Η Μελινα η αλλιώς Λίνα, είναι 17 και πάει Τριτη λυκείου. Κρύβει τον πραγματικό της εαυτό κάτω από φαρδιά ρούχα, με αποτέλεσμα να δέχεται bullying από τα παιδιά του σχολείου της. Όλοι πιστεύουν πως είναι το φυτό και το φρικιό του σχολείο όμως στην πρ...
Δήμος: κοριτσάκι μου ξυπνά έχεις σχολειο Λ: ελα τώρα δεν θέλω να πάω ρε δήμο Δήμος: γιατί ρε Λιλ λιν; Λ: δεν θέλω απλά Δήμος: ελα σήκω για εμένα, αλλιώς θα ξυπνήσω τον Άλεξ να σε ξυπνήσει Λ: μην τολμήσεις και ενοχλήσεις το παιδί μου από τον ύπνο του! τον απείλησα και πέταξα τα σκεπάσματα από πάνω μου Πήγα στο μπάνιο και πλύθηκα. Πήγα στην ντουλάπα μου και είδα πως δεν είχα καμία ζακέτα και κανένα φούτερ. Λ: αγόρια θέλω φούτερ ή ζακέτα τους είπα όταν πήγα τρέχοντας κάτω Αχιλλέας: δεν έχεις καμία ζακέτα; Λ: εχω μόνο αυτή της συμμορίας που έχει το σήμα των αναρχικων Νικ: εγώ δεν εχω, όλα είναι βρεγμένα και η ζακέτα που εχω είναι της συμμορίας Δήμος: εγώ εχω αλλά σου είναι τεράστια Άγγελος: ναι και τα δικά μου Λ: άρα μου λέτε, ότι θα πάω στο σχολειο με την ζακέτα που έχει το σήμα των αναρχικων πάνω; Νικ: ναι μωρέ μικρή σιγά ποιος δεν ξέρει ότι είσαι σε συμμορία πλέον; Και ούτως ή άλλως και μπάτσοι να σε πιάσουν δεν έχουν δικαιώματα πάνω σου Λ: καλα πάντως αν γίνει τίποτα, εσείς θα φταίτε Λουκ: σιγά μωρέ Λιλ λιν, πόσες φορές κυκλοφορούμε όλοι μαζί έξω με τις ζακέτες μας; Σαν τι μπορεί να γίνει; Λ: δεν ξερω, αλλά και πάλι Άγγελος: ελα μην φοβάσαι πήγαινε να ετοιμαστείς μου είπε ο Άγγελος και εγώ έγνεψα Πήγα πάνω και έβαλα αυτά⬇️
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
και από πάνω την μαύρη ζακέτα μου που έχει από πίσω το σήμα των αναρχικων και στο στήθος κοντά στην καρδιά, ένα L από το leader. Βλέπετε, τις ζακέτες τις φτιάξαμε πιο παλιά και έχει μείνει έτσι, άσχετα αν ο αρχηγός πλέον είναι ο Νικ. Πήρα την τσάντα μου που ήταν άδεια όπως πάντα και τα κλειδιά της μηχανής μου. Πήγα στην κουζίνα και έκατσα να αφού η πρώτη ώρα έχει ξεκινήσει ήδη. Αφού έφαγα, ανέβηκα στην μηχανή μου και ξεκίνησα για την αποθήκη.
Μετά από λίγη ώρα έφτασα στην αποθήκη και χτύπησα την πόρτα ρυθμικά. Ο Χρήστος μου άνοιξε και με κοίταξε περίεργα Χρήστος: τι κανείς εδώ μικρούλα; Λ: ήρθα να πάρω το μαχαίρι μου και το όπλο μου, το είχα ξεχάσει όποτε αφού άργησα στο σχολειο, είπα δεν περνάω να τα πάρω; Χρήστος: α εντάξει ελα περνα είναι και άλλοι μέσα μου είπε και μπήκα μέσα Λ: γεια παιδιά Παύλος(τυχαίο όνομα): δεν έχεις σχολειο εσυ; Λ: άργησα να ξυπνήσω όποτε έχασα την πρώτη ώρα
