really love

Γάμος;

     Ο  Δημήτρης κρέμεται από τα χείλη μου, περιμένοντας την κάθε μου λέξη. Έχει ένα γεμάτο απορία βλέμμα, ενώ μου κάνει νόημα να συνεχίσω. Του έχω κεντρίσει το ενδιαφέρον, μα είναι δύσκολο να μου βγουν τα λόγια, όσο και να είμαι αποφασισμένη. Με κομμένη ανάσα και κομπιάζοντας, του αποκαλύπτω το " μυστικό" μου.

    - Είμαι έγκυος. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καθαρά. Είμαι σαν χαμένη και δεν έχω ιδέα. Σε παρακαλώ, μην το πεις πουθενά τουλάχιστον ακόμα. Θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα, χωρίς λόγο.

    Ο Δημήτρης τα χάνει για αρκετά λεπτά, ενώ εγώ αναστενάζω. Το γνωρίζω πως θα του είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν γίνεται να του κρατούσα κάτι τέτοιο μυστικό.  Είναι ο άνθρωπος μου και δεν έχω σκοπό να τον γεμίζω με ψέματα ή μισές αλήθειες. Τον αγαπάω πολύ, για να κάνω κάτι τέτοιο. Εκείνος από την μεριά του μόλις συνέρχεται, μου απαντάει.

    - Περιμένεις το παιδί του Άγγελου; Αυτό θες να μου πεις; Δεν το πιστεύω όλο αυτό που συμβαίνει πραγματικά. Μαρίζα, ξέρεις κάτι; Θα μετανιώνω για πάντα, που έκανες τόσα για την θεραπεία μου. Είναι μια πληγή, η οποία δεν θα κλείσει ποτέ για μένα. Σε κατέστρεψα, όμως μην ανησυχείς. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ,παρά να σου σταθώ.... Βέβαια δεν κατάλαβα, πως ακριβώς χρειάζεσαι την βοήθεια μου. Θες να παντρευτούμε και να αναγνωρίσω το παιδί;

    Μένω άναυδη με την πρόταση του στην αρχή, καθώς δεν την περίμενα καθόλου. Γνωρίζω πως με αγαπάει πραγματικά, όμως όχι μέχρι που μπορεί να φτάσει. Θα τον δικιολογούσα, ακόμα και αν έφευγε τρέχοντας μετά από τα τελυταία γεγονότα. Εδώ ο πατέρας του μωρού δεν θα αντιδρούσε έτσι, κάνοντας μου πρόταση γάμου. Γελάω μόνο στην σκέψη ενός τέτοιου ενδεχόμενου!

      Στην πορεία αναλογίζομαι την πρόταση του.  Είμαστε μικροί ακόμα για γάμους, αλλά υπάρχει ένα παιδί στην μέση, το οποίο είναι μεγάλη δέσμευση, σε περίπτωση που το κρατήσω. Πλάθω στο μυαλό μου εικόνα με το πλάσμα, το οποίο βρίσκεται στην κοιλιά μου. Μικρό ανυπεράσπιστο, αλλά με το υπεροπτικό ύφος του Άγγελου. Με ανοιχτόχρωμα μάτια και διαπεραστικό βλέμμα.

      Ανατριχιάζω λιγάκι στο όλο γεγονός. Η αλήθεια είναι, πως δεν θα καταφέρω να βλάψω το ίδιο μου το αίμα, το οποίο θα πάρει σάρκα και οστά σε λίγους μήνες. Δεν είναι σωστό να μην του δώσω την ευκαιρία αυτή.

   Αυτό που ίσως γίνει, είναι να το δώσω για υιοθεσία σε κάποια ευκατάστατη οικογένεια, για να το μεγάλωσει και να το φροντίσει κατάλληλα. Πιθανόν να είναι η καλύτερη λύση για όλους μας. Δεν θα αναγκαστεί το αγόρι μου να υπομένει αυτό το βασανιστήριο, να έχει καθημερινά το μωρό του κολλητού του.