Huzurun Kokusu

uzak

Selamm! Yeni bölüm geldi...

Sizleri seviyorum

İyi okumalar.!

❤

İçimde ki öfkeyi bastıran tek şey Canın kollarını ona sarmamasıydı
Kız kollarını candan ayırdı "unuttun mu beni Can". Sese bak can çekişen fok balığı gibi konuşuyor ya off.
"Yok unutmadım sadece şaşırdım" ben görünmez falan mı oldum nie kimse görmüyor beni.

Ayten annem yanıma gelerek
"Kızım bu Haluk amcanın kuzeninin kızı Simay"
Elini uzattı "Asya"diyerek sıktım elini daha sonra yine konuştu "Can'ın". Evet şimdi merak ettiğin soruyu cevaplıyayım. "Arkadaşıyım" bunu söylerken kalbimin üstüne basmış gibi hisettim.

Yüzünde ki gülümsemeyi büyüterek Can'ın koluna girerek yürümeye başladı. Ama sadece ayaklarıyla değil Cana da yürüyor fırsattan istifade. Benim nedir bunlardan çektiğim ya Ece'si biter Simay'ı başlar sırada kim var.

Bir ben olamadım o konumda. Salona geçince Haluk babam ve yanında onun yaşlarında biri daha oturuyordu. Bizi görünce ayağa kalktılar. Haluk babam önce bana sonra Cana sarılarak beni yanına çekti.

"Bu benim manevî kızım Asya" karşım da duran adamı göstererek. "Bu da kuzenim Ekrem" demek ki Simay hanımın babası bu elini sıkarak "memnun oldum Ekrem bey" sıcak bir gülümseme yolladı bana.

"Madem herkes burada yemeğe geçelim artık" Ayten annemin neşeli sesiyle herkes ona baktı.
Haluk babam da onu onaylayınca
Masaya geçtik Can'ın arkasından geçerek Ayten annemin yanına oturacaktim ki.

Can elimden tutarak yanında ki sandalyeye doğru çekti. Anlaşılmasın diye ona uyarak yanına oturdum. Simay da mecburen Ayten annemin yanına geçti.

Sohpet eşliğinde herkes yemek yiyordu bense önümde ki yemekle oyun oynuyor gibiydim. İştahım pek yoktu "Can" Simayın sesiyle ona döndüm. "Yarın birşeyler yapar mıyız?" Cana bakmadan vereceği cevabı bekliyordum.

"Bilemiyorum ki"

"Ya lütfen ya zaten kısa bir süreliğine geldim bir gününü bana ayıramaz mısın?"

Diyerek dudak büzdü "peki tamam öyle olsun" vee Can kabul etti sakin ol Asya sakin Simay bu sefer bana dönerek konuştu

"Arkadaşını bir günlüğüne senden alıyorum umarım kızmazsın"

"Yok neden kızayım ki iyi eğlenceler şimdiden"

"Sende gelmek istersen"

"Yo hayır işlerim var benim"

Önüne dönerek yemeğine devam etti Can kulağıma yaklaşarak "ne işlerin var?" Sanki çok umrunda sen Simayla ilgilen -sen iyice delirdin Asya içinden konuşuyorsun- iç sesim araya girerek beni uyardı.

"Var birşeyler"

"Ne gibi"

"Önemli şeyler değil"

Ben ona hesap mı soruyorum ki o gelip soruyor aslında işlerim yok ama onlarla gidip kıskançlıktan ölmektense evde kendi kendimi kuruntularımla yer bitiririm daha iyi. "Yemek yediyseniz tatlıları salonda yiyelim" ayağa kalkarak salona geçtim.

Can'ın arkamda olduğuna adım kadar eminim. Salona geçip yerime oturdum Can da tam karşıma oturdu. Göz hapsine almış öylece izliyordu. Kısa süre sonra geri kalan herkes içeri girdi.
Muhabbet ederken arada bir Cana bakıyordum hâlâ gözleri bendeydi. İçimde ki bazı şeylerin harekete geçmesini sağlamıştı. Yanaklarim yaniyordu resmen.

❤