Huzurun Kokusu

seninle uyumak istiyorum

Yeni bölüm geldiiiii!

Nasılsınız güzellerim?

Umarım beğenirsiniz. Sizi seviyorum, iyi okumalar çiçeklerim
 
                             💥

İçimde ki çocuk elinden uçup giden balonuna tekrar kavuşmuş gibi bir sevinçle kutluyordu duyduklarını.  {Ben seni yanıma alıp, tüm dünyayı karşıma alacak kadar çok seviyorum}. Karşımda durmuş vereceğim tepkiyi bekliyen bir Can vardı ama Ben ağlıyordum neden ağlıyorum ben neden? Mutluluktan mı yoksa kırgınlıktan mı neden? Cevap veremiyordum. Zar zor bedenimi hareket ettirip Cana doğru gittim içimden sadece ona sarılmak ve o çok özlediğim kokusunu içime çekmek vardı. Büyük adımlarla yanına yaklaştığım da kollarımı boynuna sardim.

Can ellerini belime sarıp kendine iyice çekmişti beni huzur buydu huzur onun kokusuydu. Korkmuştum sonsuza dek onuda kaybettim diye yapayalnız kaldım diye çok korkmuştum. Işığı bulduğum dünya da tekrar karanlığa gömülmekten korkmuştum. Belki zamanla alışırdım ama asla geçmezdi. O da sevmiş beni hemde çok önceden.

"Bana bir daha yüzünü dönme" dağ evinde ona söylediğim cümleyi hatırladım ama o sarhostu duymamıştı belki de boynuna doğru yaklaşıp kulağına fısıldadım. "Yüzüm nereye dönük olursa olsun, kalbim hep sana dönük Can ben senden başkasına kapı nasıl açılır bilmiyorum"

"Neden sakladın benden Can?"

"Zorundaydım."

" Neden?"

"Dedim ya arkadaştık biz sadece arkadaş"

"Neden gittin peki çok korktum"

"Biliyorum güzelim özür dilerim"

" herkesten kaçıp sığındığım taş duvarlar var. Perdeyi bir açıyorum sen aniden içeri dolan güneş oluyorsun. Tenimi bir ısıtıyor sonra birden yakıyorsun sanki dışarıdan gelen yağmur sesi de sensin huzur buluyorum ama sonra birden fırtınaya dönüşüyor ve ben çok korkuyorum. Söylesene bu kısır döngü hiç mi değişmeyecek eğer öyleyse benim hiç gücüm kalmadı bunu bil olur mu?"

"Değişti bebeğim bu döngü değişti'

"Beni bırakma"

"Beni bırakma"

Söylediğim cümlenin aynısını bana söylemişti. Ah be adam ben bilsem seni kaybeder miydim senin gibi güzel seven birini terk eder miyim hiç?  Girdiğim sokaklar çıkmaz sokak dedim ya hani benim çıkmazım Can her yol ona çıkıyor. Tüm sevinclerim tüm korkularım hep o.

Beni karşısına alarak gözlerime baktı. Ne düşündüğü hakkında tek bir fikrim yoktu bir tablo gibi inceledi tüm yüzümü gerçek olup olmadığını anlamaya mı çalışıyordu. Avuç içini yüzüme koyunca kedi misali yasladım yüzümü avucuna. Yorgun ve ıslak kirpiklerimi yavaşça kırptım. Belki de ben rüya görüyordum gözlerimi açtığımda hala karşımda duruyordu can. baş parmağı yanağımda hareket ediyordu narin bir çiçeğe dokunur gibi.

"Pembe bir toz bulutu gibisin Asya dokunsam dağılacak gibisin ya severken canını yakarsam yok olacak gibisin"

"Sen beni yakıp külle de çevirsen ben senden gidemiyorum Can"

"Gözlerinden akıttığım her bir dama yaşın hesabını nasıl vercem ben"

Neden kaçtık ki birbirimizden biz çok güzel olurduk onunla ama belki de asıl doğru zaman şimdidir. Her şeyin olduğu gibi aşkımızın zamanı yeni gelmiştir o sadece benim arkadaşım değil sevdiğim adam sırdaşım hayatımda olan tek gerçek kişi.