𝙰 𝙳𝚒𝚏𝚏𝚎𝚛𝚎𝚗𝚝 𝙻𝚒𝚏𝚎

~Κεφαλαιο 3~

Α: και εγώ σ αγαπώ μανούλα είπε και τότε ήταν που φτάσαμε στο παγωτατζίδικο.

Μπήκαμε μέσα και πήγαμε και καθίσαμε σε ένα τραπεζάκι
Σερβιτόρος: γεια σας τι θα πάρετε
Λ: εγώ θέλω μια μπάλα παγωτό με γεύση σοκολάτα και εσύ μωρό μου; ρώτησα τον γιο μου
Α: εμ σελω μια μπάλα παγωτό με γεύση φλαουλα
Σερβιτόρος: εντάξει είναι 4€
Λ: ορίστε λέω και του δίνω τα χρήματα
Εκείνη την ώρα μπαίνουν στο μαγαζί ο Άρης, ο Πέτρος και ο στέφανος με δυο μικρά παιδάκια τι ωραία που θα περάσουμε είπα από μέσα μου. Όταν ήρθε το παγωτό ο μικρός μου με ρώτησε
Α: μαμάκα μπολεις να μου δώσεις λίγο χαλτι να σκουπιστώ
Λ: φυσικά μωρό μου είπα
Και τότε ο σερβιτόρος που περνούσε από δίπλα μου είπε
Σερβιτόρος: συγνώμη χωρίς να θέλω να φανώ αδιάκριτος ποσό χρόνων είσαι;
Λ: 17 του είπα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια
Σερβιτόρος: ουαου πολλές στην ηλικία σου θα είχαν ρίξει το παιδί
Λ: μπα αυτό δεν μου πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό
Σερβιτόρος: και ο πατέρας; Αν θες μου απαντάς, μου είπε
Λ: λοιπόν επειδή είσαι πολύ ένταξη τύπος ορίστε ο αριθμός μου, καλύτερα να τα πουμε αυτά κάποια στιγμή που ο μικρός δεν θα είναι μπροστά του λέω και μου γνέφει θετικά.
Σερβιτόρος: αα! Βασίλης
Λ: Λίνα χάρηκα
Β: ωραία τα λέμε γιατί τώρα εχω δουλειά μου λέει και μου δείχνει το τραπέζι που κάθονται τα χαζά.
Λ: ναι σώθηκες τώρα του είπα ειρωνικά
Β: γιατί το λες αυτό ; Ρωτάει
Λ: είναι στο σχολείο μου θα σου τα εξηγήσω όλα όταν βγούμε μόνοι μας καλύτερα
Β: οκευ μου λέει και μου κλείνει το μάτι.
Εκείνη την στιγμή ακούγεται από το δίπλα τραπέζι η φωνή του Άρη
Αρ: τι θα γίνει θα παραγγείλουμε ποτέ; Λέει θυμωμένος
Ναι μωρή λουλου κάτσε καλά που πουλάς και τσαμπουκάδες
Εκείνη την στιγμή ο Βασίλης έσκασε στα γέλια και ναιπ καλά καταλάβατε το είπα κάπως δυνατά πάλι καλά που δεν το άκουσαν οι άλλοι.
Α: μανούλα πάμε να φύγουμε σε λίγο κεκιναει ο μπομπος ο σφουγκαλακης
Λ: ναι μωρό μου πάμε είπα και τον πήρα αγκαλιά για να φύγουμε
Αφού χαιρέτησα τον Βασίλη, και πήγα να περάσω από το τραπέζι των βλαμμένων για να βγω έξω ένα χέρι με σταμάτησε.
Στέφανος: επ που πας κούκλα δεν θες να κάτσεις μαζί μας για λίγο;
Λ: μπα όχι δεν θα πάρω, και μαζεμένα τα χεράκια την επόμενη φορά για να μην στα κόψω ναι ;
Ναι
Του απάντησα ειρωνικά
Α: μανούλα πάμε πάμε με πελιμενει ο νονός να δούμε Μπόμπο
Λ: πάμε μωρό μου είπα και φύγαμε από εκεί

***
Μεριά Άρη

Είμαστε με τα παιδιά και καθόμαστε σε μια καφετέρια που πουλάει και παγωτά. Τα δυδιμα ήθελαν παγωτό όποτε κάτσαμε σε ένα τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα.
Πέτρος: μαλακες δείτε λίγο πίσω διακριτικά λέει και γυρνάμε και οι δυο μας τα κεφάλια μας 180 μοίρες πάνω απολα διακριτικότητα και βλέπουμε μια πως να το πω κόσμια πολύ όμορφη κοπέλα με τέλειες αναλογίες και ένα μικρό παιδάκι να μιλάει με τον σερβιτόρο.
Αρ: τι θα γίνει θα παραγγείλουμε ποτέ; Ρώτησα θυμωμένος Ε ναι είμαστε εδώ και μισή ώρα και περιμένουμε για ένα παγωτό ήμαρτον.
Εκείνη την στιγμή η κοπέλα κάτι είπε ψιθυριστά και ο σερβιτόρος έσκασε στα γέλια ενώ ήρθε να μας πάρει παραγγελία. Κάποια στιγμή η κοπέλα από το δίπλα τραπέζι σηκώθηκε πήρε στην αγκαλιά της τον αδερφό της μάλλον και πήγαν να φύγουν όμως ο στέφανος της έπιασε το χέρι
Στέφανος: επ που πας κούκλα δεν θες να κάτσεις λίγο μαζί μας;
?: μπα όχι δεν θα πάρω, και μαζεμένα τα χεράκια την επόμενη φορά για να μην στα κόψω ναι ; Ναι απάντησε ειρωνικά
??: μανούλα πάμε πάμε με πελιμενει ο νονός να δούμε μπομπο είπε το μικρό παιδάκι
?: πάμε μωρό μου είπε η κοπέλα και έφυγε
Κάτσε τι την είπε μανούλα ; Πως γίνεται αυτό δεν φαίνεται μεγαλύτερη από 17 πως γίνεται να έχει παιδί. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η Λια και ο Διονύσης που μου είπαν να φύγουμε γιατί νύσταζαν. Έτσι σηκωθήκαμε, πληρώσαμε και φύγαμε.
Λίγο πριν φτάσουμε σπιτι είδαμε με τα αγόρια πάλι αυτήν την κοπέλα μα μπαίνει σε ένα τεράστια σπιτι. Λογικά οι γονείς της είναι πλούσιοι
Ναι γιατί οι δικοί σου μετράνε τα κέρματα για να πάρουν ψωμί άσε μας ρε Άρη
Οπα κάτσε εσύ ποιος είσαι;
Το υποσυνείδητο σου βρε χαζούλη
Μάλιστα με αυτές τις σκέψεις έφτασα σπίτι μου και είπα στα παιδιά να περάσουν για να κάτσουμε στην πισίνα. Μπορώ να πω πως οι γονείς μου έχουν αρκετά χρήματα γιατί έχουν μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες οπότε έχουμε ένα αρκετά μεγάλο σπίτι.

***

Μεριά Λίνας

Αφού έφτασα σπιτι άφησα τον μικρό μαζί με τον Άγγελο στο σαλόνι να βλέπουν παιδικά και εγώ πήγα πάνω έκανα ένα ντουζ και φόρεσα μπιτζαμες ⬇️

πήγα στην κουζίνα έφτιαξα γάλα στον μικρό και αφού το ήπιε πέσαμε για ύπνο.

-Το επόμενο πρωί-
?: Λίνα! Λίνα ξυπνά
Λ: οποίος και αν είσαι φύγε πριν σηκωθώ γιατί θα γίνει χαμός
Δήμος: Λίνα ξυπνά έχει κρέπες
Λ: άκουσα κάτι για κρέπες;!; Ρώτησα και σηκώθηκα κατευθείαν από το κρεβάτι τρέχοντας κάτω
Αγ: τι τρέχεις παιδάκι μου πρωινιάτικα
Λ: που είναι οι κρέπες !!;
Δήμος: εμ βασικά δεν υπάρχουν κρέπες στο είπα για να σηκωθείς είπε διστακτικά ξύνοντας τον αυχένα του
Και ναιπ τώρα είναι η στιγμή όπου κυνηγάω τον Δήμο σε όλο το σπιτι
Δήμος: Άλεξ σώσε με η μαμά σου θέλει να με σκοτώσει είπε ενώ κρυβόταν πίσω από το μικρό σωματάκι του μικρού μου πρίγκιπα
Α: καλημελα μανούλα
Λ: καλημέρα μωρό μου είπα και έτρεξε στην αγκαλιά μου εκείνη την στιγμή, ο Νικ κατέβηκε κάτω και μου είπε πως η ώρα ήταν 8:15 που σήμαινε πως η πρώτη ώρα θα ξεκινούσε σε ένα τέταρτο. Πήγα πάνω έβαλα τα γυαλιά μου και τις φόρμες μου ⬇️

και κατέβηκα γρήγορα πάλι κάτω με την μαύρη μου τσάντα έβαλα δυο τυχαία τετράδια μέσα και έφυγα κατευθείαν για το σχολείο. Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να φοράω μακρυμάνικα και ζακέτες στο σχολειο καθώς και εχω κάποια τατουάζ και δεν θέλω να φαίνονται στο σχολειο με αποτέλεσμα πολλές φορές να με λένε χοντρή ή φάλαινα αλλά δεν με ενδιαφέρει. Λίγο πριν μπω στο σχολειο θυμήθηκα πως δεν είχα φορέσει τους φακούς μου και πως δεν είχα βγάλει το σκουλαρίκι που εχω στην μύτη μου, βέβαια εχω κι αλλά, αλλά θα τα ανακαλύψετε στην συνέχεια.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Γειααα
Ξερω ότι ίσως τα πρώτα κεφαλαία να σας φαίνονται βαρετά αλλά όσο προχωράει η ιστορία πιστεύω θα σας αρέσει. Αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε αστεράκι ⭐️⭐️
Αυτά για τώρα
Φιλάκια Ριαα <33