An IDOL but a STRANGER

Episode-8 The truth

Jae's POV

Dumating ako sa unit ni Dae.. Nkakapasok na ako, since kilala na ako ng guard at ng front desk pagdating sa guest ni Jude.

Bago pa ako lumiko sa corridor kung saan nandon ang kwarto ni Jude, nakarinig na ako ng paguusap.

"Yonggukie hyung, I want to make things clear, so people won't be bothered accusing me with false issues!"

Yongguk? Si Kuya Bang? Bakit kausap ni Jude? At bakit nagko-korean siya? Bago pa niya ako makita na nagtatago sa gilid, naramdaman ko na ang sampal ng katotohanan sa bagay na matagal nang gumugulo sakin...

Ito talaga ang pinunta ko dito eh...

.

.

.

Lumabas na ako.

"Jude?" At nanigas sa kinatatayuan ko. Malinaw na ang lahat. Malinaw na malinaw na.

"J-jae?"

"So ikaw nga si Daehyun?" Hindi ko maipaliwanag kung galit ba ako o naiiyak.

"Uhm... Ma--" I cut him.

"So ikaw nga?" I said. Hindi ako sumigaw, sa katunayan parang poker face lang ako. Mainit na ang mga mata ko, sa galit o sa namumuung luha.

"Mage-explain ako, plea--"

"No need... Narinig ko naman. Maliwanag na sakin lahat..."

Lumapit siya sakin, at nahihiya. Parang akong masamang babae na hinubaran siya ng pagkukunwaring bumabalot sa pagkatao niya. But still, para pa rin akong statwa na nakatayo lang sa harap niya. 'Di ko alam ang gagawin.

"G-ganito kasi iyon Jae eh--" nanginginig ang boses ni Jude.

"Bakit naman hindi mo sinabi sakin? Ang tagal na nating magkaibigan. Jude! Wala ka bang tiwala sakin?"

"Meron Jae! Of course may tiwala ako sayo... Pero--"

"Pero pinili mong itago na lang yun? Jude matutulungan naman kita eh. Hindi naman ako nagagalit dahil tinago mo to sakin, oo, kasi wala akong karapatan don, pero kasi alam mo yung wala akong magawa para sayo--" He cut me.

"K-kasi natatakot ako! Natatakot ako na baka hindi mo na ko matanggap! Na baka magalit ka na rin sakin. Na baka matulad ka na rin sa kanila, na naniwala na agad at hindi man lang ako pinakinggan!"

"...natatakot akong mawala ka..." Doon na umiyak si Jude... Sapo ang muka niya, at halos manghina na sa sama ng loob.

"Ako rin naman Jude... Ayoko rin namang mawala ka... Ayokong bigla ka na lang mawawala dahil tapos na. Ayokong bumalik ka sa inyo na wala man lang akong nagawa para sayo, para kahit papano mapasaya kita at matulungan bilang kaibigan..." Hindi ko na rin napigilan pa na lumuha na dahil sa mga sinabi ko.

Tumigil siya sa pagiyak, pero lulan pa rin ng mga mata niya ang mga luha. Kakainis ka, yung eyebag mo! Lalong lumalaki *sniff*

"Ngayon pang, alam ko na sa sarili ko na mahal na talaga kita..."

Nakatulala ako ngayon at umiiyak sa harap ng taong di ko inasahang makikita ko at makilala ko. Gusto ko lang siya noon, pero iba ang takbo ng landas namin ngayon... Magulo ang buhay niya nang makilala ko siya... At hanggang ngayon magulo pa rin ng makilala niya ako... Wala nang makapagbabago non, dahil iba ang mundo niya sa akin... Magkaiba kami, magkaibang magkaiba...

"Mahal na mahal kita Jude! Gulung-gulo ang isip ko dahil baka nalilito lang ako! Ayokong maging dahilan si Daehyun para mahalin ka, dahil gusto kong isipin na magkaiba kayong dalawa! Pero ngayon pang malinaw na ang lahat sakin, wala na akong ibang gustong mangyari kundi---"

Natigilan ako, dahil hinalikan na ako ni Jude...

Si Jude na si Daehyun pala...

Matagal akong natulala, at hindi makapaniwala. Habang ang labi namin ni Daehyun ay iisa pa rin. Nagbalik na rin ako sa katinuan at naramdaman ko na rin sa wakas ang sarili ko. Bago pa man ako pumikit para damhin ang halik ni Daehyun, nauna na siyang kumalas sa amin.

I drag his face and feel his lips again to mine. Nabitin ako. Sorry. Puno nang init na lumagablab ang buo kong katawan, sa labis na tuwa at saya, at kilig. Hindi ko aakalaing sa panahon na to, darating na pala ang true love ko... True love agad! 

"I'm sorry, I lied to you..." Sabi niya. Niyakap ko siya.

Please, stop crying na Dae... "Pwede ba naman kitang awayin? Eh hindi nga kita matiis!"

"I love you Dae--Jude..." I said between our embrace...

"Should we start again?" Sabi niya, at umalis sa pagkakayakap ko, kumunot ang noo ko at nagtaka.

"What do you mean?" Lumayo siya ng kaunti, and he maintained the distance between us, yung parang stranger kami sa isa't isa. *go push maipasok lang ang title hahahah! *

.

.

.

.

.

"Hi, Jae... My name is Daehyun..."

.

.

.

.

.

.

.

-----------
Final episode na next... Aww.. Tapos na talaga siya.. ^_^