Lykke JJK

2.9

Selamlar, gecenin köründe ben geldim ajsksksksks
Okuyalım, yorum yapalım, oylayalım.
Sevelim, sevilelim; bu dünya kimseye kalmaz.

Ne alaka bilmiyorum, yazınca tribe girdim galiba. Görüşürüz skddkdk

Eva.

Yaşamak; tek başına bir hayli zorken, kendinden başkasını da düşünerek hareket etmek neredeyse imkansızdı.

Bana göre de değildi.

Aynı yatağı paylaşmaya başladığım çocuğa arkam dönüktü, suratını dahi görmüyordum. Yine de yataktaki varlığını hissedebiliyordum, çok fazla hareket ettiği söylenemezdi ama nefes alışverişi bile odadaki atmosferi değiştirmeye yetiyordu.

Gözlerimi kapatıp uzandığım sırada, uyuyup uyumadığını başlarda anlayamıyordum. Şimdi ise yaptığı solunumun şeklinden, kaçıncı uykusunda olduğunu anlayabilecek kıvama gelmiştim.

"Eva?"

Kafamın altındaki yastığa daha çok sarıldım ve cevap vermezsem kendi işine bakar diye umdum. Tabii tahmin ettiğim yaşanmadı ve Jungkook "Ailendeki insanlar beni görünce nasıl tepki verir?" diye sordu.

Sanırım, yatış şeklinden anlamlar çıkartan tek kişi ben değildim. O da uyuyup uyumadığı gayet iyi anlıyordu.

Sorusuna karşı tepkisizce yatamayacağım için yavaşça ona doğru döndüm ve stresli bir şekilde uzandığını gördüm. "Ailemle tanışmayı bu kadar ciddiye aldığını bilmiyordum? Kafana göre takıl işte, seni öldürebilme ihtimali olan tek kişiyle çoktan tanıştın zaten."

Uzun cümleler benlik değildi ama kurmak zorunda kalıyordum, bıkmıştım.

Jungkook cevabımdan sonra kafasını salladı ve gözlerini tavana dikti. Bugüne özel çıplak yatmaktan vazgeçmişti, o yüzden yatağımın içinde daha rahat hareket ediyordum. Elimi attığım herhangi bir yerde cinsellik içeren bir organla karşılaşmayacağım için mutluydum kısacası.

"Büyük ihtimalle elime yüzüme bulaştıracağım."

Kaşlarımı çattım, rahatça uzanmaktan vazgeçmiş ve sırtımı yatak başlığına dayayacak şekilde pozisyon değişikliğine gitmiştim. İnsanların özel hayatları, aile bağları ya da geçmişte yaşadıkları ilgi alanıma girmezdi. Karşımdaki bahsetmeden soracak yapım da yoktu, buna rağmen içimde bir yerlerde beni dürtükleyen birisi vardı sanki.

"Neden böyle düşünüyorsun?"

Jungkook, uzun bir süre düşündü, karnının üstünde birleştirdiği ellerini birbirine kenetlemişti. Konuşmayacağını anlayınca "Pekala," dedim ve elimi alnına düşen saçlarına götürdüm. "Sen uyuyana kadar bana da rahat yok gibi gözüküyor, kafandaki soru işaretlerini gidereyim."

Jungkook tavana sabitlediği gözlerini bana çevirdi, ifadesindeki şaşırmayı görebiliyordum. Sürekli şaşkın şaşkın baktığı için bu hallerine alışmıştım. "Babam pek konuşkan biri değildir, kendi halinde yaşamayı sever. Abimlerin anlattığına göre annemden sonra kabuğuna çekilmiş, o yüzden sana bir zararı dokunmaz."

Elimi saçlarının arasında dolaştırmaya devam ettim, ben dokundukça bakışları yavru kediyi andırmaya başlamıştı. "Kızıyla evlendiğimi zannedecek?"