Ve...
Bir gün herkes anlar,
Sevdiğinin kıymetini...
Ama gidince
Ama bitince
Ama ölünce.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçimdeki hissin tarifi yok.Paramparçayım.
Soluduğum hava bile bana acı veriyor.İnanmak istemiyorum.Aklımdaki o görüntüyü silmek,zamanı geri almak istiyorum.Gücüm kalmadı.Ben bittim.Benim ruhum paramparça oldu.
Bir odadaydım.Ama hangi oda,kimin odası? BilmiyorumNe ara buraya geldim,yada getirildim?Abimin öldüğüne hala inanamıyorum.Ben ne yapıcam ,nasıl yaşayacağım?Kalbimde öyle bir acı var ki.Dayanamıyorum...Ben artık bu hayatı kaldıramıyorum.Kaldırıcak gücü bulamıyorum.Kimsem kalmadı.Hayata tutunacak,beni hayata tutucak kimsem yok!
Kapı aralandığında gelenin azrailim olduğunu gördüm.Evet o benim azrailim.O benim umutlarımı,hayallerimi öldürdü.O benim ruhumu öldürdü.
—Beni neden öldürmedin?
—Ben abin gibi masum birine zarar vericek kadar şerefsiz değilim.
—Bu zarar vermemiş halin mi?Sen benim ruhumu öldürdün!Umutlarımı ,hayallerimi öldürdün . Unutma Aras Keskin her nefes alan yaşıyor olmaz.
Ben ona nefretle bakarken onun susması beni daha da delirtiyor.
Oturduğum yataktan kalkıp yumruk yaptığım ellerimle göğsüne vurmaya başladım.
—Öldür! Beni de öldür!
Bileklerimden tutup beni durdurdu.Gözlerine baktığımda hiç bir pişmanlık duygusu göremedim.Hiç mi kalbi sızlamıyor yaptığı onca şeyden sonra...Bu kadar mı vicdansız?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK (BİTTİ)
ChickLitSuçum neydi?Bunları yaşamama sebep olan neydi?Bak tükendim.Bak bittim.Ruhum param parça oldu...
