Huzurun Kokusu

Esmer

Yeni bölüm geldi...

İyi okumalar okurcanlarım.

Sizleri seviyorum satır arası yorumlarda görüşmek dileği ile.

Baştan aşağı beni süzdü arkasına dönerek mert'e anahtarı verdi "siz geçin ben geliyorum" dedi Efe Mertin de bakışları beni bulunca selam verdim onlarda aynı şekilde selam verdiler.

Mert Can'a baktı daha sonra bana göz kirparak kapıyı açtı "bizi çok bekletme abicim" dedi ve suratında ki anlam veremediğim gülümseme ile içeri girdi.

Can bana yaklaşarak önümde durdu "Bir sorun mu var?" Diye sordu ilk başta afalasam da sonra toparlayarak elimde ki kıyafetleri ona doğru tuttum. "Ben sen evdesin sanmıştım bunları getirdim" kıyafetlere birde bana bakarak elimden aldı.

"Sen içeri geç böyle durma daha fazla burada" belki ben burada böyle durmak istiyorum olmaz mı? Kovar gibi ne bu ya "böyle derken?" Tekrar üzerimdekilere bakarak gözleriyle işaret etti "böyle" dedi

Kıyafetlerimde bir sorun yoktu ki sürekli giydiğim şeyler ne diye takıyordu şimdi cevap vermeden kafamı olumlu anlamda salladim kapımı açtım tam girecekken aklıma gelen soruyla durdum.

"Can!" Zaten üzerimde olan bakışları gözlerime tırmandı "aç mısınız?"  Donuk ifadesini hiç bozmadı.  "hayır"  dedi tiz bir sesle onu onaylayip  önüme dönüdüm kapımı açtım içeri girdim ve yavaşça kapattım.

Ne kadar eskiye dönmeye çalışsak da içimizde hala o an ve araya giren bir soğukluk vardı. Ve bunun geçeceğinden emin değildim. Üzerimde ki hırkayı çıkardım.

Acaba ne için toplanmışlardı. Gerçi kesin iş içindir eğlenmek için eve geleceklerini sanmıyorum mutfaktan bir bardak su alarak salonda ki kanepeye oturdum.

Su'dan bir yudum alarak masaya bıraktım. Kafamı geriye atarak arkaya yasladım. Gözlerimi kapatınca kendimi yine düşüncelerin içinde buldum.

Annemle ve babamla olan güzel evimize gittim.
*********

Annem yine o güzel sesiyle şarkı mırıldanarak kahvaltı hazırlıyordu babamsa öylece masaya oturmuş onu izliyordu gözlerinde ki aşkla. Elimde yeni alınan bir bebekle oynuyordum

Annem elinde ki tapaklari masaya bıraktı babam onu tutarak kendine çekti ne güzel bir ciftiller ne güzel seviyordular birbirlerini. Babamın gözünden ona olan sevgisi okunuyordu.

Bir anda karanlık çöktü. Etrafta yüksek sesler yankilanmaya başladı. Bir kadın ellerimden tutmuş ağlıyordu. Babam yere çökmüş bağırıyordu bir sürü insan vardı. Ve o zaman bilmediğim ama şuan çok iyi bildiğim mezarlık vardı görmüyordular annemin narin bedenini.
      

İçimi bir korku sarmış ölecek gibi hissettiriyordu. O karanlık hep üzerimizde kaldı babamla artık eskisi gibi değildi evimiz sessiz annemin sesinden mahrum soluk bir evdi orası.

Zamanla gelen giden bitmiş ev bana daha da büyük gelmeye beni daha da korkutmaya başlamıştı. Başka bir bulut daha çöktü üzerime babam dayanamadı annemin acısına oda gitti arkasından.

Bir sürü çocuğun olduğu bir yerde kalıyordum artık o zamanlar ağlamamıştım pek belki anlamadığım içindi.

Sonra bir el uzandı bana o biçimsiz kızı biri aldı oradan üzerinde ki kara bulutları birer birer çekti üzerinden ışığı gösterdi hala umut olduğuna inandirdi.

İnandı oda inanası varmış demek. yorulmuş bu yalnızlıktan. Peki ya şimdi ne olacaktı.
*******

Düşüncelerimi bölen cici oldu gözlerimi açtım yeşil gözlerini bana dikmiş ben yanındayım diye bakıyordu sanki.