მეცხრე

170 23 0
                                    

ჩანიოლი ოთახში შემოდის მე კი ლოგინიდან ვდგები და უცბად ვიხვევ შიშველ ტანზე გადასაფარებელს.

-რას მალავ ძალიან მაინტერესებს- სიცილით ამბობს ჩანიოლი და ჩემსკენ წამოსვლას იწყებს- მე ხომ ყველაფერი უკვე ვნახე- ჩემთან იხრება და თვალებში მიყურებს მერე ნაზად მკოცნის და მის ზემოთას იცმევს.

-ნუ იცინიხარ- ვეუბნები და საცველბს და კაბას ვიცმევ.

-ჯობს გარეთ ხშირად არ გახვიდე, ასე მგონია რომ მამაშენმა შენს მოსაძებნად ვიღაცეები გამოაგზავნა- მეუბენბა ჩანიოლი და ჭიქიდან ყავას სვამს.

-მამაჩემმა? საიდან იცის რომ აქ ვარ?- ვეკითხები და ჩანიოლს ვუყურებ.

-აი აქედან- მეუბნება ჩანიოლი და გაზეთს მანახებს სადაც ჩემი ფოტოა ჯერ კიდევ ლონდონში მამაჩემის ერთ-ერთ წვეულებაზე.

სათაურად  კი დიდი შავი ასოებით
"დაკარგული არისტოკრატის შვილი"  .

- რა ჯანდაბაა- ვამბობ და გაზეთს ვხევ.

-დამშვიდდი ხომ იცი რომ შენს თავს იმ სირს არასდროს არ გავატან-მეუბენბა ჩანიოლი და შუბლზე მკოცნის- ეხლა უნდა წავიდე რაღაც საქმეები მაქვს და მალე მოვალ- ხელს მიქნევს და სახლიდან გადის მე კი მამაჩემზე ვიწყებ ფიქრს.

აქ რომ მომაგნოს ნამდვილად არ  დამტოვებს ცოცხალს ამიტომ აუცილებლად რამე უნდა გავაკეთო რომ ვერავინ ვერ მიცნოს.

უნდა დავიცვა ჩემი თავიც და ჩანიოლიც  იმ ადამიანისგან რომელსაც ყველაფერზე მეტად ვერ ვიტან.

-185-

თავი არის ძალიან პატარა მაგრამ გპირდებით რომ შემდეგი თავი დიდი იქნება.

იცეკვე ჩემთვის (დასრულებული)Where stories live. Discover now