KÜÇÜK PERİM

Küçük Perim~Bölüm Sekiz

Bölüm sekiz; Hava gücü

Puslu, karanlık ve boğucu bir geceydi. Etrafta ki uğultulu sesler korkutucu geliyordu kulağa. Havanın o soğukluğu içini ürpertiyor, ıssızlığı ise çok korkutuyordu küçük kızı.

"Abi." diye seslendi önündeki uçsuz bucaksız siyah ormana.

"Neredesin abi, korkuyorum?"

Sesi acınası çıkıyor, korkudan tir tir titriyordu küçük kız. Olduğu yerde çevresinde dönüyor, nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Sahi burası nereydi böyle, nasıl gelmişti buraya?

Duyduğu dal kırılma sesiyle etrafına baktı, sonra bir baykuş öttü. Uzaklardan bir kurt uluma sesi geldi ve küçük kızın gözyaşları sel oldu.

Nerede olduğunu anlamak umuduyla yürüdü o korkunç, ıssız ormanda. Attığı her adım korkulu, temkinliydi.

Ne sihir gücüne ulaşabiliyordu ne de element güçlerine. Sanki bir şey engelliyordu onu ve bu durum daha da korkmasına sebep oluyordu.

"Melikih gekumen, kaptivati suf gefunen."

Duyduğu fısıltı ile kafasını kaldırdı küçük kız. Bilmediği bu dil çok tanıdık geliyordu ama ne söylendiğini anlamıyordu.

"Kim konuştu?"

Küçük kızın sesi ormanda dağıldı. Cevap bekledi fakat cevap gelmedi. Yürümeye devam etti küçük kız.

Yürüdü, yürüdü, yürüdü...

Yürüdükçe aynı yere geldi sanki ya da her yer birbirine benziyordu.

"Melikih gekumen, kaptivati suf gefunen."

Yine aynı sesi duydu küçük kız ama bu sefer tek bir kişi değildi bunu söyleyen. Bir sürü varlık bu cümleyi söylüyordu. Sesler ormanın her yanından ulaşıp kulağına çalınıyordu.

Kulaklarını kapayıp yere eğildi. Gözyaşları burada olduğundan beri dinmiyordu.

"Susun artık, susun. Yeter anlamıyorum sizi, kimsiniz, ne istiyorsunuz?"

Bağırarak konuştu küçük kız. Bu sesler onu korkutuyordu, onların dediğini anlamamak daha da çok korkutuyordu.

Sonra tanıdık bir cümle çalındı kulağına.

"Korkma kraliçe, bu ses senin halkına ait."

Melek Su duyduğu ses ile kapadığı gözlerini araladı. Gözyaşları bulanık görmesini sağlıyordu çevresini. Usulca sildi gözyaşlarını. Sonra konuşan kişiyi aradı o parlak yeşilleri.

"Kim konuştu, neredesin? Lütfen yardım et bana korkuyorum. Burası neresi, neredeyim?"

Genç kızın korkulu sesi dağıldı ormana. Gözleri taradı çevresini korkuyla.

"Korkma kraliçe. Sana korkmak yakışmaz. Halkın seni bekliyor. Güçlenmelisin kraliçe, düşmanın çok güçlü. Dikkatli olmalısın, çevrene dikkat etmelisin."

Melek Su yeniden gözleriyle çevresini taradı ve öten baykuşu gördü dalların üzerinde. Baykuşun asaletle parlayan tüylerine baktı, sonra o derin bakan kara gözlerine.

"Ben konuştum kraliçe, kral haklıydı. Sen hayvanlara hükmediyorsun, sen hem perilerin hem de bizim kraliçemizsin."

Melek Su konuşan baykuşa yaklaştı usulca. O kadar güzeldi ki baykuş ona hayran olmuştu. Ondan korkmuyordu, nedendir bilmiyor ama o baykuş onu korkutmuyordu. Şaşkınlıkla ve hayranlıkla konuştu kız.