sıradaki hatama benziyorsun, tyunning

4

hava kararmaya başlasa bile ikisi de ışıkları açmaya çalışmak gibi bir girişimde bulunmuyordu. kai'ın teyzesinin işi gece on civarı bitiyor, eve gelmesi ise on bir buçuğu buluyordu. ve karanlık ortam televizyonun daha da net görünmesini sağlıyor, oyunlardaki başarı potansiyelini arttırıyordu.

koltukta yayvan biçimde yatan kai aşırı oyun oynamaktan başı ağrıdığı için konsolu bıraktı. dairesel hareketlerle alnına masaj yapmaya çalışırken daha iyi oynamak için televizyonun dibine giren taehyun sessizlik yüzünden arkasını döndü. tabii gördüğü manzarayla çoktan ayaklanmıştı. "kai döv istersen kendini. aşırı sert baskı uyguluyorsun."

koltuk kenarının üzerinden arkadaşının üzerine eğildi ve onun ellerini çekip kendi yumuşak ellerini yerleştirdi. kai'a göre oldukça narin hareketlerle sakin sakin parmaklarını oynattı, diğeri halinden oldukça memnun görünüyordu.

ortamın bir anda sessizleşmesinden rahatsız olduğu için konuşmaya karar verdi. "sence jisung'un sınıf ikincisi olması mümkün mü?"

taehyun tamamen işine odaklanmışken dudağını diliyle ıslattı. "hyunjin'in ona kopya verdiğine yemin ederim, hatta zorlasam ispatlarım da."

kai gözlerini açıp tepesinde dikilen taehyun'a baktı. saçları eğik yüzü sebebiyle başından uzaklaşmış, büyük gözleri ise daha parlak görünüyordu. şu an komik olsa da biraz dikkat çekiciydi. iç çekip alnındaki elleri kavradı ve taehyun'u yanına çekiştirdi. "kopyayla sınıf atladıklarını bilmeyen var mı ki?"

kai'dan kalan küçücük alan rastgele birinin sığabileceği kadar geniş değildi, ama taehyun minikti. kendini kai'ın göğsüne saklarken bir bacağını da diğerinin çıplak bacağının üzerine yolladı. ikisinin bacaklarının tamamen birbirine değiyor olması hormonları açısından iyi değildi, yine de ilişkileri bundan daha değerliydi ve ikisi de sustular.

uzun olan kollarını diğerinin beline sıkıca dolarken bunu neden bu kadar sevdiğini düşünüyordu. çoğu zaman ona böyle sarılır, onun da kendi koluna girişini izlerdi.

taehyun ile kanka olsalar da, kai onu bebeğiymiş gibi görmekten kendini alıkoyamıyordu.