𝙰 𝙳𝚒𝚏𝚏𝚎𝚛𝚎𝚗𝚝 𝙻𝚒𝚏𝚎

~Κεφαλαιο 19~

Μεριά Λίνας

-2 μέρες μετά-

🚫ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΠΩΣ ΒΙΑΙΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙ🚫

Πατέρας: Καριολακι ελα εδώ! Άκουσα την φωνή του «πατέρα» μου να με φωνάζει από τον κάτω όροφο. Βγήκα με αργά βήματα από το δωμάτιο μου και κατέβηκα σιγά σιγά τις σκάλες. Πήγα στο σαλόνι και είδα τα δυο τέρατα να κάθονται στον καναπέ.
Μητέρα: πήγαινε φέρε μας δυο ποτήρια νερό και γρήγορα. Μου φώναξε και πήγα γρήγορα να του φέρω νερό. Δεν θέλω να με χτυπήσουν πάλι όπως και τις προηγούμενες φορές
Ποτέ δεν τους φώναζα μπαμπά ή μαμά πάντα πατέρα και μητέρα και αυτό με δυσκολία.
Αφού έβαλα σε δυο ποτήρια κρύο νερό τους τα πήγα χωρίς να στάξει ούτε σταγόνα έξω από το ποτήρι. Ανέβηκα κατευθείαν πάνω στο δωμάτιο μου και συνέχισα να ζωγραφίζω.
Μητέρα: Λίνα κατέβα τώρα κάτω! Άκουσα να με φωνάζει αυτή η στριτζο και κατέβηκα κάτω με το κεφάλι σκυφτό.
Πατέρας: πήγαινε στο περίπτερο να μας πάρεις μπυρες τώρα είπε και μου έδωσε πέντε ευρώ.
Φόρεσα τα παπούτσια μου και το μπουφάν μου και πήγα στο περίπτερο να πάρω μπυρες. Πλήρωσα τις μπυρες που έκαναν 5€ και ξεκίνησα για τον δρόμο του γυρισμού. Όπως περνούσα από το πάρκο, είδα οικογένειες να παίζουν ξέγνοιαστες. Μακάρι να είχα και εγώ μια τέτοια οικογένεια. Με αυτές τις σκέψεις έφτασα σπιτι
Μητέρα: γιατί άργησες νεαρή μου! Μου φώναξε ενώ χτυπούσε νευρικά κάτω το πόδι της. Δεν απάντησα τίποτα ηξερα ότι δεν έπρεπε να απαντήσω.
Πατέρας: όταν σου μιλάει η μητέρα σου θα της απαντάς λέει και μου ρίχνει ένα χαστούκι. Με πιάνει από το χέρι και με σέρνει προς το υπόγειο.
Πατέρας: γδύσου
Λ: τι όχι είπα αυθόρμητα και εκείνος έλυσε την ζώνη του
Πατέρας: σου εχω ξεκαθαρίσει πιστεύω πως εδώ θα κανείς ότι σου λέμε εμείς είπε και άρχισε να με χτυπάει με την ζώνη. Ένιωθα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν και το σώμα μου να μην μπορεί να αντέξει τόσα χτυπήματα
Λ: σταματά
Πατέρας: τι είπες τώρα θα δεις είπε και άρχισε να με χτυπάει ακόμα πιο δυνατά
Λ: σταματά σε παρακαλώ τι σας εχω κάνει και μου φέρεστε έτσι;
Πατέρας: σκάσε με πρόσταξε και σήκωσε ένα σίδερο που ήταν πεταμένο σε μια γωνία του υπογείου. Άρχισε να με χτυπάει και με το σίδερο
Πατέρας: σ'αρέσει καριολάκι;
Λ: ααααααα φώναξα

🚫——————————————————————🚫

Λ: αααααα φώναξα όταν άνοιξα τα μάτια μου. Αμέσως στο δωμάτιο μου μπήκαν τα αγόρια.
Νικ: τι έγινε μικρή μου με ρώτησε μόλις με πλησίασε αλλά εγώ χωρίς να το καταλάβω τραβηχτικά μακρυά τους. Λογικά τα αγόρια κατάλαβαν τι συνέβη και απομακρύνθηκαν.
Άγγελος: μικρή Μελ ξέρεις πως δεν πρόκειται να σε πειράξουμε μου είπε γλυκά
Δήμος: ελα μικρή μου αφού το ξέρεις ότι εμείς δεν είμαστε εκείνοι και πως δεν θα σε πειράζανε ποτέ. Θες να έρθεις να σου περιποιηθεί κάποιος τις πληγές που άνοιξαν λέει δείχνοντας την μπλούζα μου.
Πάντα το παθαίνω αυτό όταν βλέπω εφιάλτη με αυτούς. Πάντα ανοίγουν τα σημάδια που εχω στα πλευρά και στην πλάτη μου.
Έγνεψα καταφατικά και ο Νικ με πλησίασε, ενώ έκανε νόημα στους υπόλοιπους να πάνε για ύπνο. Με πήγε στο μπάνιο, όπου γέμισε την μπανιέρα με χλιαρό νερό και με έβαλε μέσα. Ο Νικ είναι ο μόνος από την παρέα που δεν τον ντρέπομαι. Εκείνος ήταν μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου όταν γεννούσα και ότι ήταν να δει το έχει δει όποτε δεν με πειράζει να είμαι γυμνή μπροστά του. Είναι κάτι σαν τον μεγάλο μου αδερφό και του λέω τα πάντα. Αφού με έβαλε στην μπανιέρα, άρχισε να με τρίβει σιγά σιγά για να ξεπλυθούν τα αίματα από τις πληγές. Αφού τελείωσε με τύλιξε με μια πετσέτα και μου είπε να τον περιμένω στο δωμάτιο. Πήγα στο κομοδίνο που εχω τα εσώρουχα και πήρα ένα και το φόρεσα. Σουτιέν δεν έβαλα απλά ξάπλωσα μπρούμυτα. Ένιωσα το στρώμα δίπλα μου νε βουλιάζει και γύρισα να δω τον Νικ που κρατούσε το κουτί των πρώτων βοηθειών που εχω στο μπάνιο μου.
Νικ: ελα μικρή μου θα τσούζει λίγο στην αρχή όπως πάντα αλλά είσαι δυνατή ναι;
Εγώ απλά έγνεψα και του χαμογέλασα
Εκείνος έβαλε οξυζενέ σε ένα βαμβάκι και το ακούμπησε σε μια από τις πληγές μου. Εγώ έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και έκανα έναν μορφασμό πόνου.
Νικ: μικρή είσαι εντάξει; Με ρώτησε καθώς φυσούσε την πληγή που έβαλε πάνω οξυζενέ.
Λ: ναι καλα είμαι του απάντησα αδύναμα και εκείνος συνέχισε την ίδια διαδικασία μέχρι να τελειώσει.
Λ: ευχαριστώ του είπα όταν τελείωσε
Νικ: μικρή μην το συζητάς είπε και εγώ ακόμα κοιτούσα κάτω
Λ: συγγνώμη είπα χωρίς να το καταλάβω
Νικ: μικρή γιατί ζητάς συγνώμη;
Λ: συγνώμη που σας αναστάτωσα όλους. Εννοω κοιμόσασταν και εγώ σας ξύπνησα συγνώμη είπα και τον κοίταξα ένοχα.
Νικ: μικρή ελα εδώ μου είπε και άνοιξε τα χέρια του για να μπω στην αγκαλιά του όπως και έκανα.
Λ: άου είπα σιγανά όταν καταλαθως ακουμπισε μια από τις πληγές. Συνήθως δεν πονάνε αλλά τώρα που έχουν ανοίξει πονάνε του πούστη
Νικ: συγνώμη μικρή μου είπε και φίλησε την κορυφή του κεφαλιού μου. Αρχικά τι βλακείες είναι αυτές που λες. Δεν θα ζητάς συγνώμη για κάτι τόσο ασήμαντο. Τι επειδή χάσαμε μισή ώρα από τον ύπνο μας ενώ ξυπνάμε ότι ώρα γουστάρουμε το πρωί; Και επισης, μια σε έχουμε. Έχεις περάσει τόσα και δεν μπορούμε να σε αφήσουμε να περνάς τους εφιάλτες σου μόνη σου. Είσαι η μικρή μας αδερφή και όπως θα έκανες και εσυ για εμάς έτσι και εμείς πρέπει να σε στηρίξουμε είπε και με έσφιξε ακόμα πιο πολύ στην αγκαλιά του. Λοιπόν τώρα πέσε για ύπνο γιατί αύριο το πρωί έχεις σχολειο. Άντε καληνύχτα είπε και αφού με φίλησε, έφυγε από το δωμάτιο.