Memories in 12:51 (12:51 Story Series #2)

Chapter 23

Lalo akong napakagat sa labi nung sabihin nya yun. Nakita ko ang pag tayo nung dalawang ugok. "Mauna na kami baby boy, mukhang may pag uusapan kayo, eh." Saad ni Gerald. Mag sasalita pa sana ako na sasama ako pero agad itong tumakbo palabas.

Napalunok ako nung mag tama ang mata namin ni Gab. "Tama ba ako?" Malamig na saad ni Gab. Napayuko ako. "P-pwede bang b-bukas na natin ito pag u----" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nung ihampas nya ang dalawa nyang kamay sa babasagin na mesa.

Napayuko ako sa takot. "Bukas?! Sasabihin mo lang na may anak ako sayo hindi mo pa masabi?! Your selfish marian! Your very selfish! Pinag kait mo sa akin ang anak ko!" Naramdama ko ang mga kuha kung tumutulo sa mata ko.

Pilit ko yung pinapahid hanggang sa hindi ko na ito kayang pahirin. "Ano hindi ka makasalita no?! Because I'm true! Tama ako, diba?! Dahil napaka selfish mo! Pinag kait mo sa akin ang pamilyang matagal ko nang gusto!" Inangat ko ang tingin ko sakanya.

Umagulgol ako ng iyak, narinig ko ang pag tawa nito ng sarkastika. Nag tataasan ang balahibo ko dahil sa tawa nyang yun. "H-hindi ko naman alam na tatanggapin mo yung anak k---" hindi ko natapos ang sasabihin ko nung bigla nyang binato yung pinggan.

"Hindi mo alam? Haha nag papatawa kaba talaga? Alam mo namang matagal ko nang pangarap ang mag kaanak diba? Bakit hindi ka pumunta sa araw ng pag alis ko!" Napa angat ang tingin ko sa sinabi nya. Tumawa ako ng sarkastika rito na ikinawala ng galit ng mata nya.

"WALA KANG ALAM GAB! WALA KANG ALAM SA MGA PINAG DAANAN KO NUNG HABULIN KITA PARA MAABUTAN KO LANG ANG PAG ALIS MO! WALA KANG ALAM!" Malakas na sigaw ko sakanya na ikinagulat nito.

"H-hinabol mo ako?" Wala sa wistong saad nito. Mapait akong tumango. "Oo pero hindi kita na abutan, si Tita mommy lang ang na abutan ko." Saad ko habang nakayuko, pilit ko paring pinapalakas ang loob ko, para kasing kahit kailan babaksak na ang katawan ko dahil sa pagod sa lahat ng nangyari nitong araw.

"My mother?" Karalgal na saad nito. Tumango ako at ngumiti ng mapait. "Oo sya nga, kasama ko sya sa lahat pero bigla nalang syang nawala pag katapos kung manganak." Nakayukong saad ko. Patuloy paring dumadaloy ang luha sa aking mata.

"Y-yun pala ang gusto nyang sabihin, Fuck!" Sinabunutan nya ang buhok nya. "A-anong sinasabi mo?" Halos pumiyok na ako habang sinasabi ko yun. Kinagat nya ang ibaba nyang labi habang sinasabunutan nya ang sarili nya.

"Namatay si mom dahil sa hit and run, kitang kita ko sa dalawang mata ko ang pag bunggo sakanya ng sasakyan, nang dadalhin ko na sya sa hospital ay may sinabi sya sa akin, ang sabi nya ay 'don't chase your dreams son, habang wala sila sa tabi mo' hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin nya nun, simula nung mamatay si mom, binuhos ko lahat lahat ng atensyon ko sa trabaho, lahat ginawa ko, binago ko ang sarili ko para lang sayo but..."

Tumawa ito ng sarkastika nang mag tama ang tingin namin. "...when i came home to the philippines, I thought, I could be with you, but it was too late, you have a wife and a child, the funny thing nung sa paaralan pa tayo nag kita, I was shock when the principal call you Mrs. Massaih." Nakita ko sa mata nya ang luhang sunod sunod na tumutulo.

"A-anak mo ba talaga yun?" Natatawang saad ko habang natulo ang luha sa mata ko. Natawa ito ng mahinanl nung mag tapat ang mata namin. "Of course not, she is my inaanak, sya ang unang una kung inaanak, her father die, anak sya ng pinsan ko, kaya parehas kami ng apelyedo." Pag papaliwanag nya.

Napakagat naman ako sa ibaba kung labi. Kawawa naman pala yung bata pinintasan ko pa, dapat pala hindi ko binuhos ang galit ko sa bata.

"S-so wala kang asawa?" Garalgal kung saad. Tumawa ito ng napaka lakas. "Saan mo naman yun nakuha?of course, I don't have a husband because he already have, but I can snatch him." Makahulugang saad nito habang nakatingin sa akin ng puno ng pag nanasa.