really love

Απρόσμενες επισκέψεις

Σας ευχαριστώ πολύ όλους και όλες για την υποστήριξη σας!!! Εύχομαι πραγματα να σας αρέσει το κεφάλαιο❤. Η αλήθεια είναι είχα πολλές διαφορετικές εκδοχές στο μυαλό μου και γι'αυτό έχω αγωνία για τις εξελίξεις, πως θα σας φανούν!! Καλή ανάγνωση!

  Προσπαθώ με δυσκολία να ανοίξω τα μάτια μου, ενώ είμαι κάτω πεσμένη και αναρωτιέμαι τον λόγο. Τελικά μάλλον ναι, λιποθύμησα και τώρα συνέρχομαι. Στο μυαλό μου έρχονται οι τελευταίες εικόνες που έχω, με τον Άγγελο να μαλώνει με τους ληστές. Πραγματικά πρέπει να τον ψάξω, για να δω αν είναι καλά;

  Γρήγορα συνειδητοποιώ πως δυο ανήσυχα μπλε μάτια, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο πάνω μου, αυτά του Άγγελου, και αισθάνομαι λίγο αμηχανία.Τι συνέβη άραγε; Δεν νομίζω να νοιάστηκε για μένα, αν και με πλησιάζει επικίνδυνα. Σε λίγο τον ακούω να με ρωτάει με διακύμανση της φωνής του.

  - Είσαι καλά, Μαρίζα; Έπεσες κάτω ξαφνικά, τώρα πώς είσαι;

   Τον κοιτάζω προσεκτικά με δυσπιστία, ενώ εκείνος μου δίνει το χέρι του, για να σταθώ πάλι όρθια στα πόδια μου. Όπως σηκώνομαι, ζαλίζομαι πάλι και στηρίζομαι αποκλειστικά πάνω του, νιώθοντας περίεργα. Ο μόνος άνθρωπος που με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα σε τέτοιες στιγμές, είναι ο Δημήτρης, από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε.

   Έρχομαι αντιμέτωπη με τον Άγγελο, του οποίου τα χείλη βρίσκονται πολύ κοντά στα δικά μου. Απομακρύνομαι άμεσα, ενώ τα μάτια του είναι καρφωμένα πάνω στα δικά μου. Το βλέμμα του δείχνει κάποιο ενδιαφέρον, να τολμήσω να πω, αν και μαζί του ποτέ δεν είμαι σίγουρη. Μπορεί να είναι ιδέα μου ή να το κάνει εσκεμμένα για να εξυπηρετήσει τους δικούς του σκοπούς. Νιώθω μια απροσδιόριστη ανησυχία με όλη αυτήν την άβολη κατάσταση και έτσι του απευθύνω τον λόγο, σε μια ύστατη προσπάθεια να αλλάξω το κλίμα.