"Her gece aynı şeyin hayalini kuruyorum , olmayacağını bile bile"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen sadece özlersin...Elinden bir şey gelmeyeceğini bildiğin halde...Onları geri getiremeyeceğin halde...
Kafamı kaldırıp lacivert rengine bürünmüş gökyüzüne baktım.Rüzgarın saçlarımı önüme getirmesini önemsemeden yürümeye devam ettim.Nereye gittiğimi bilmiyorum.Sadece yürüyorum.Önceden olsa beni korkutucak olan boş sokaklar şimdi benim için en güvenli bir yer.Çünkü insanlar yok.Bu hayatta bana zarar veren tek şey de insanlar.
Yürümeye devam ettiğim sırada bacaklarımın ağrımaya başlamasıyla kaldırımlardan birine oturdum.O kadar çok yorulmuştum ki nefes alışverişim hızlanmış kalbim sanki yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.
Ben artık dayanamıyorum. Olmuyor! Annemle babamı çok özledim.Ben artık yaşamak istemiyorum.Yoruldum bu hayattan.
Oturduğum yerden kalkıp ormana doğru yürümeye başladım.
Sonra nereye mi geldim?Arasın abimi öldürdüğü uçurumun kenarına.
Uçurumun kenarına yaklaşıp kafamı gökyüzüne çevirdim.
-Anne! Baba! Geliyorum...Sizin yanınıza geliyorum.Kızınız pes etti.
Yüzüme gelen rüzgarla kollarımı iki yana açıp rüzgarı daha çok hissetmeye çalıştım.Bir adım attığımda arkamdan gelen sesle hemen o tarafa döndüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK (BİTTİ)
ChickLitSuçum neydi?Bunları yaşamama sebep olan neydi?Bak tükendim.Bak bittim.Ruhum param parça oldu...
