gözlerimi kapattığım anda fotoğraflarımla dolu olan instagram hesabı karanlığın içinde belirdi.

Gözlerimi açtım ve telefonumun nerede olduğunu sormak için sinir bozucu çocuğun yanına gitmeliydim.

Dışarı çıktığım anda koridorda ki çerçevelere baktım. Bir kadın önünde 2 tane çocukla beraber kameraya 32 diş gülümsemişti. Neden bilmiyorum ama en çok dikkatimi bu fotoğraf çekmişti.

Şu gıcık çocuk küçükken çok tatlıymış Giz?
Evet. Ne, Giz!

"Sen ne arıyorsun burada."