really love

Η επιστροφή

    Παρατηρώ από την μια το κινητό μου, το οποίο χτυπάει, και από την άλλη τον Άγγελο, ο οποίος μου ρίχνει πολύ έντονο βλέμμα. Για κάποια δευτερόλεπτα χάνομαι στην ματιά του, επιχειρώντας να δω τις προθέσεις του. Δεν μπορώ να τον ψυχολογήσω καλά.

     Ευτυχώς όμως γρήγορα συνέρχομαι και απαντάω στον Δημήτρη. Μου έχει λείψει αρκετά, οφείλω να ομολογήσω.

   - Γεια σου, Μαρίζα. Πώς είσαι; Πότε θα γυρίσεις, να μιλήσουμε κιόλας λιγάκι;

    Απαντάω, χωρίς να το σκεφτώ. Επιτέλους το αγόρι μου με ζητάει.

    - Λογικά σε λίγες μέρες θα είμαι εκεί, αφού μου το ζητάς. Το συντομότερο που θα μπορέσω. Μου λείπεις.

    Ο Άγγελος κάνει μορφασμό, ενώ η συνομιλία μου με τον Δημήτρη δεν διαρκεί πολύ. Μόλις κλείνω το τηλέφωνο, θέλω να κλειδωθώ στο δωμάτιο μου. Δεν θεωρώ καλή ιδέα, να είμαι μόνη μου μαζί του και του ανακοινώνω.

     - Εγώ πηγαίνω μέσα καλύτερα, να σε αφήσω να κάτσεις αμέριμνος στην πισίνα. Μην με ενοχλήσεις! Θα πιω το κοκτέιλ μου εκεί.

     Δεν προλαβαίνω όμως να απομακρυνθώ, καθώς με σταματάει με το χέρι του. Πιάνει το πρόσωπο μου και το κατευθύνει προς το δικό του βλέμμα. Δεν πρόκειται να με αφήσει ήσυχη, ενώ μου μιλάει παραδόξως ήρεμα.

     -Νομίζω, πως περισσότερο καλό θα σου έκανε μια βουτιά στην πισίνα, παρά να κλειδωθείς μέσα.

    Δεν προλαβαίνω να αντιδράσω και να καταλάβω τα λόγια του, με καθοδηγεί προς τα πίσω. Χωρίς να το περιμένω, με ρίχνει στην πισίνα, ώστε να κάνω βουτιά. Παίρνω τελευταία στιγμή, όσο πιο μεγάλη ανάσα καταφέρνω. Βουλιάζω και όχι μόνο στην πισίνα, αλλά και στην απελπισία.

      Τότε, δια μαγείας, μετά από καιρό βρίσκεται σε πλήρη λειτουργεία ο εγκέφαλος μου, καθώς επιχειρώ να βγω έξω από το νερό. Μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα αυτά σκέφτομαι όλα τα λάθη μου, τα οποία έπραξα τον τελευταίο μήνα. Είναι σαν να αφυπνίζεται η λογική μου και συνείδηση μου, την στιγμή που "παλεύω" για να κρατηθώ στην ζωή. Καταστρέφω τον ίδιο μου εαυτό, σαν να να επιδιώκω το κακό μου με το αλκόολ και το κάπνισμα. Δεν είμαι ο εαυτός μου.

     Σύντομα βγαίνω στην επιφάνεια και παίρνω ξανά οξυγόνο, ενώ αισθάνομαι,σαν να συνήλθα από κόμμα. Οι ανάσες μου είναι πολλές και η καρδιά μου χτυπάει τρελά από την ένταση. Νιώθω ζωντανή για πρώτη φορά μετά τις περιπέτειες μου.