MY FIRST, MY LIFETIME

Kabanata 9

It's been days mula ng magising ako galing sa napakahabang pagkakatulog. Madalas akong bisitahin nila Joyce, Margeline at Ynna.

Gulat din sila noon una sa nangyari saakin maliban nalang kang Joyce na mukhang alam ang lahat ng nangyayari sa buhay ka.

"Girl, anong balak mo pagkalabas mo dito sa hospital? Ayba napag-iiwanan kana. 3rd year na kami samantalang ikaw ayan nakahilata parin sa higaan mo."

"I'll study abroad."

"Abroad? You mean, sa Paris?" Gulat na tanong ni Margeline.

"Yes. Nakwento kasi ni daddy na nagpasa daw ako ng designs sa school na papasukan ko. Nagustuhan daw nila ang mga designs ko and they are willing to train me."

"W-what about Blaze? Iiwanan mo siya?"

"W-who's blaze? Do I have a boyfriend?"

"WHAT?" Napasigaw sa gilid si Ynna " I thought.. akala ko tayo lang ang nakalimutan niya?" Naguguluhan niyang tanong

"No, pati si blaze ay nakalimutan niya. Pati ang doctor ay hindi maintindihan kung bakit ito nangyayari."

"So, paano? Iiwanan mo nga si Blaze for your dreams?" tanong ulit ni Margeline

"Y-yes." sagot ko pero hindi ako makatingin sa kanila. Pakiramdam ko kase sinusuri nila ako.

"Ok. If that's what you want. We'll support you but don't expect from us to tell you everything about your lost memories."

"I understand. Hindi ko naman kase kilala ang sinasabi niyo."

Nanahimik nalang kami pagkatapos. Binigyan nila akong pagkain at ilang minuto pa ay nagpaalam na sila dahil may importante pa daw silang gagawin.

"Lillienne, aalis na kami. Balik nalang kame bukas kung nandito kapa. Bye" humalik silang tatlo sa pisngi ko. Samantalang ako ay kinakain na ng konsensya dahil sa mga desisyong napili ko.

I'm really sorry.

Blaze Felix..

Ilang araw pa ang dumaan at nagbigay na ng go signal ang doctor ay pinayagan na niya akong makauwi.

Noong una ay ayaw pa ni daddy dahil baka hindi ko pa daw kaya pero nagpumilit na akong umalis dahil nagsasawa na ako na palagi nalang nakahiga at hindi makalabas.

"Are you sure you're ok?"

"Yes dad, I'm ok."

"Ok. Uuwi na tayo."

"Thank you dad."

Sa byahe ay tahimik lang kame. Nasa tabi ko si daddy habang may kausap sa cellphone niya.

Inabala ko nalang ang sarili ko sa pagmamasid sa mga building na nadadaanan namin. Ilang taon din akong tulog at makikita ko ang pagbabago ng sa paligid.

"Dad? Sino ang nasa bahay?"

"Our relatives and your friends."

"Why? I mean.. bakit po sila nasa bahay?"

"Ayaw moba? It's a welcome home party for you. Your friends's ideas."

"Friend? Who?"

"Don't you remember your friends?"

"No."

"Really?"

"Y-yes dad."

"Ok. You will meet them once we get home. Be ready.."

Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa bahay. Dinig ko ang medyo yay kalakasang tunog na nagmumula sa loob ng bahay namin. Mukhang nagkakasiyahan na nga sila.