Lykke JJK

1.1

Eva.

İnsanların hakkımda ne düşündüğü önemli değildi, ben kendimi bildikten sonra gerisiyle ilgilenmeyen biriydim. Bu yıllardır asla şaşmazdı.

Kendi ayaklarımın üstünde dururdum, aileme yük olmamak için paramı kazanırdım, tek başına yaşamanın zorluklarıyla mücadele ederdim. Hiçbir zaman da bunun için şikayet etmezdim, çünkü hoşuma gidiyordu.

Çocukluğumdan beri sert bir mizaca sahiptim; belki de dört erkekli bir evin, en küçük çocuğu olduğum için bu durum psikolojim üzerinde etki bırakmıştı. Her ne olduysa bundan memnundum ve insanların beni canavar olarak görmesiyle bir problemim de yoktu. Tek bir kişi dışında.

Taehung.

Yemek molası vermiştik, karnımızı doyururken ara ara ona bakıyor ve benimle hiç muhatap olmamasını sindirmeye çalışıyordum. O benim için çok kıymetliydi, tüm başarılarımın ortağıydı. Kendim olmam konusunda bana en büyük desteği veren tek kişiydi.

Bir kere beni yargılamıyordu, arada bir takılmak için şaka yapsa da bunu her zaman kaldırabiliyordum. Zaman zaman ona sert çıkıştığım olurdu fakat beni bir prenses gibi görmediği için tepki verirken abartılı davranışlarda da bulunmazdı.

Derin bir iç çektim ve yemeğimi yemeye devam ettim, karşımızda oturup mola veren diğer grup geldiğinden beri Taehyung farklıydı işte.

İstemeyerek yaptığımın bilincideydim fakat sonuçta onu yok saymış, Jungkook'la konuşurken grubumuzdan değil, kendimden bahsetmiştim. Sanki mücadele eden ve söz hakkına sahip olan tek kişiymiş gibi konuşmuştum.

Bu da Taehyung'un söylediğini doğruluyordu, yani beni bencil biri yapıyordu.

"Eva?" Adımın seslenilmesiyle kafamı yemekten kaldırdım ve karşı gruptan bana doğru konuşan Jimin'e döndüm. Onlar da yemek yiyordu, birbirimizden ne yazık ki pek kaçamıyorduk. "Bir ara konuşsak olur mu?"

Dünkü rezilliğinden sonra bana ne diyeceğini az çok tahmin edebiliyordum, zaten bugün geldiğimizden beri Jungkook sürekli bakışlarını üstümde dolaştırıyordu. Moralimin bozuk olmasını Jimin'e bağlamış olabilirdi, belki de arkadaşını uyarmıştı. "Olur."

Yeni ev arkadaşım, kısa bir süre beni süzdükten sonra önüne döndü. Son günlerde biraz farklıydı, sanki ben onun için bir ödevmişim de her hareketimi izleyip rapor yazacakmış gibi tripler içindeydi.

Banyoya giderken karşılaşıyorduk, bana bakıyordu.
Salonda televizyon izliyordum, yan koltuğa geçerek gözlerini üstüme dikiyordu. Yemek saatlerimiz çakışmasın diye çabalıyordum, bu sefer de ben yerken kahvesini alıp masada karşıma geçiyordu.

Aslında evde benden başka bir insan olmasına alışmıştım, ta ki Jungkook bu şekilde davranmaya başlayana kadar. Birinin gözleri sürekli benim üzerimdeyken tüm rahatımın kaçacağını tahmin edememiştim. "Bittiyse provaya geçelim mi?"

Bizim çocuklara soru sorduğumda Hoseok ve Namjoon anında onayladı, Taehyung ise "Ben hala yiyorum," diye burnunun ucunda konuşmayı tercih etti. Biraz fazla abarttığını düşünsem de üstüne gitmiyordum, içinde kalmasındansa dışa vurması her zaman tercihimdi. "Pekala, sen bitirene kadar ben sigara içeyim."

Hiçbir onaylama belirtisi göstermedi, Hoseok ve Namjoon ikilisi de aramızda yaşananlarla pek ilgilenmiyordu. İlginç bir şekilde karşı grupla takılmaya başlamışlardı, enerjileri de baya tutmuştu. Özellikle Hoseok ve Yoongi'nin.