ေယာကၡမႀကီးေတြဆီက ဖုန္းကိုလက္ခံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဂ်ဳံးကု စိတ္ပင္ပန္းလြန္းစြာ ထိုင္ခုံမွာ ေလွ်ာထိုင္ခ်ပစ္လိုက္ရသည္။
သူ ဒါေတြကို ထင္ေတာ့ထင္လိုက္ၿပီးသားပါ။ သူ႔ကိုမေက်နပ္ၾကတဲ့ ျပႆနာထဲ မဆိုင္တဲ့ ထယ္အင္းကို ဒီလိုပဲ ဆြဲထည့္လိုက္မိမယ္ဆိုတာ...
ပခုံးကိုလာဆုပ္ကိုင္တဲ့ နမ္ဂြၽန္းေဟ်ာင္းက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ခ်လာေပးသည္။
ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းလည္း မေန႔ညကတည္းက မနားမေန ကြန္ျပဴတာေတြေရွ႕မွာ အလုပ္ရွဴပ္ေနသည္။
"ဝမ္သန္းငါးေထာင္တဲ့လား?"
"အင္း"
ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းက တဖက္ကေပးပို႔လာတဲ့ ဓားစာခံvideoကို ထပ္ကာထပ္ကာၾကည့္ရင္း စစ္ေဆးသည္။ Screenေပၚမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ထယ္အင္းကိုျမင္တိုင္း သူ နာက်င္စြာ မ်က္ႏွာလႊဲရစၿမဲ။ ဝတ္ထားတဲ့ရွပ္အက်ီအျဖဴေလးမွာ ေသြးစက္ေတြက ဟိုတကြက္ ဒီတကြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာေသးေသးေပၚက အေပါက္အၿပဲေတြကလည္း မ်က္ႏွာကို႐ိုက္ခံထားရမွန္း အထင္းသား။
သူဘယ္လိုစိတ္နဲ႔မ်ား...
"ေတာက္!!! အားးးး"
စားပြဲခုံေပၚက ပစၥည္းေတြကို ဂ်ဳံးကု အကုန္တြန္းခ်လို႔ စားပြဲကိုပါ ခပ္ေဝးေဝးထိ တြန္းကန္ပစ္လိုက္သည္။
"ဂ်ဳံးကု! စိတ္ထိန္းကြာ မင္း ေနေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး"
႐ုံးခန္းရဲ႕ မွန္ေတြေပၚမွာထင္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကလည္း အရင္ရက္ေတြထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ျဖဴေဖ်ာ့လို႔။
ဒီအခ်ိန္မွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဂ်ဳံးကု ပိုစိတ္တိုရပါသည္။
ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ မိန္းကေလးကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမေစာင့္ေရွာက္ႏိူင္တဲ့ေကာင္!
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရပိုင္နက္တစ္ေလွ်ာက္လုံး အင္အားအမ်ားႀကီးေတာင္းၿပီး ပိတ္လိုက္ၾကရေအာင္ ေဟ်ာင္း!!"
"စိတ္ေစာၿပီး လုပ္ပစ္လိုက္လို႔မရဘူးေလကြာ ဂ်ဳံးကုရာ ခနေလးပါ
ဟိုေဆာ့ကို ယုံလိုက္ရေအာင္"
"ကြၽန္ေတာ္ သူတို႔ေတာင္းတဲ့ပမာဏဘယ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေပးႏိူင္တယ္ ထယ္အင္းကိုအရင္ျပန္ေခၚၾကရင္ေရာ?"
![Forget Me Not [ Completed ]](https://img.wattpad.com/cover/214460083-64-k924501.jpg)