really love

Η χειρότερη μέρα

Μαρίζα

   Εγώ κοιτάζω γεμάτη απορία τον Άγγελο και την Αντωνίνα, καθώς μου κινούν το ενδιαφέρον τα λεγόμενα τους. Δεν έχω ιδέα πραγματικά, τι να υποθέσω. Πάντως με αυτό είμαι σίγουρη, πως θα δικαιωθεί ο Δημήτρης στα μάτια όλων. Γι' αυτό ξεκίνησαν όλα, επειδή κατηγορήθηκε άδικα.

   - Αδελφούλη μου, μια συμμαθήτρια μου με συνάντησε. Μαλώσαμε άσχημα και με έσπρωξε με περισσότερη δύναμη από το κανονικό. Βέβαια, δεν το ήθελε ούτε η ίδια. Δεν φαντάστηκε, πως θα έχανα την ισορροπία μου! Πρέπει να το ξεπεράσεις πια όλο αυτό το γεγονός.

   Με τις αποκαλύψεις της με ξαφνιάζει. Γιατί μάλωσε με μια συμμαθήτρια της, την ώρα που βρισκόταν με το πρώην αγόρι μου; Βασικά, πολύ απαρατήρητη πέρασε η φταίχτρα από τον Δημήτρη. Μου φαίνεται περίεργο. Ή κάτι κρύβουν ή με έχουν επηρεάσει πολύ οι εκπομπές  αναζήτησης, που παρακολουθώ τελευταία, παριστάνοντας την μικρή εξερευνήτρια.
 
   Αποχωρώ από το γραφείο, ώστε να αφήσω τα αδέλφια να μιλήσουν μόνα τους. Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει, χωρίς την παρουσία μου. Έτσι κι αλλιώς, αν θέλει, θα μου μιλήσει ο Άγγελος μετά γι' αυτό.

   Όπως πηγαίνω στον διάδρομο με τις κρεβατοκάμαρες, αποφασίζω να μπώ στο δικό του δωμάτιο. Στ' αλήθεια είμαι τόσο καιρό εδώ μέσα και δεν το έχω δει. Ακόμα και την πρώτη φορά που κοιμηθήκαμε μαζί, δεν με πήγε καθόλου στον προσωπικό του χώρο .

   Με δισταγμό ανοίγω την πόρτα. Με την θέα του μου κόβεται η ανάσα. Βλέπω και στις δυο πλευρές του δωματίου μεγάλες τζαμαρίες, ενώ βλέπεις όλη την Αθήνα. Η εικόνα σε καθηλώνει και κάνει το δωμάτιο να φαίνεται τεράστιο. Οι σκούρες κουρτίνες είναι ανοιχτές, με αποτέλεσμα να είναι πολύ φωτεινά.

   Στην πορεία βλέπω μια τεράστια ντουλάπα, που είναι εξωτερικά καλυμμένη με τζάμι. Το κρεβάτι είναι πολύ μεγάλο και χωράει άνετα πολλά άτομα. Ενυπωσιασμένη το πλησιάζω και παρατηρώ τα σεντόνια του.

  Με ανεξήγητο ενθουσιασμό ξαπλώνω και σκεπάζομαι, μυρίζοντας την μυρωδιά του από το μαξιλάρι. Κλείνω τα μάτια μου, ώστε να απολαύσω την στιγμή. Ονειρεύομαι, πως είναι δίπλα μου  ο Άγγελος. Χαλαρώνω, μέχρι που με παίρνει ο ύπνος.

   Ξυπνάω, ενώ νιώθω μια παρουσία κοντά μου. Προσπαθώ, να συνειδητοποιήσω, που βρίσκομαι. Ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου, μέχρι να συνηθίσω στο φως. Εντοπίζω καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού τον αγαπημένο μου. Χαμογελάω, καθώς αισθάνομαι ανεξήγητη χαρά μετά από πολύ καιρό εξαιτίας του. Οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα μου απερίσκεπτα.