ᵇˡᵘᵐᶦᶜ|| ˢᵃᵏᵘᵃᵗˢᵘ

"what did you said?"

"Artık büyüdün. Bizimle tanıştıracağın güzel bir kız arkadaşın olması gerekmez mi?"

Gerekmez. Yok işte. Olmayacak da.

"Yok."

İsteksizce cevap verdi. Önüne düşen siyah bukleler okuduğu kitabı kapatıyordu. Onları geriye ittirdi.

"Neden yok?"

Yatağının köşesinde oturan annesi,umursanmamasına rağmen orada öylece duruyor ve kendisine sorular yöneltmekte ısrar ediyordu.

"Anne."

Annesinin siyah gözleri,kendi gözlerinin aynısı olan siyah gözlere döndü. Artık bıkmıştı. Tutamıyordu içinde.

Henüz yirmi iki yaşındaki, genç bir insanı bu kadar darlamak gerçekten iyi değildi.

"Daha okulum bile bitmedi."

Dilinin ucuna gelenleri söyleyememişti yine.

"Başka bir sebebi var. Buna eminim."

Boğazlı kazağını indirmek için hareketlendi annesi. İzin veremezdi. Eğer görürse öldürürlerdi onu. Öldürmekle de kalmazlardı.

"Gördüm. Zorlama."

Gözlerinden akan yaşları durduramıyordu,bu kadar dikkatsiz davrandığına inanamıyordu.

"Kim yaptı bunları? Neden onu bizimle tanıştırmak istemiyorsun? Açıkla."

"A-açıklayamam."

Yatağın en köşesine gelmişti. Kaçacak yeri yoktu artık. Soğuk duvara dayandığı için vücudundaki tüm tüyler diken diken olmuştu. Kim bilir,belki de korkudandı.

"SÖYLE!"

Şlak.

Yanağına inen, oldukça sesli bir tokat.

"Yoksa... Yoksa sen..?"

Dikkatle dinliyordu şimdi annesini. Daha önce hiç olmadığı kadar dikkatle.

"Sen o hastalardan mısın yoksa?"

Şok içerisinde kendisine bakan kadına ağlayarak bakmaya devam etti. Hayatı bitmişti artık. Başına iyi şeyler gelmesi bu saatten sonra imkansızın da ötesindeydi.

Okulu biter bitmez çalışmaya başlayıp ailesinden uzaklaşmak istiyordu. O zaman ne isterlerse yapabilirlerdi ona.

Fakat şimdi hayatını ona cehennem etmekten başka bir şey yapmayacaklardı. Her gün ölmeyi dilemesine sebep olmaktan başka bir şey yapmayacaklardı.

❀●•♪.。‧:❉:‧

Yine aynı kabusu görerek uyandı. Birden bire yatakta sıçradığı için,uyuyan kızını da uyandırmış olmuştu.

"Baba..?"

Elleri ile yüzünü kapatmış,dizlerini karnına doğru çekmişti. Yıllar geçmesine rağmen o evde kendisine söylenenleri, yapılanları asla unutamıyordu. Her gün aynı kabusları görüyordu.

"Baba?"

Bu kez daha endişeliydi küçük kızın sesi. Babasının hiçbir şeyden korkmayacağını sanırdı oysaki...

Elini onun elinin üstüne koydu.

"İyi misin?"

Kızını kendisine çekip göğsüne bastırdı ve sıkıca sarıldı ona.