Kardelen Çiçeği (Düzenlenecek)

3.6

3.5 bölümü atlamayın lütfen.

•••
"Senden başka ilah yoktur. Seni her türlü noksandan tenzih ederim. Gerçekten ben kendine zulüm edenlerden oldum."(Enbiya Suresi 87. Ayet)
•••

Okuldan çıkmış eve gidiyorduk. Erkekler önde, biz arkalarındaydık. Acaba hızlıca gidip sırtına tekme atıp kaçsa mıydım?

"Oğlum, önce Aksa sonra sen noldu size." Musab, Asaf'a soruyordu. Niye üzgün olduğunu bilmiyordum, belki sevgilisiyle küsmüştür. Hem bana ne bikere!

"Aksa, kızım yine daldın gittin, iki dakika boş bırakmaya gelmiyorsun."

"Ha, ne dediniz?" Hicran elini başına vurdu.

"Bizim kızlarla bir kırtasiyeye gitmemiz lazım. Siz Hifa ile gidin."

"Ha tamam" Onlar gittiğinde Hifa koluma girdi.

"Çiçeğim, seni hiç böyle görmedim, lütfen bana anlat. Elimden bişey gelmese de belki için rahatlar." Sanki bunu bekliyormuş gibi, gözlerim doldu.

Erkeklere baktım, uzaklaşmalarıyla aniden ağlamaya başladım. Hifa korkulu gözlerle yüzüme baktı.

"Çağla, bana mesaj attı. Bir fotoğraf, fotoğrafta Asaf ile bir kız sarılıyordu. Birşeyler saçmaladı. Hifa benim canım çok yanıyor." Hifa kollarını bana doladı.

"Ya kıyamam, güzelim lütfen üzülme. Ne diyeceğimi bilemedim." Musab'ın sesi duyuldu.

"Kızlar geldik hadi" Daha fazla dikkat çekmemek için hızlandık. Uzun süredir Hamit abimi görmüyordum. Koştum sıkıca sarıldım.

"Çok özledim seni" Kollarını bana sardı.

"Bende seni özledim, güzelim" Ondan ayrılıp Miraç abime baktım.

"Abi" bana baktı. Hayatım boyunca hep arkamda durmuştu. Kabul etmesekte herkesten daha yakındık birbirimize. "Bücürük" sıkıca onada sarıldım. Sonra Hümeyra ablamla mutfağa geçmiştik.

Çok geçmeden kızlarda gelmişti. Biz salonda onlar oturma odasında takılacaktık. Abim gili görünce biraz olsun rahatlamıştım.

Mirza'nın odasına çıktım. Telefonu cebimden çıkardım. İstemsiz elim fotoğrafa gitti. Yanaklarımdan yaşlar süzüldü. Çok dolmuştum. Çağla gün boyu nefretle bana bakmıştı. Sebepsiz yere suçlu hissediyordum kendimi. Arda'da her zaman ki gibi forumundaydı. Aklıma gelenlerle ağlamam hıçkırıklara dönüştü.

Duygusal olmaktan nefret ediyorum, herşeye ağlamaktan nefret ediyorum.

Hümeyra ablanın seslenişiyle gözlerimi sildim, hızlıca. Odadan çıkarken Mirza'nın odasına gözüm kaydı. Asaf ve Musab vardı. Arkamı dönerken Asaf'ın sesini duydum.

"Onun hıçkırık seslerini duyunca, içimin parçalandığını hissettim."
•••

Dırırım ben geldim, napıyorsunuz?

Akşam belki bir bölüm daha atarım, inşallah. 🤗

Allah'a emanet olun ♥️

Kimsenin sizi üzmesine izin vermeyin. Hiçbir şey sizden değerli değil ♥️