My One Direction Blog

15.Bölüm - 1. Part Gerçekler Acıdır Ada

Niall'ı evden zar zor çıkarmayı başarmıştım.Çünkü Ed'i boğazlamak üzereydi.Bu çocuk benim hakkımda ki şakaları kaldıramıyor.Kıskançtı, hem de çok.Her ne kadar İrlandalı olsada içinde bir Türk erkeği kıskançlığı yatıyordu.Bu onu tatlı yaptığı kadar yeri geldiği zaman çekilmez yapacaktı.Bunu içimde bir yerlerde hissetiyordum.

*Tabi canım.Deden ve Müno'nun kıskançlık krizlerinden olmasın o?*

İç sesim haklıydı.Çünkü dedem ve babaannem otu boku kıskanıyordu.

Niall sakinleşmeyi deneyerek araba kulanıyordu.Nefes sesi bile gelmiyordu.Anlayın artık ortam bu kadar gergindi.

"Elbise giymemi sen istemiştin Nialler."

"Biliyorum." dedi dengesizce gülümseyerek ve hızını artırdı.

"Ne oldu?"

"Hiç."

"Arabayı konuşabileceğimiz bir yere çek lütfen."

Olumlu anlamda başını salladı ve hızını artırdı.

"Yavaşla lütfen."

"Hadi ama Ada, Boğaç'ın arabasını sürerken ki hızının yanında bu..."

"Niall, korkuyorum."

"Neden korkuyorsun Ada?" dedi ve hızını biraz daha -sanki münkünmüş gibi.- artırdı.

"Seni kaybetmekten korkuyorum gerizekalı."

"Hadi ama bana Türkçe laf sokma."

---

Terkedilmiş ya da uzun zamandır kimsenin uğramadığı bir tepeye gelmiştik.Etrafta kırılmış bira, şarap ve viski şişeleri vardı.Paslanmış banklar ve eski ama kulanılabilir gri renkte bir koltuk vardı.Niall ilerledi ve koltuğun önünde ki paslanmış çöp tenekesinin içine cebinden çıkardığı çakmağı yakarak çöp tenekesine attı.Şu anda kendimi Amerkan filminde hissetiyorum.Hani o sokakta cinayet olur ya ve o sokakta evsizler ateş yakıp ısınır ya aynen öyle hissetiyorum.

"Merak etme Amerikan polisiye filmin de değiliz..."

Sesli mi düşündüm ben ?

"...Sesli konuşmadın sadece senini kendimden daha iyi tanıyorum."

Koltuğa oturdu ve eliyle gelmemi istediğine dair bir işaret yaptı.

"Niall?"

"Ada?"

"Ne oldu?Yanlış bir şey mi yaptım?Eğer seni üzdüysem bil ki bilerek yapmadım.Özür..."

Sözlerimi bölen beni kendine doğru çekip göğüsüne başımı yaslayıp konuşmasıydı.

"Özür dileme." dedi kesin ve sert bir şekilde.

"Neden?" dedim ve masum bir şekilde ona baktım.

"Çünkü hiç bir şeyin bir affı yoktur Ada.Suçlu değilsin sadece yanında ben yani sevgilin varken erkeklerin senin yiyecek gibi bakıyorlarsa yanında ben yokken ne olacağını düşündüm.Bir de..."

Sözünü bitirmeden konuyu değiştirdi.

"Uzun zamandır buraya gelmemiştim insanı nasılda rahatlatıyor değil mi?"

"Bir de ne Niall?"

Gözlerini benden kaçırdı.Sorduğum sorunun cevabı ona göre kolaydı ama bana sanki bir şeyleri anlatmak istemiyor gibiydi.Geçen gün okuduğum kitapta kadın sevgilisini konuşturmak için adamın kucağına oturmuştu.Adam her şeyi kadının tek soruşunda cevap vermişti.