My One Direction Blog

1.Bölüm - Numaramı İsteme Tarzın Hoşuma Gitti

Bilgisayarımda son ayarları yapıp enter tuşuna bastım.Hayat insana sıkıcı gelebilir ki öyle de.Ama bu site benim için hayatı sıkıcılıktan kurtarıyordu.Bu site sayesinde insanlar yardım ediyordum.Onlara yardım ettiğim zaman kendimi daha iyi hissediyordum.Hayatımda sevgilim yoktu.Aslında hiç sevgilim oldu diyemem.Ama beş adet kocam var.Niall James Horan, Louis William Tomlinson, Harry Edward Styles, Zayn Jawaad Malik, Liam James Payne.Çoğu kişiye bu ergenlik gibi gelse de değil.Eğer ergenlikse evet ben ergenin tekiyim.Zaten o yüzden 19.000.000 kişinin takip ettiği bir blogum vardı.O yüzden insanların bir ayda dolan mesaj kutusu ben de bir saatte doluyordu.Bunun hem iyi yanları hem de kötü yanları vardı.Ailem deseniz o iş baya bir karışık.Annem ve babam sadece yirmi yaşındaydılar ve aşk evliliği yaptılar. Evlendikten iki yıl sonra ben oldum.Babam dünyaca ünlü bir şirketin sahibiydi.Annem ise onunda dünyaca ünlü moda evine sahipti.Ama ne kadar çok para o kadar sorun.

Yani demek istediğim annem ve babam çoğu zaman yurt dışında oluyorlardı.İzmir'de yaşadıklarını sanmıyorum bile.Sadece ayda yedi gün İzmirdeler.Hepside farklı günler içersinde.Babam ne kadar yurt dışına gitsede diğer Türk Directionerlerının babası gibiydi. Eğer o beş zibidi oğlana verdiğin önem kadar derslerine önem verseydin şimdiye çoktan şirketin başındaydın.Tarzında şeyler söylüyor ama kendi bile inanmıyor.Şu ana kadar hiçbir veli toplantıma ve hiçbir gösterime gelmemişlerdi.Bazen çoğu şey üst üste gelir ve insan pes eder.Hayattan kurtulmak ister.Kimi bileklerini keser, kimi ise hap içer.Ama malesef ki hepsinin çözümü var.Tabi eğer hastaneye zamanında yetişebilseniz sizi kurtulmayı denediğiniz lanet hayata döndürler.İşte o ince çizgide yürümenize izin vermezler.Dört yıl önceydi.Annem ve babamı neredeyse iki aydır görmüyordum.Herhangi bir telefonuma cevap bile vermemişlerdi.Kendimi yanlız hissediyordum.Sadece on dört yaşındaydım.Sonra YouTube'da gezerken bir video açtım.Kız mektup yazıp intihar ediyordu.İlk başta saçma gelmişti ve internette niçin intihar edildiğiyle ilgili araştırma yapmıştım.Bana başta saçma gelen şey aslında benim kurtuluş yolumdu.

Videoda ki kız gibi intihar etmiştim.Dört gün komada kaldıktan sonra annem beni azarlamıştı.O sosyetede ki arkadaşlarına rezil oldu diye.Beni azarlamıştı.Babam ise benden nefret eder gibi bakıyordu.Sanki beni yaptıkları gece keşke korunsaydım der gibiydi.Onlar ben komadan çıktıktan iki gün sonra işlerinin başına döndüler ve o kocaman evde sınırsız koruma ve yardımcıyla tek başımaydım.Bir gün tekrar intihar etmeyi deneyecektim.Cesaretimi bile toplamıştım.Sonra hayatımı değiştiren o beş şapşalı tanıdım.

Telefonuma gelen mail sesiyle düşüncelerimden ayrıldım ve bilgisayrımda mailimi açtım.Aman Allahım.Son durum paylaştığımdan bu yana sadece on iki dakika olmuştu ve üç bine yakın mesaj gelmişti.

Derin bir nefesa aldım ve mesajları cevaplamaya başladım.

Çoğu mesajda teşekkür belirten yazılar vardı.Mesajların üçte biri nefret mesajıydı.

'Çok fazla boş şey yazıyorsun.Blogunun neden bu kadar tutulduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.İnsanlar saçma şeyleri beğenir aynı seksenlerde erkeklerin ispanyol paça pantol giymesi gibisin.'

Odanın içinde gereğinden fazla yüksek sesle kahkaha atmıştım.Cevabını hızla yazım.

'Düşüncen için çok teşekkür ederim.İspanyol paça pantolon fikrine katılıyorum tozluk.Ama unutmadan söyleyeyim insanlar seni yani tozluğu artık plates yapılırken bile kullanmıyor.'

Sırada ki mesajı açınca yüzümde istemsiz bir gülümseme oldu.Mesajı okumadan kalbim hızlanmıştı.

'Blogunu yeni keşfettim.-biliyorum bu utanç verici- Ve blogun hakkında merak ettiğim binlerce sayıda soru var.'