Alika: The Unexpected Journey

PANGLABING-ISA

HAPPY BIRTHDAY PART TWO

Hindi ko maintindihan kung bakit ganon na lang ang sinabi sakin ni daddy before the call ended. Well used to hearing that sweet lines for the both of them but now? Parang may mali.

What if there's something bad happens??

Hindi malabong mangyari yong ang naiisip ko kasi base palang sa mga narinig ko kanina. Well posible talaga...

Napahawak na lang ako sa bibig ko habang patuloy parin akong umiiyak.. Hindi ko na din namalayan na naihulog ko na pala ang teleponong hawak ko. Narinig ko na lang ang pagkahulog nito.

Think positive alika! Wala lang yong mga narinig mo kanina!

"Alika sabihin mo naman sakin kong anong nangyayari? Ano parating na daw ba sila madam??" Kahit halata naman sa itsura ni yaya linda na may ideya na siya sa nangyayari ay pinili pa rin nyang magtanong.

Hindi ko siya pinansin at patuloy lang ako sa pag-iyak.

" young alika may naghahanap po sainyo. Mga pulis po" sabi ng kakapasok palang na katulong.

Tinignan ko lang siya at piniling wag magsalita..kaya si yaya linda na lang ang nagsalita para sakin.

"Para san daw?" Sabi ni yaya linda.

"Hindi ko po alam. Basta sabi lang tungkol daw sa aksidenteng naga-." Sagot nung katulong.

"Papasukin mo na sila" utos ko dito kahit hindi pa siya tapos sa sinasabi niya.

Please sana wag naman!

"Masusunod po young alika" sabi ng katulong at umalis na.

Pagbalik niya ay may kasama na siyang dawalang naka uniform na pang-pulis. Base sa apperance nila ay di pa naman sila masyadong matanda..

"Magandang gabi po. Kayo po ba si Ms. Alika Amor? Anak nila Mr. and Mrs. Nathaniel at Amanda Amor?" Sabi ng isang pulis.

"Ako nga po bakit po?" Magalang na Sagot ko dito.

"Kinalulungkot po namin sainyong ipaalam na ang inyong mga magulang ay natagpuan pong patay sa kanilang sinasakyan mga nasa kalahating oras na ang nakakalipas. Sa ngayon po ay inaalam pa namin ang naging sanhi ng aksidenteng naganap. Kasalukuyan pong nasa morgue ang bangkay ng inyong mga magalung paki claim na lang po. Babalitaan na lang po namin kayo pag may nakalap na kaming impormasyon patungkol dito. Muli nakikiramay po kami sainyo. Maiwan na po namin kayo." At umalis na sila.

Is this really happening? I hope not. I hope it's just only a dream. A dream that I don't wanna experience again.

-End of Flashback-

Naglalakad ako ngayon papunta sa puntod ng mga magulang ko.

Kahit sampong taon na ang nakakalipas hindi ko pa rin matanggap ang nangyari.

Feeling ko nga parang kahapon lang nangyari ey.

Hays.

Hindi naman ako nagtagal sa aking paglalakad ay narating ko na rin ang puntod nila.

Lininisan ko muna ang puntod nila. Marami na kasing mga tuyong dahon na nahulog dito. Kaya hindi na makita ang pangalan nila.

Ng matapos ako sa paglilinis ay ilinapag ko na ang mga dala-dala kong bulaklak at sinindihan ang mga kandila.

"Hi mommy and daddy! How are you? Are you two happy now?" Sabi ko.

"Nathaniel C. Amor and Amanda S. Amor died: September 08, 2010 commemorate the loving memories." Pagbasa ko ng mga nakasulat sa puntod nila.