MY FIRST, MY LIFETIME

Kabanata 5

Isang buwan. Isang buwan na nang mangyari iyon. Na sa panaginip ay hindi ko maisip na mangyayari pala iyon.

Isang buwang pag-iwas.

Isang buwang pananahimik.

Isang buwang hindi ko maintindihan ang mga nagyayari sa katawan ko.

"Girl, ayos ka lang ba? Namumutla ka." Nasa cafeteria kami ngayon. Lunch, but I don't have appetite to eat. Kanina pang umaga nang makaramdam ako ng pagkahilo pero nawala din kaagad.

"Yes, I'm fine." sabi ko kay Joyce.

Mula ng malaman niya ang buong nangyari ng gabing iyon ay hindi na niya ako kinulit pa. Hinayaan na lang niya ako.

Madalas din niya akong inaalalayan ngayon at hindi ko alam kung bakit. Kung noon ay laging nasa akin ang tambak na gawain kapag may pankatang gawain ay ngayon ay hindi na masyado.

Weird. Pero hindi ko nalang din pinansin.

"Joyce, Lillienne nandito lang pala kayo. Kanina pa namin kayo hinahanap ni Margeline." napalingon kami sa nagsalita.

Mula nang araw na iyon ay madalang nalang namin nakakasama si Margeline, I don't know why. Tulad ngayon naghanap pa sila para lang makita kami. Si Ynna kase sinasamahan si Margeline para hindi niya na feel na nilalayuan ko siya.

Joyce, knows everything. Unlike Ynna, ang alam niya lang ay may nangyari kaya medyo iwas ako kay Margeline pero hindi niya alam ang tunay na nangyari.

I don't to hide everything but this is the only way na naisip ko para makaiwas.

It's not that dinadamay ko si Margeline pero sa tuwing kasama namin si Margeline ay sigurado kasama niya ang taong gustong gusto kong iwasan.

"Kumain na kayo Ynna?"

"Hindi pa nga e. Kagagaling lang namin sa engineering department, kinausap ni Margeline ang kuya niya." paliwanag ni Ynna.

"Ganon ba? Why don't you join us. Margeline, come here. Hindi kumain ang isang ito. Sayang ang pagkain niya, hindi man nagalawa. Huwag na kayong umorder." umupo naman ang dalawa. Margeline sit beside Joyce while Ynna sit beside me. Magkaharap kami ni Margeline at ramdam ko ang paninitig niya.

"Ano yun Margeline?" baling ko sakanya, kahit di ako nakatingin sakanya ay ramdam ko nagulat siya dahil sa pagsasalita ko.

"Si k-kuya kase." naging alerto naman ako sa narinig ko

"W-what about your kuya?" kabado pero nakayanan ko paring tanungin iyon

"He wants to talk to you after class."

"Tell him I busy." Pagtanggi ko.

Yayain ko na sana si Joyce ng pigilan ako ulit ni Margeline. "But Lillienne, pagbigyan mo na si kuya. Gusto niya lang magpaalam bago siya umalis nang bansa." Dali dali ang paglingon ko sa narinig ko.

What? Ibang bansa?

"What do you mean? Aalis ang kuya mo?"

"Y-yes. May offer sa kanya sa ibang bansa. Kaya ako pumunta kanina doon para kumpirmahin ang nabalitaan ko. Isang buwan na din kasing hindi umuuwi si kuya sa bahay, pati si mama ay nagaalala nadin. Pero ang sabi niya maayos naman ang kalagayan niya pero ng malaman namin na tinanggap na niya ang offer sakanya ay nagmadali akong puntahan siya."

"So?"

"Lillienne, I know parte ka sa dahilan kung bakit tinanggap bigla ni kuya iyon. Last year pa iyon pero di niya tinatanggap pero ngayon tinanggap niya ng walang pag-aalinlangan. "